سرو ابرکوه؛ چند ماهی است که تمام تمرکز دولت و نمایندگان محترم مجلس همسو با دولت بر روی موضوع الحاق ایران به اف ای تی اف و کنوانسیون‌های مورد تأکید آن است. امضاء کنندگان برجام متعهد شده‌اند که در یک بازه زمانی مشخص مقدمات پیوستن ایران به اف ای تی اف و همچنین سی اف تی و پالرمو را فراهم نمایند.

لوایح مذکور در فاصله زمانی چندماهه جهت تصویب از طرف دولت به مجلس تقدیم شد. با توجه به تصویب  این لوایح در مجلس و ارجاع آن به شورای نگهبان، اعضای شورای نگهبان به هرکدام از این مصوبات ایرادهایی را وارد دانسته و جهت اصلاح به مجلس بازگردانند. اما مجلس بر مصوبات خود پافشاری کرده و دست‌آخر جهت تأیید نهایی به تشخیص مصلحت نظام ارجاع داده شد.

اکنون زمان بررسی این لوایح در تشخیص مصلحت نظام فرا رسیده است و آقایان دولتی به هر شیوه و روشی متوسل شده تا این مصوبات در تشخیص مصلحت به تصویب برسد. آخرین اقدامی که انجام شد نامه درخواست 8 وزیر از مقام معظم رهبری جهت ورود به مسئله تصویب  لوایح مذکور است.

نمی‌توان پذیرفت که مدیران دولت سخنان مقام معظم رهبری در مورد این کنوانسیون‌ها را نشنیده‌اند که این‌طور سعی در تصویب این لوایح دارند.

مقام معظم رهبری در دیدار با نمایندگان مجلس در تاریخ سی‌ام خردادماه امسال پیرامون ماهیت این لوایح فرمودند :

این معاهدات بین‌المللی که به آن در لغت فرنگی گفته می‌شود کنوانسیون، در اصل در یک نقطه‌ای پخت‌وپز می‌شود که اطراف قضیّه، مِن‌باب مثال آن ۱۰۰ کشور یا ١۵۰ کشور که بعداً به آن می‌پیوندند، هیچ تأثیری در آن پخت‌وپز اوّلیّه ندارند. یکجایی بالاخره چند قدرت بزرگ در مجموعه‌های هیئت‌های فکری‌شان -به قول خودشان اتاق فکرشان- می‌نشینند برای یک منافعی و مصالحی که برای خودشان تعریف کرده‌اند، یک‌چیزی را پخت‌وپز می‌کنند، بعد این را به‌وسیله‌ دولت‌هایی که همسو با آنها هستند یا مرعوب آنها هستند یا دنباله‌رو آنها هستند و خیلی منافعی هم در این کار ندارند، تصویب می‌کنند. اگر یک دولت مستقلی هم پیدا بشود -حالا مثل جمهوری اسلامی- که مثلاً بگوید «من این را قبول ندارم؛ این کنوانسیون را، این معاهده‌ بین‌المللی را قبول ندارم»، سرش می‌ریزند که «آقا! ۱۲۰ کشور، ١۵۰ کشور، ۲۰۰ کشور این را قبول کردند؛ شما چطور قبول نمی‌کنید؟» کنوانسیون‌ها غالباً این[جور] است.

با مشاهده اصرار دولت بر تصویب لوایح پالرمو و سی اف تی و متوسل شدن به شیوه‌ها و راه‌های گوناگون ازجمله رسانه‌ای کردن نامه 8 وزیر به مقام معظم رهبری چند سؤال به ذهن متصور می‌شود؛

1. ماحصل برجامتان چه بوده است که سعی دارید به تعهدات خود در برجام جامعه عمل بپوشید؟!

2. حدود 9 ماه از خروج آمریکا از برجام می‌گذرد و اروپا هم هیچ اقدامی در جهت برقراری ارتباط بانکی و مالی با ایران انجام نداده است، پس علت این‌همه تلاش برای پیوستن به این کنوانسیون‌ها چیست؟!

3. چرا سعی دارید پیوستن ایران به این کنوانسیون‌ها را یک ضرورت برای نظام جلوه بدهید؟! از قضیه برجام عبرت کافی نگرفته‌اید؟!

4. چرا در شرایط کنونی کشور که مردم با فشار اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، حاشیه‌ها را مهم‌تر از متن کرده و به‌جای تمرکز قوای خود در جهت رفع مشکلات اقتصادی کشور به دنبال حواشی رفته‌اید؟! که مثل برجامتان هیچ اثری در زندگی مردم نداشته و بلکه شرایط اقتصادی فعلی را بغرنج‌تر خواهد کرد.

ای‌کاش مقداری از تعهد شما در اجرای مفاد برجام را می‌شد به وعده‌هایی که در انتخابات سال گذشته به ملت داده‌اید سرایت داد، که اگر این امکان وجود داشت الآن شاهد این‌همه مشکلات ریزودرشت ازجمله اقتصادی و اجتماعی در کشور نبودیم.

و من الله توفیق
علی شمس اسفندآبادی

انتهای پیام/ف