سرو ابرکوه، درگذشت استاد فرج الله سلحشور داغ سنگینی بود که بر دل‌های دوستداران هنر متعهد آوار شد؛ چه این که وی در اوضاع نامناسب سینمای کنونی، توانست برپایه تعالیم دینی و با استفاده از نگاه عمیق خود، آثاری ماندگار از خود به جای گذارد و مخاطبان بسیاری را حتی در خارج از کشور به تماشای فیلم‌های پرمعنای خود بنشاند.

اشتیاق چشمگیر مخاطبان در کشورهای همسایه از سریال پرمغز یوسف پیامبر(ص)، نمونه ای روشن بود از تلاش های شگرف وی و توفیق در شناساندن مفاهیم بلند دینی.

سلحشور علیرغم محبوبیت فراوان در میان قاطبه مردم متعهد و متدین در داخل و خارج از کشور، اما مورد کم لطفی و گاه تخریب های طیفی روشنفکرنما در جامعه هنری و رسانه ای قرار داشت و زخم زبان های فراوانی از جانب آنان متحمل شد.

مرحوم سلحشور صراحت بیان داشت و همین صراحت بود که گاه انواع هجمه ها را به سوی وی روانه می ساخت. اما او هرگز در برابر تخریب های ناجوانمردانه زانو نزد و استوارتر از گذشته به ایفای نقش در عرصه هنرو سینمای دینی پرداخت.

سلحشور سینمای ایران چنان بود که به تعبیر جهانبخش سلطانی، بازیگر برجسته سینما و تلویزیون، تکلیفش با خودش مشخص بود و با دست پر از دنیا رفت و در مورد تکالیف شرعی خود چیزی کم نگذاشت.

« با سلحشور همسفر کربلا بودیم و طی این مدت بسیار با هم نزدیک‌تر شدیم. او قلبی بسیار رئوف به اندازه گنجشک داشت. خاطره به یاد ماندنی من با او به زمانی برمی‌گردد که وقت دیدن حرم امام حسین (ع) به خاطر حال و هوای معنوی که داشت، از هوش رفت.»

به هر روی، اینک فرج الله سلحشور از میان ما پرکشیده است؛ اما نام نیک او و آثار ماندگاری که از خود بر جای گذاشت، تا سال های سال بر تارک سینمای متعهد خواهد درخشید. روحش شاد.

نویسنده: عبدالله سیدزاده