به گزارش سرو ابرکوه به نقل از یزد رسا، 

دو هفته نامه اندیشه یزد نوشت: در زمستان خشک و بیحال امسال، برف دیدن ذوق کردن دارد! سرانجام برف بارید و امسال بیش از هر سال قدر برف را می دانیم و باید بدانیم. چرا که کابوس خشک سالی بیش از هر زمان دیگری بر سر ما  سایه انداخته و نزدیک شده است.

بیش از هر سال دیگر آلودگی هوا و بیماری را احساس می کنیم و همه به روشنی می دانیم نزولات جوی  می تواند کمی از درد و رنج ما بکاهد هر چند آسمان به فضل خدا نعمت برف و باران را هر چند اندک ولی زیبا برما ارزانی داشت و ما را دوباره به سالهای دور و خاطرات «آدم  برفی »های کودکی که نماد پاکی و صداقت بود و  بخاطرش چقدر ذوق می کردیم برد.

آری باید گفت ، ببار ای برف، تو دیگر واقعی هستی و مثل فضای مجازی که امروز  بلای جانمان  شده نیستی . ببار ای برف، تا کودکان ما از این خانه های کوچک بیرون بیایند. چرخی بخورند و گلوله های برفی را به سوی هم پرتاب کنند و از خنده ریسه بروند و دوباره با لبخند « آدم برفی» شوق زندگی بر لبانشان نقش بندد  . ببار ای برف ... ما را به خاطرات کودکی رهسپار و از دنیای ریا و دورنگی دور کن !؟

ببار تو نماد پاکی ، صداقت و زندگی هستی بیار بر این زمین تفتیده، دوباره ببار کشاورزان دیارم نگاه به تو دوخته اند  . ببار ای برف دوباره می خواهم آدم برفی بسازم . آدم برفی هایی که فقط یک رنگی را می دانستند و در سکوت و لبخند، نوید زندگی و آینده روشن را می دادند .

براستی کجایند آن آدم برفی ها ....؟! . این « آدم برفی » های بی جان که در سکوت و نگاه معصومانه شان  نوید زندگی و نشاط می داند ... ! و در مقابل چشمهای ما برای زندگی و فردای آبادتر در سکوت و با نگاهی از سر شوق ذره ذره آب می شدند، تا  به ما درس زندگی و ایثار بدهند.

به ما می آموختند  خدمت به خلق هیاهو نمی خواهد بلکه یک رنگی و صداقت تنها رمز پیروزی است و صداقت و ایثار زبانی مشترک بین هر سن و گروهی است .  ای کاش «آدم برفی» ها همیشه بودند! لااقل منش و رسمشان هنوز کم رنگ نشده بود ! ولی امروز ما را چه شده ؟ دائم فقط حرف می زنیم ؟! چرا با حرف می خواهیم صداقت و یک رنگی خود را اثبات کنیم  ؟! چرا برخی مسئولین اجرایی فقط حرف می زنند و شعار می دهند ؟!

در بسياري از خبرهاي رسانه‌ها مديران يا مسئولان فقط براي جلب توجه خبري اقدام به بيان مشكلات و موانع مانند بحران آب ، بیکاری، آلودگی هوا ، حضور اتباع بیگانه ، تعطیلی صنایع و ...  و بعضا فقط به اعلام آمار و ارقام اکتفاء مي‌كنند تا این طریق بتوانند دغدغه‌هاي خود را به اطلاع عموم برسانند!؟ .  

اين در حالي است كه اكثريت مخاطبان از مشكلات و دامنه آنها  مطلع هستند و اين انتظار را دارند كه اقدامات مسئولان براي برطرف كردن مشكلات را در عمل ببينند.  متاسفانه طرح مشكلات و موانع عادتي تكراري شده است !! كه مخاطبان را از شنيدن موضوع خسته مي‌كند و به نوعي مي‌توان گفت پاك كردن صورت مسئله براي فرار از ارائه راهكار است ؟!! درحقيقت بيان صرف  مشكلات خود مانعي براي مشاركت مردمي ايجاد مي‌كند. اين در حالي است كه در عمل اثبات شده است خبر كردن مشكل و بيان راهكار براي آن به همراه ارزيابي اقدامات مي‌تواند مشاركت گروه‌هاي درگيري و فعال را نيز به همراه داشته باشد. همچنين طرح صرف مشكل آن هم به صورت كلي‌گويي و مقصر جلوه دادن دیگران ( هر چند درکوتاه مدت برای فریب افکار عمومی برای گروهی مفید بوده است )  تاكنون نتوانسته است دردي را درمان كند. بنابراين لازم است موضوع‌هاي مورد بحث از سوي مسئولان شكافته شده و ظرفيت‌ها و موانع و خلأ‌ بيان شود تا مخاطبان هم تكليف خود را در قبال مشكلات مطرح شده بدانند.  شايد براي هر كدام از ما بارها پيش آمده است كه يك عمل نيك فردي بسيار مؤثرتر و نافذتر از چندين سخنراني براي ما بوده است. به عنوان مثال كسي كه نماز سر وقت مي‌خواند و براي نمازش ارزش قائل است به مراتب در ديگران مؤثرتر است تا اينكه ساعت‌ها درباره نماز اول وقت سخنراني كند ولي براي نماز خود ارزشي قائل نشود؛ در واقع دعوت‌كننده‌‌اي كه فاقد عمل باشد مانند تيراندازي است كه كمان او زه ندارد!

