عصر فرهنگ، کرسی‌های آزاد اندیشی یکی از جدی‌ترین مطالباتی است که رهبر فرزانه‌ی انقلاب همواره در دیدارهایشان با دانشجویان و مجموعه‌های دانشگاهی مطرح فرموده‌اند. با وجود این و به رغم مطالبه‌ی صریح و جدی مقام معظم رهبری، هنوز آن چنان که باید و شاید در دانشگاه‌ها به بحث کرسی‌های آزاداندیشی پرداخته نشده است؛ به گونه‌ای که نارضایتی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای از روند برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی را به روشنی می‌توان در کلام ایشان مشاهده کرد.

این غفلت از کرسی های آزاد اندیشی در دانشگاه یزد بسیارملموس است به گونه ای که تحرکی در راستای اجرای این کرسی ها دیده نمی شود.

با اندک تاملی دیده می شود که نه مسئولین دانشگاه یزد زمینه اجرایی شدن کرسی ها را فراهم کرده اند و نه  مسئولین تشکل ها در مورد آن توجیه شده اند و به همین دلیل تحرکی از سوی آن ها مشاهده نمی شود!

چندی پیش  ریاست دانشگاه یزد علت برگزار نشدن این کرسی ها را ترس، محافظه کاری و تنبلی دانسته بود که تشکل های دانشگاه یزد این سخنان را به باد انتقاد گرفتند و از عدم حمایت مسئولین دانشگاه در اجرای این کرسی ها سخن گفتند.

با اندک توجه به جو حاکم بر دانشگاه یزد به خوبی می توان دریافت، فضای دانشگاه یزد که به شدت بر مدار انحصار طلبی جریانی خاص حرکت می کند و عدم امکان انتقاد در این فضا که بسیاری از نیروهای ارزشی قربانی انتقاد خود به سیاست های اشتباه مسئولین دانشگاه شده اند باعث شده است تا همین موضوع کرسی های آزاد اندیشی را تحت تأثیر قرار دهد.

آیا به راستی در فضایی که امکان ابراز عقیده در مورد برنامه های اشتباه مسئولین دانشگاه نیست! جایی برای اجرای کرسی های آزاد اندیشی باقی می ماند؟

فضای امروز دانشگاه یزد که به شدت سیاسی شده است و امکان ابراز عقیده برای اساتید و روسای دانشگاه ها وجود ندارد آیا در چنین فضای بسته ای کسی به خود جرأت اجرای کرسی ها را می دهد؟

با اندک تأملی در می یابیم که حرف دکتر اولیاء صحیح است! دکتر اولیاء «ترس» و «محافظه کاری» را علت عدم برگزاری کرسی ها دانسته بود...

آری... در فضایی که انتقاد، عزل را در پی دارد چه کسی به خود جرأت می دهد آزادانه صحبت کند چه کسی جرأت می کند محافظه کار و محتاط نباشد!

در چنین فضای بسته ای آینده ای برای اجرای کرسی های اندیشی متصور نیست و برخی تشکل های وابسته در این شرایط فعالانه تقلا می کنند و از این فرصت طلایی استفاده می کنند تا برای خود در دانشگاه جایگاهی کسب کنند.

در دانشگاه یزد «تشکل توسعه و اعتدال» که ادعای استقلال می کند در این فضای بسته به شدت فعالیت می کند و در این راستا از حمایت مسئولین دانشگاه یزد برخوردار است و از خارج دانشگاه نیز حمایت فکری و مادی می شود!

حال که تشکل های مستقل دانشجویی با بی مهری مسئولین دانشگاه مواجه اند این تشکل با حمایت مسئولین دانشگاه سعی در سیاسی کردن دانشگاه دارد که از این فضا برای جریانی خاص پیاده نظامی فراهم آورد و جریانی شکست خورده را احیا کند.

در راستای اقدامات « این تشکل هدایت شده»، مسئولین دانشگاه یزد برآن هستند تا بر این موج، سوار شوند خود را هر چه بیشتر وام دار جریانی خاص اعلام کنند.

جای بسی تأمل است که چرا در زمانی که مسئولین شعارآزاد اندیشی سر می دهند کرسی های آزاد اندیشی به عنوان تبلور این آزاد اندیشی مورد بی مهری قرار می گیرد و تشکلی خاص و هدایت شده به طور انحصاری در دانشگاه فعالیت می کند و مسئولین تمام قد از آن حمایت می کنند.

البته سوابق این تشکل برای همگان روشن و مبرهن است به طوری که تلاش آن ها برای قبح زدایی  از فتنه و احیای آن بر کسی پوشیده نیست و اینکه سعی بر سیاسی کردن دانشگاه دارد تا از دانشگاه به عنوان «کارت بازی» استفاده کند.

آیا وقت آن نرسیده است مسئولین از عناد دست بردارند و در راستای منافع دانشگاه حرکت کنند؟

شاید عده ای از ترس از مواجه شدن با انتقاد و رسوا شدن، فضا را طوری بسته اند که دیگران جرأت اظهار نظر نداشته باشند؟