به گزارش یزد رسا به نقل از یزد امــــــروز، هنوز هم وقتی به شکنجه های وحشیانه شکنجه گران رژیم سفاک پهلوی فکر می کنم موی برتنم راست می شود . نوع شکنجه ها برای افراد مختلف تفاوت داشت یعنی برخی ابتدا با مشت ولگد کتک می زدند و سپس به تخت بسته و از کف پا تا صورت را شلاق می زدند، برخی را با سیگار و فندک می سوزاندند وعده ای را که جرمشان سنگین تر بود شوک الکتریکی می دادند.

بطور مثال دریکی از این شکنجه ها دختر آیت الله طالقانی را در جلوی چشمان پدر شکنجه می دادند یا آیت الله سعیدی زیر همین شکنجه های ساواک جان به جان آفرین تسلیم کرد و به شهادت رسید.

پس از مدتی پدر ومادرم برای دیدن من در زندان قصر به تهران آمدند اما هرچه اصرار کرده بودند به بهانه های واهی اجازه این ملاقات را داده نشده وآن ها نیز دلشکسته به یزد بازگشته بودند اما بالاخره اخوی بنده به هر طریق ممکن،  اجازه ملاقات را گرفته و به دیدن من آمد.

پس از انتقال به اوین چند ماهی را در آن زندان بودم  وسپس در اسفندماه سال 1353، شاه که به دستور اربابان آمریکائیش قصد تلطیف فضای سیاسی کشور و نشان دادن حسن نیت به ملت را داشت بنده و تنی چند از زندانیان سیاسی را آزاد کرد.

سرانجام در 12 بهمن 1357  نفس مسیحایی امام راحل،خون پاک شهدا و ایثار و از خودگذشتگی مبارزان انقلاب نتیجه داد و حضرت امام(ره) علی رغم تهدیدات مکرر بختیار و ایادی استکبار وارد کشور شدند و آن روز من و خانواده مثل همه کسانی که نتوانسته  بودند خود را به تهران برسانند در پای تلویزیون لحظات ورود ایشان را به نظاره نشستیم و بدین سان 10روز بعد تاریخی ماندگار در تارک ایران اسلامی ثبت کرد.

سخاوی در پایان گفت: این انقلاب و نظام  با سرمایه هنگفتی از جمله خون شهیدان به دست آمده و برای تحقق آن انسان های زیادی بهترین دوران عمر خود را در زندان ها و در زیر شکنجه های کثیف ترین انسان های تاریخ سپری نموده تا امروز ایران و ایرانی صاحب شرف، عزت و استقلال باشد. پس باید  قدردان این نعمت بزرگ الهی بوده و با پیروی از خط ولایت  حافظ آرمان ها و اهداف انقلاب و خون پاک شهدا بود.

راوی: مهدی سخاوی یزدی