برخی از مسئولین استانی به دلیل مشغله کاری فراوان و گاها به دلیل چندین سمت متعدد که خودشان نیز گاهی همه را با هم اشتباه می گیرند؟! فرصت اندکی برای مطالعه و یا افزایش و به روز کردن اطلاعات خود دارند، آنها در بهترین شرایط با مراجعه به چند سایت یا مطالعه تعدادی از جریده ها و روزنامه های هم سوی خود خوراک مصاحبه ها و سخنرانی های خود را استخراج می کنند، البته عده ای نیز با به کارگیری مشاوران و دستیاران اهل کار و حرفه ای سعی می کنند این خلاء را پر کنند اما متاسفانه در میانه راه خودشان را اعلم تر از همه دانسته و با اجتهاد خود مواضعی را اتخاذ می کنند که اغلب باعث خسارت ها زیادی به جامعه و اعتماد عمومی می گردد .لذا این موارد  سبب می شود عمق سخنان، موضع گیری ها و گاها مصاحبه های بعضی مسئولین  بسیار سطحی و شاید طنز شود، زیرا سعی می کنند که خود را نه یک کارشناس بلکه یک فرد مسلط مطلق در حیطه خود معرفی کنند و چون این مسئله همیشه صدق نمی کند بعضا شاهد موضع گیری های سطحی و انفعالی در پیشرفت استان بوده ایم  .

این روزها شاهد برگزاری جلسات ، همایش‌ها و ...  در سطح استان هستیم که مسئولین ، نمایندگان مجلس و ... در آن حاضر می‌شوند و سخنرانی می‌کنند.شاه بیت تمام این سخنرانی‌ها انتقاد از وضع موجود است. استاندار و معاونین  در نطق‌های خود از ریز و درشت اتفاقات و تحولات استان انتقاد می‌کند و حرف می زنند .استاندار می‌گوید شرایط راضی کننده نیست و می‌خواهد شرایط بهبود پیدا کند.

بر خی دیگر مسؤولان هم کم و بیش به همین روش برخورد می کنند ؟! وقتی به پای سخنرانی می‌آیند تبدیل به منتقدان اصلی شرایط جامعه می‌شوند. در میان تمام این سخنرانی‌ها و نقدها، سوالی در ذهن ایجاد می‌شود. این افراد دقیقا از چه کسی انتقاد می‌کنند؟این آقایان توجه نمی‌کنند که من شهروند، تو دانشجو، او کارمند، مسئولان اجرایی جامعه نیستیم . در واقع مسئولان خود همان افرادی هستند که در موقعیت نقد قرار گرفتند !!من نمی‌دانم بعضی مسئولین از چه چیز انتقاد می‌کند. چرا همان حرف‌هایی را می‌زنند که مردم در نقد دولت و دستگاه‌های اجرایی و نظارتی می‌زنند.

مجلس شورای اسلامی به عنوان قوه قانون‌گذاری کشور به راحتی می‌تواند با وضع قانون‌ درست، بسیاری از مشکلات کشور را حل کند. اتفاقا بسیاری از نقدهایی که می‌شود به خاطر قانون‌هایی که نیست. اگر مجلس وظیفه قانون‌گذاری یا نظارت خود را به خوبی انجام دهد بسیاری از مشکلات کشور حل خواهد شد.کاش بسیاری از نمایندگان پارلمان به جای خوب حرف زدن، قانون تصویب می‌کردند و خوب نظارت می‌کردند.

چه اصراری است که مسئولین ارشد استان و شهرستان ها  (در هفته چند ساعت کاری دارند و چقدر زمان برای اندیشیدن) در همه همایش‌ها ، جلسات ، برنامه ها ی افتتاحیه و ...حضور و سخنرانی کنند. ورزش، کشاورزی، سینمایی، اعتیاد، ازدواج، طلاق. واقعا مسئولین در همه زمینه‌ها تخصص دارند؟  قطعا نه.

تاریخ جمهوری اسلامی ایران نشان داده است مشکلات با همایش و جلسات  حل نخواهد شد.بلکه پیچیده تر نیز خواهد گردید.  به نظر نگارنده اگر می‌خواهیم مشکلات جامعه حل شود، بایدکمتر حرف بزنیم و بیشترفکر و عمل کنیم . مطمئن باشید مردم آگاه هستند و فرق حرف و عمل را خوب می دانند و نیازی نیست مسئولین دوباره بخواهند با حرف زدن عمل خود را اثبات کنند ! مثلا اگر مشکل آب استان در حقیقت حل شود نه در شعار !؟ به طور حتم مردم در تارو پود زندگی خود آن را احساس خواهند نمود .در کلام آخر باید تاکید نمود بیایید بجای « آدم حرفی » برای مردم نجیب و تلاشگر این شهر و دیار یک آدم عمگرا باشیم و بدانیم نیازی به هیاهو و شوی تبلیغاتی نیست مردم خون گرم دیارکویر یزد در اوج نجابت و سادگی خود، خوب فرق حرف و عمل را می دانند و باید دوباره فریاد زد « به عمل کار برآید به سخندانی نیست » .

سید علی فراز