به گزارش یزد آوا، فائزه هاشمی در گفت‌و‌گو با «الشرق الاوسط» از فرهنگ مردسالاری در کشور می‌گوید که حتی مختص مردان نیست بلکه زنان، مادران و خانواده ها را هم تحت تاثیر خود قرار داده است.

فائزه هاشمی همچنین می گوید: "متاسفانه زنان در ایران بیشتر حکم پیاده نظام را پیدا کرده اند. زحمت می کشند. پا به پای مردان کار می کنند اما زمان تقسیم غنائم که می رسد، پست ها و سمت ها علیرغم توانایی هایی که زنان دارند به «جرم» زن بود به آنها داده نمی شود.

وی در پاسخ به این سؤال که مشارکت سیاسی و اجتماعی زنان در بعد از انقلاب با قبل از انقلاب چه تغییراتی داشته است می گوید: چون در زمان انقلاب ۱۶ ساله بودم ، اطلاعات دقیقی از مشارکت زنان در آن زمان ندارم و اطلاعاتم از روی شنیده ها و منابع مکتوب است. به نظر من از نظر سیاسی با توجه به آمار موجود و همچنین با توجه به شرایط زمانی که مربوط به ۳۵ سال قبل است، وضعیت بهتری نسبت به هم اکنون داشت.

اگر آن موقع دو وزیر زن (وزیر آموزش و پرورش و وزیر مشاور در امور زنان) داشتیم در شرایط فعلی باید چند برابر آن زمان باشد که یک وزیر زن هم نداریم؛ همینطور به صورت نسبی و درصدی، تعداد زنان نماینده آن زمان در مجلس ملی و سنا قابل توجه تر از شرایط فعلی بوده است. یعنی اگر جهانی شدن و بهبود وضعیت زنان در این بیش از سه دهه را اضافه کنیم، مشاهده می شود در بخش مشارکت سیاسی زنان خیلی عقب مانده ایم.

یعنی از نظر سیاسی نه تنها پیشرفت نبوده است بلکه عقب گرد هم داشته ایم اما در زمینه های اجتماعی به نظرم متفاوت است چرا که رعایت موازین اسلامی سبب شده تا فعالیت های اجتماعی برای زنان، در سرتاسر کشور عمومیت پیدا کند. آن زمان اکثریت بالایی از خانواده ها، اطمینان از حضور دختران خود در جامعه نداشتند. بنابراین حضور زنان در این حیطه محدودتر بود.

در نتیجه می توان گفت که مشارکت اجتماعی زنان در حوزه تحصیلات دانشگاهی، ورزش، هنر، حتی حوزه کارگری و…در بعد از انقلاب رشد داشته است که با عقب گردی که در بخش سیاسی مشاهده می شود تناسب ندارد.

وی درباره چشم انداز زنان و گام های دولت روحانی درباره زنان می‌گوید: به نظرم گام های نخست درست و محکم نبوده، به نظرم در حوزه زنان، دولت جدید شروع خوبی نداشته است و احساس یک نوع زن ستیزی در این دولت دارم... در دوران بعد از پیروزی آقای روحانی در انتخابات، زنان در همه جا چه فردی و چه به صورت گروهی در تلاش و لابی بودند. حتی کارگروه زنان که در آن دوران شکل گرفت بسیار فعال بود ولی نتیجه در دولت برای انتخاب زنان در پست های کلیدی بسیار ناامید کننده بود.

وی در قسمت دیگری از مصاحبه درباره نسبت میان احزاب و زنان می گوید: برای ورود به مجلس، نقش احزاب هم مهم است و این در حالی است که احزاب ما هم مردانه هستند. تعداد زنان در لیست احزاب کم است. متاسفانه زنان در ایران بیشتر حکم پیاده نظام را پیدا کرده اند. زحمت می کشند. پا به پای مردان کار می کنند اما زمان تقسیم غنائم که می رسد، پست و سمت ها علیرغم توانایی هایی که زنان دارند به «جرم» زن بود به آنها داده نمی شود. زنان کنار گذاشته می شوند.

فائزه هاشمی درباره انتخابات آتی مجلس و نامزد شدنش می گوید: فعلا چنین تصمیمی ندارم. البته اگر واقعا شرایطش فراهم شود قابلیت فکر کردن را دارد اما در حال حاضر نه.

اگر واقع بینانه بخواهیم ببینیم دوره آقای احمدی نژاد بیشترین مدیران زن فعالیت می کردند؛ من اعتقادی به نمایشی بودن آن ندارم. حتی اگر هم بگوییم نمایشی بود اما آن زنان به سمت مدیریت رسیدند و حتی وزیر زن هم داشتیم.

نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی همچنین درباره علاقه‌اش برای ورود به فعالیت حزبی می‌گوید: حتما علاقمند هستم و جزو برنامه‌هایم است و حتما حزب کارگزاران [انتخاب خواهم کرد] چرا که بین احزاب موجود کارگزاران را مناسب تر می‌بینم.

فرزند آیت الله هاشمی درباره امیدش نسبت به ورود زنان در عرصه مدیریتی ورزش در دولت یازدهم، با منفی دانستن توجه دولت به زنان می‌گوید: با چیزی که از شروع دولت آقای روحانی دیدم خیلی امیدی ندارم و فکر نمی کنم اتفاق خاصی بیافتد. چون ما تنها یک معاون ورزش بانوان داریم اما وقتی می گوییم مدیریت زنان منظورمان این نیست که ورزش زنان را به زنان بدهیم تا اداره کنند چون این موضوع بالاخره اتفاق خواهد افتاد منظور این است که زنان بتوانند در همه صحنه های تصمیم گیری حضور داشته باشند یعنی رئیس فدراسیون باشند، مدیرکل استان ها باشند، معاون وزیر باشند و در هیئت مدیره باشگاه ها حضور داشته باشند و … اما این همه فدراسیون است اما یک رئیس زن انتخاب نشده است.