عصر فرهنگ به نقل از بافق خبر، خبری که در لابه لای اخبار گم شد و کمتر کسی هم به آن پرداخت؛ نقل قولی بود که رئیس دادگستری شهرستان بافق کرده بود. وی رسما گفت :«اختلافات فرهنگی بین زوجین، بیکاری، عدم پرداخت نفقه (خرجی) و تامین مخارج و اعتیاد از مهم ترین تشکیل پرونده های خانوادگی در دادگستری شهرستان بافق است». این اظهار نظر که از سوی روابط عمومی دادگستری استان یزد منتشر شده و در شماره ۶۹۲ به تاریخ سوم خردادماه سالجاری در هفته نامه افق کویر، منتشر شد از چند جهت حایز اهمیت است:

اول) معمولا روسای قضایی شهرستان ها کمتر موضوعات دادگستری را انتشار می دهند و بسیاری از مسایل ناگفته باقی می ماند! این که دادگستری بافق این مسایل را اعلام کرده، نشان از آن دارد که آمار، افزایش یافته است و به نوعی زنگ خطر به صدا در آمده است.

دوم) بافق در این چند ساله، بیش از آن که به مسایل فرهنگی توجه کند و از طرق مختلف مسایل و مشکلات خانواده ها را کاهش دهد بیشتر درگیر مسایل معدنی شده است و بیشتر وقت نخبگان و فرهیختگان و حتی مسئولان بافق را به خود اختصاص داده است؛ گرچه این مسئله نشان از حساسیت آنها را می دهد؛ اما نباید همه چیز را در معدن خلاصه کنیم و مسایل مهم اجتماعی؛ از جمله اعتیاد و بیکاری را فراموش کرد. هر چند در صورتی که ما بتوانیم ایجاد شغل را حفظ کنیم؛ نصف راه را رفته ایم؛ ولی این را هم نباید فراموش کرد برخی از معضلات جامعه، ریشه در اختلافات فرهنگی دارد.

سوم) برای حل این مسایل، تنها از دست سازمان بهزیستی، کمیته امداد و یا سایر دستگاههای مربوطه کاری بر نمی آید؛ بلکه باید ضمن نظارت دستگاه های دولتی، بار را بر دوش تشکل های مردم نهاد گذاشت و از آنها درخواست کمک کرد. کاری که اکنون در برخی تشکل های مردمی؛ از جمله انجمن "معتادان گمنام" صورت می گیرد، در خور تحسین است. این گونه تلاش ها باید مورد توجه

دستگاههای دولتی قرار گرفته و به نوعی حمایت شوند. اگر نهادهای حکومتی در برخی از امور نظارت نداشته باشند چه بسا راه به بیراهه کشیده می شود. پس حمایت همه جانبه نهادهای دولتی بر تشکل های مردم نهاد می تواند، باری را از دوش دستگاه قضایی بردارد.

چهارم) داشتن برنامه و هدف همیشه یکی از اصول موفقیت هر سازمان یا نهادی است. اگر از سوی نخبگان و فرهیختگان بافقی برای حل و فصل این مسایل راهکاری اندیشیده نشود؛ جامعه فرهنگی بافق، افسار گسیخته به سوی تباهی سوق پیدا می کند. بطور حتم نسخه پیچی هم کار آنها نیست؛ ولی ترسیم خط و خطوط می تواند، توسط آنها صورت گرفته و دستگاهها و نهادهای متولی به شیوه های مختلف آن را اجرایی کنند.

پنجم) استفاده از تمامی ظرفیت های جامعه؛ اعم از حوزه های علمیه، مراکز دانشگاهی، نقش بسزایی در مهار این پدیده های شوم می تواند داشته باشد. طلاب و دانشجویان، اصناف و کسبه، هیئات مذهبی، بسیج و حلقه های صالحین، انجمن های بانوان همه به نوعی در این مسیر با برنامه ریزی و پرهیز از موازی کاری می توانند نقش پر رنگی داشته باشند.

ششم) نقد آزاد مسایل فرهنگی جامعه و به چالش کشیدن آن همیشه کارساز بوده است. پس رسانه ها هم باید با دعوت از صاحب نظران و آگاهان به مسایل اجتماعی، جامعه را نسبت به این خطر خزنده هوشیار و بیدارکنند.

هفتم) تک تک افراد جامعه در برابر این ناهنجاری ها مسئول هستند و برای اصلاح جامعه باید از خود و خانواده ها شروع کرد. خانواده به عنوان کوچک ترین واحد جامعه نقشی بسزا در هدایت فرزندان دارد. حضور پررنگ والدین، ریش سفیدان طایفه و بزرگان فامیل هنوز حرف اول را می زند، پس باید قدر این موهبت ها را دانست.

هشتم) جریان آزاد اخبار و اطلاعات، نظیر کاری که روابط عمومی داگستری استان یزد در انتشار خبر بالا کرد، می تواند جامعه را نسبت به خطری که با آن مواجه خواهد شد؛ آماده تر کرد. این قبیل آمارها و بیان آن موجب می شود تا جامعه به سمت وسوی دیگر نرود و فکر نکند بافق هست و معادنش؛ بلکه حفظ و سلامت جامعه مهم تر از معادن هستند و فقط نباید نسبت به مسایل معدنی حساسیت نشان داد بلکه باید به ناهنجاری های اجتماعی مهم توجه کرد.