یزد آوا؛ ماجرای فساد کرسنت و هزینه‌ی سنگینی که این مسئله بر کشور تحمیل کرد، یکی از بارزترین مشخصه‌های دولت یازدهم است، به طوری که خسارت ناشی از کرسنت که باید کشورمان به بیگانگان بپردازد، به اندازه‌ی یارانه یک سال ملت است. دولت یازدهم و وزیر نفت -که به طور مستقیم مسئول این خسارت به مردم است-، نه تنها از کرسنت عبرت نگرفتند بلکه شاهد اقدام خسارت‌آفرین دیگری از سوی وزارت نفت تحت عنوان قراردادهای نفتی هستیم که به واسطه آن میادین نفتی کشور به مدت طولانی در اختیار بیگانگان قرار می‌گیرد.

 

نکته قابل توجه در رابطه با قراردادهای نفتی(ipc) این است که دولتی‌ها بر محرمانه بودن آن اصرار دارند و به دنبال این هستند بدون طی مسیرهای قانونی این قراردادها را منعقد کنند. اصرار دولت یازدهم بر محرمانه بودن توافق‌ها و قراردادهای مختلف، از مشخصه‌های این دولت محسوب می‌شود. دولتی‌ها در جریان مذاکرات هسته‌ای و انعقاد برجام نیز بر محرمانه بودن تاکید داشتند و همواره به دنبال این بودند تا واقعیت‌ها را از مردم ایران مخفی نگه دارند. این در حالی است که همان زمان که دولتی‌ها برای مخفی نگه داشتن مفاد توافق هسته‌ای از مردم سینه چاک می‌کردند، بندهای همان توافق محرمانه از رسانه‌های بیگانه درز می‌کرد و رسانه‌های خارجی از در اختیار داشتن مفاد توافق محرمانه غرب با ایران خبر می‌دادند! علاوه بر برجام، وزیر اقتصاد در جریان توافق با FATF نیز از محرمانه بودن این توافق سخن گفت.

 

حالا هم در بحث قراردادهای نفتی از محرمانه بودن این قراردادها سخن به میان می‌آید و نکته جالب آنکه همان طور که در جریان مذاکرات هسته‌ای، منتقدان مورد هجمه سنگین دولتی‌ها قرار گرفتند، در این مسئله نیز آتش توپخانه ارتش رسانه‌ای دولت یازدهم به سمت منتقدان و کارشناسان است. دولتی‌ها حتی پا را از این هم فرا تر گذاشته و وزیر نفت منتقدان را به افشاگری علیه آن‌ها تهدید کرده است!

 

دولت یازدهم و وزارت نفت باید پاسخگو باشند که دلیل تاکیدشان بر محرمانه بودن قرادادها چیست، در حالی که در جریان برجام هم به محرمانه بودن اصرار داشتند، اما حاصل آن اصرارها چیزی شد که در حال حاضر شاهد هستیم! آیا در جریان قراردادهای نفتی هم قرار است ماجرای برجام و حتی بدتر از آن تکرار شود؟!

 

رهبر معظم انقلاب در دیدار ماه مبارک ر مضان با دانشجویان بر لزوم حل وفصل ایرادهای قراردادهای نفتی تاکید کردند، آیا به راستی همه‌ی ایرادهای این قراردادها رفع شده است که دولت تا این حد اصرار بر انعقاد آن ها را دارد؟! دلیل عجله دولتی‌ها در این امر چیست؟ چرا وزیر نفت سعی می‌کند مجلس را هم دور بزند و از ورود نمایندگان مجلس به موضوع بیم دارد؟ به چه دلیل قراردادهای نفتی را زمانی ابلاغ کردند که مجلس در دوران تعطیلات به سر می‌برد؟

 

به نظر می‌رسد، مسائلی چون اقتصاد مقاومتی و منافع ملی در سیاست‌گذاری‌های دولت مردان فعلی جایگاهی ندارد و آن‌ها بیشتر به دنبال اغراض سیاسی و جناحی خود هستند، به طوری که در جریان قراردادهای نفتی هم ردی از منافع ملی دیده نمی‌شود. اتفاقا دلیلی که دولت‌مردان بر محرمانه بودن قراردادها تاکید دارند همین است که آن‌ها می‌دانند، در صورت آگاهی جامعه از واقعیت این قراردادها پاسخ درخوری برای مردم جهت انعقاد قراردادهایی با این مختصات ندارند.

 

همچنان که دولت مردان در جریان برجام، منافع ملی را قربانی منافع حزبی و جناحی خود کردند و آن را برای پیشبرد اهداف سیاسی کوتاه مدت دولت لازم می‌دانستند، این طور به نظر می‌رسد که در جریان ipc نیز دولتی‌ها به دنبال ایجاد پروپاگاندای انتخاباتی و فضاسازی برای انتخابات و بهره‌برداری کوتاه مدت از این قراردادها به قیمت قربانی کردن منافع ملی هستند. 

 

انتهای پیام/

 

یزد رسا