کارشناس مسائل سیاسی در مصاحبه با خبرنگار یزد آوا، با بیان اینکه FATF یکی از ابزارهای اقتصاد سیاسی در عرصه بین الملل است، گفت: رژیم‌های بین المللی مثل FATF دارای ماهیت دوگانه سیاسی اقتصادی هستند تا زمانی که دارای کارکرد اقتصادی هستند مفید هستند اما وقتی ماهیت سیاسی به خود می گیرند برای کشورهایی که رویه مخالفت با وضع موجود نظام بین الملل را به چالش می کشند تبدیل به ابزار تنیبهی می‌شوند.

ابراهیم طاهری افزود: اگر بخواهیم واقع بین باشیم FATF روی کاغذ و با ساز و کارتعریف شده و ظاهرا چیز خوبی است و به شفافیت مالی کمک می‌کند اما در عمل طبیعی است که بخواهند از این ابزار اقتصادی استفاده سیاسی کنند.

وی با بیان اینکه این توافقنامه‌ها در ظاهر رنگ و لعاب خوبی دارد ولی در پشت پرده نمی‌تواند برای جمهوری اسلامی مثبت باشد، ادامه داد: مثلا قدرت‌ها در تلاش هستند تا سیاست‌های منطقه ای ما را مهار کنند اما چون با استفاده از هیچ ابزاری موفق به محقق شدن این امر نمی‌شوند از ما می‌خواهند تا مبادلات مالی خود را شفاف کنیم و از این طریق مانع از کمک ما به متحدین منطقه می‌شوند، مثلا آنها حزب الله را در گروه تروریسم قرار می‌دهند، بنابراین با حمایت ما از حزب‌الله، ما نیز تروریسم شناخته می‌شویم و در نتیجه موجب خودتحریمی است.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه یزد عنوان کرد: اگر این توافقنامه‌های بین المللی برای مثلا عربستان و ژاپن می‌خواست به امضا برسد مشکلی نبود چون این کشورها وضع موجود بین الملل به ضررشان نیست و در این وضع موجود زندگی می کنند و در کنار قدرت‌های طرفدار وضع موجود هستند اما وقتی که ایران بخواهد در مقابل قدرت‌های وضع موجود قرار بگیرد طبیعی است که بخواهند ما را مهار و کنترل  کنند و یکی از این ابزارها نیز همین FATF است.

طاهری افزود: مورد دیگری که این ابزار برای مهار کشورها است این است که این‌ها را به دموکراسی ربط می‌دهند و می‌گویند نبود مبادلات مالی شفاف در کشورهایی هست که غیر دموکراتیک هستند وما را متهم به نداشتن مبادلات مالی شفاف و بنابراین غیر دموکراتیک بودن می‌کنند و وقتی در نظام بین الملل کنونی انگ ضد دموکرات به کشوری انگ سنگینی است که زمنیه اجماع جهانی علیه آن کشور را در آینده بین الملل فراهم می‌کند.

وی با بیان اینکه راهکاری که به نظر می‌رسد ای است که برای عضویت و پیسوتن به این توافقنامه‌ها حق شرط بگذاریم اما این در حالی است که برای توافقنامه‌های بین المللی ضمانت‌های اجرایی قوی وجود ندارد و از کجا مشخص هست که شرط گذاشته شده علیه خود ما استفاده نشود.

این تحلیگر مسائل سیاسی تصریح کرد: مثال عینی این موضوع برجام است که با قدرت‌های بزرگ بر سر میز مذاکره نشستیم برجام را امضا کردیم اما نبود ضمانت اجرایی قوی باعث شد که جمهوری اسلامی نتواند از برجام استفاده کند و اتفاقا علیه ما استفاده شد.

طاهری ادامه داد: شاید گذاشتن حق شرط راهکاری کوتاه مدت برای ما باشد اما این تاوقتی پابرجاست که قدرت‌های بزرگ بخواهند چون درنظام بین الملل قانون جنگل حکمفرماست و بنابراین مبادلات قدرت حرف اول و نهایی را می‌زند و نمی‌توان از این حق شرط استفاده کرد.

وی تصریح کرد: علاوه بر موارد گفته شده موافقت نامه‌های بین المللی تفاسیر متعدد را در درون خود دارند و با این تفاسیر متعددی که از آنها می‌شود با وجود حق شرط نیز قدرت‌ها می‌توانند با واژگان دوپهلو ما را از حق شرطی که گذاشته‌ایم محروم کنند.

انتهای پیام/