به گزارش یزد آوا ، اخوان المسلمین باید مردم را در اطراف شعارها و آرمان های انقلابی ملت مصر جمع و اقشار مختلف مردم مصر را با یکدیگر متحد نماید و بجای معامله سیاسی با دشمنان اسلام با تکیه بر توان داخلی به بهبود اوضاع مصر کمک کند. در ایام الله دهه ی فجر سال 1391 موج بیداری اسلامی انقلاب مردم مصر را پیروز کرد و پس از چند ماه در یک انتخابات کشوری دولت به محمدمرسی از جریان اخوان المسلمین رسید که سه عامل مهم پیروزی اخوان المسلمین شامل: ماهیت اسلامی انقلاب مردم، انزجار و رنجیده شدن قشر روشنفکر و آگاه مصر از غرب زدگی و دوری از هویت بومی خود و بافت اسلامی غالب جامعه ی مصر می باشد . پس از برگزاری انتخابات و انتخاب محمد مرسی مهم ترین مشکل رئیس جمهور، کمبودهای اقتصادی مصر به خاطر درگیری کشور به اعتراضات و انقلاب بود؛ از این جهت محمد مرسی تمام تلاشش را برای رفع سایه بحران اقتصادی بر سر مردم مصر به کار بست. این روند به گونه ای بود که حتی سیاست خارجی دولت مرسی بر اساس رفع کمبود های اقتصادی قرار گرفت؛ به عبارت دیگر مرسی به این امید که مشکلات اقتصادی مصر حل بشود، به خاطر جلب کمک های اقتصادی دست به دامن جریان سلفی خاورمیانه (عربستان و امارات و ...) شد و به همین خاطر رویکرد انقلابی نسبت به فلسطین و مخالفت با قرار داد کمپ دیوید جای خود را به رویکرد سلفی مرسی در حمایت بی دریغ از معارضه ی سلفی سوریه داد تا از این طریق ثابت کند که از متحدین اصلی عربستان در منطقه است. آمریکا نیز از جنبه ی جذب سرمایه گذاری های مالی خارجی مورد طمع مرسی واقع شد و این امر باعث شد تا چرخش شدید بزرگان دولت اخوان المسلمین از آرمان های مردم انقلابی به اوج خود برسد؛ در واقع اخوان المسلمین با مشی سازشکارانه با اسرائیل، آرمان محوری «آزادی قدس» را به گوشه ی انزوا کشاند و دغدغه های فرهنگی و هویتی مردم و نخبگان در بیزاری از استعمارگری آمریکا را نادیده گرفت. همچنان که مشکلات اقتصادی مردم مصر حل نشده بود، مردم همچنان انقلابی بودند و نظرسنجی های اخیر نیز نشان می دهد که درصد عمده ی مردم مصر توجه به مساله فلسطین را از اولویت های مصر می داند  و رابطه با ایران را به سود خود ارزیابی می کنند؛ این در حالی بود که دولت مصر نسبت به سفرهای رئیس جمهور ایران به مصر روند بی تفاوتی را در پیش گرفت. با توجه به شرایط به وجود آمده جدید در مصر و تضادهای آن با روحیه انقلابی مردم مصر، معترضین به سیاست های مرسی دوباره به خیابان ها ریختند و تظاهراتی چند روزه را شکل دادند؛ ارتش نیز به بهانه ی این اعتراضات دولت مرسی را لغو و او را برکنار کرد که موجب اعتراض خیابانی هواداران مرسی شده است. با توصیفی که از روند اعتراضات مصر بیان شد و شرایط و روحیات مردم مصر، جریان سیاسی اخوان المسلمین بین دو گزینه مخیر است: یا اینکه به اعتراضات خیابانی خود ادامه بدهند و با واکنش مخالفین مرسی کشور را در آستانه ی جنگ داخلی، خشونت گرایی سلفی، و حضور سودجویانه ی سازمان های بین المللی و کشورهای فرامنطقه ای بگردانند و یا اینکه شکست تلخ امروز را با تدبیر و تحمل پشت سر بگذراند و مطالبات خود را در فضایی منطقی و قانونی پیگیری کند.  با توجه به جایگاه مهمی که جریان اخوان المسلمین در جامعه مصر دارد و می تواند با استفاده از تجربه های طولانی مدت خود در عرصه ی مبارزات سیاسی، سهم عمده ای در پیگیری آرمان های اصیل اسلامی خود داشته باشد بدون شک جریان معتدل اخوان المسملین سهم قابل توجهی  را در هر دولتی که در مصر شکل بگیرد، کسب خواهد کرد. اخوان المسلمین برای جبران روند افراطی خود (به گونه ای که تمام مخالفین را از دولت خود حذف کرد) باید خود را پرچمدار مطالبات مردم انقلابی بداند و در برابر مشکلات زودگذر، از آرمان های انقلابی مردم کوتاه نیاید. اخوان المسلمین باید مردم را در اطراف شعارها و آرمان های انقلابی ملت مصر جمع و اقشار مختلف مردم مصر را با یکدیگر متحد نماید و بجای معامله سیاسی با دشمنان اسلام با تکیه بر توان داخلی به بهبود اوضاع مصر کمک کند، کاری که اگر مرسی انجام می داد شاید از موفق ترین رئیس جمهورهای جریان بیداری اسلامی می شد.