به گزارش یزدآوا، تقریبا یکی از موارد اخلاقی فراموش شده در جامعه حال حاضر را می‌توان "زشتی چاپلوسی" دانست، برخی کاری را انجام می‌دهند و انتظار ستایش بخاطر آن را دارند و برخی نیز هستند که فقط توقع دارند از آنان تملق شود هر چند که کاری نکرده‌اند و کاره‌ای نبوده و نیستند.

حواسمان باشد ببینیم چه کسانی در اطرافمان، حال دور یا نزدیک هستند ولی فقط بدنبال چاپلوس هستند و نیز چه کسانی هستند که شاید فقط شغلشان چاپلوسی است.

آیه 188 از سوره «آل عمران» در زمینه عاقبت آنانی که در پی چاپلوس هستند صحبت می کند.

درادامه به متن، ترجمه و برخی از پیام‌های مربوط به این آیه اشاره می‌شود:

«لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوْا وَیُحِبُّونَ أَنْ یُحْمَدُوا بِمَا لَمْ یَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفَازَةٍ مِنَ الْعَذَابِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ»

"گمان مبر آنها که از اعمال (زشت) خود خوشحال می‌شوند، و دوست دارند در برابر کار (نیکی) که انجام نداده‌اند مورد ستایش قرار گیرند، از عذاب (الهی) برکنارند، (بلکه) برای آنها، عذاب دردناکی است"

پیام‌های مرتبط:

مردم سه‌ دسته‌اند:

1 گروهی که کار می‌کنند و انتظار پاداش یا تشکر از مردم ندارند.

2 گروهی که کار می‌کنند تا مردم بدانند و ستایش کنند.

3 گروهی که کار نکرده، انتظار ستایش از مردم را دارند.

از مواردی که غیبت جایز است، در مورد کسی است که ادعای مقام یا تخصص یا مسوولیتی را می‌کند که صلاحیت آن را ندارد.

برای اینکه این تمایل نابجا ستایش بدون عمل کور شود، در اسلام هرگونه تملق و چاپلوسی منع شده است.

منابع:

کتاب دقایقی با قرآن، تالیف حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی، ناشر: مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، نوبت چاپ: پانزدهم، زمستان سال 1390

پایگاه تخصصی ترجمه قرآن کریم www.maarefquran.net (ترجمه آیت الله ناصر مکارم شیرازی)

منبع:ایسنا