.

سرو ابرکوه؛

اما انگار گوش دولت ها علیرغم بعضی عملکردهای مثبتشان، آنچنان که باید تا بحال شنوا نبوده و کماکان نیز نشان داده شنوا نیست. عقل سلیم حکم می کند که در نظام بین الملل امروز اقتصاد پویا و مستقل یکی از ابزارهای موثر در حیات ملت ها و نیز مایه نفوذ و اثر گذاری در دیگر فرهنگ ها و عرصه های جهانی خصوصا اجتماعی می باشد.

 اما جا دارد از دولت و حتی ملت به سهم خودش بپرسیم ما در کسب این ابزار تا چه حد برنامه ریزی و تلاش هدفمند نموده ایم؟! آیا در تامین این مهم، سطحی نگری را راهکار دانسته ایم و یا کلان و زیر ساختی اقدام کرده ایم؟

دور از حقیقت نیست اگر بگوییم آنچه که باید رخ می داده صرفا در کلمات متوقف شده و ما شاهد اقدام کارگشایی نبوده ایم. در اینجا یک سوال پیش می آید و آن این است؛ آیا ضعف ما در ارایه یک تئوری یا راهبرد اقتصادی حساب شده بومی وعلمی است، یا در تفاوت دیدگاه ها متوقف وکند شده ایم؟

با مقداری بررسی و تحقیق آنچه حواس ما را به خود جلب می کند این است که، تفاوت دیدگاه ها بر نبود تئوری و یا راهبرد اقتصادی علمی مستقل و بومی می چربد؛ چرا که ما با دو ایده متفاوت مواجهیم: 1_ایده شیر آبی و گذرا  2-ایده عزتمندانه، پایدار و مستقل.

مدافعین ایده اول قایل به اینند که، راحت ترین راه را بدون در نظر گرفتن آسیب هایش انتخاب کنیم آن هم؛ تعامل با دنیا به هر قیمتی و غلاف کردن خنجر دفاع، جهاد و انتخاب زندگی بی دردسر است.

 طبیعی است که این ایده با اصل دلیل حدوث انقلاب اسلامی در تعارض و تضاد است و اگر بنای ملت بر این بود، اصلا نیازی به این همه هزينه های انسانی و مادی نبود، الان این همه مادر داغ دیده و فرزند پدر ندیده نداشتیم واصلا شهادت واژه ای زاید می شد.

چراکه انقلاب ما انقلابی، "فرهنگی اسلامی" بود نه انقلابی اقتصادی! اگر چه پرداختن به اقتصاد نیز از لوازم غیر قابل انکار بقا و صدور همین انقلاب است، اما در اسلام هدف وسیله را توجیه نمی کند؛ همانطور که اسلام؛ مسلمین را از خنجر کشی بی دلیل بر روی دنیا، به شدت منع میکند، همانقدر نیز با نهیب انتم الاعلون... نهیب می زند و مسلمین را از پذیرفتن هر گونه تحقیر و یا سازش باز می دارد.

چرا که هدف بسیار والا وغیر قابل معامله هست حتی به قیمت ماه در دستان چپ و خورشید در دستان راست... در یک کلام اسلام سیاست و دیانت را در هم آمیخته و دستورات آسمانی اش در تمامی محورهای مورد نیاز بشر کارگشاست.

تفکر سکولار در برابر تعالیم غنی مادی، معنوی و اجتماعی اسلام به زانو درآمده و مشکل اقتصاد ما در طول خدمت دولت ها، جدای از ضعف مدیریت، در نوع نگاه و دیدگاه می باشد.

نگاه بنده در تشریح موانع پیشرفت اقتصادی، جدای از عدم انکار دیگر دلایل، ریشه یابی بنیانی و دیدگاهی است. چرا که آنچه امروز از ضعف و قوت در این زمینه شاهد آن هستیم، حاصل دولت ها در زمان تسلط شان بر اریکه اجراء و نوع مدیریت بر منابع است. اما مقصود ما از نگارش این سطور نقد، نظر و تفکر اقتصادی حاکم بر دولت یازدهم می باشد. دولتی که آراءش بر محور وعده ها و بالطبع پدیدآمدن مطالبات اقتصادی نقش بست و برپا شد.

باید یادآور شد آزموده را آزمودن خطاست، بلاشک این تصور نیز خطاست که انتظار داشته باشیم دولت های مستکبر که حتی توانمندی های علمی، عملی بومی ما را بر نمی تابند؛ تقویت کننده و یا کلید ایجاد اقتصادی محکم، برای ما باشند. لذا تنها یک راه باقی می ماند و آن هم دست بر زانوی خویش گذاشتن است نه تماشا کردن و یا تکیه بر دشمنان قسم خورده ملت.

باید نسخه اقتصاد مقاومتی هر چه سریعتر، بدون اغماض، بدون نگاه ها و اغراض سیاسی منفی به اجرا در بیاید؛ نسخه ای که خشم بیگانگان را تا کنون برانگیخته و نگرانی آن ها را قبل از عملی شدنش در کلمات شان به تصویر کشانده. اگر نگوییم سهم منفی نگاه سیاسی به اقتصاد در کشور ما بیشتر از ضعف مدیریت است، می توان اذعان کرد کمتر هم نبوده!!! و شاهد این مطلب بسیار است اما در این نوشته مجال پرداختن به آن نیست.

اما آنچه باید به آن توجه کرد این است که اقتصاد شیرآبی، وابسته و گدامنشانه؛ نه با تعالیم عزتمندانه اسلام تطابق دارد و نه در خور شان و توانمندی ملت ماست.

 لذا دولت باید به امر ولایت و خواست ملت احترام گذاشته و همانطور که در بخش بهداشت و سلامت با تدبیر و امید و عقلانیت عمل نموده و لبخند بر چهره ملت نشانده، در عرصه اقتصاد نیز با اجرایی کردن دستور واجب الاتباع اقتصاد مقاومتی از سوی رهبری هوشیار، گامی مهم در این زمینه بردارد تاشاهد هر چه بیشتر شادی و امید در دل های مردم و ناامیدی در چهره دشمن باشیم.

 "والسلام علی من اتبع الهدی"

هاشم تقدسی

 اردیبهشت 93