به گزارش عصرفرهنگ؛ 28 مرداد یادآور خیانت تاریخی ایالات متحده در حق ملت ایران است؛ خیانتی از جنس کودتا ضد دولت دکتر مصدق و به انحراف کشاندن صنعت ملی نفت در ایران؛ خیانتی از جنس دنائت و پیمان‌شکنی؛ از جنس ستم بر ملت‌های آزادی‌خواه و دوپینگ طاغوت‌های کوچک زمانه برضد ملت‌های آزادی‌خواه.

 28 مرداد درسی ماندگار دارد برای آنانی که در برابر زرق و برق شیطان بزرگ، مؤلفه‌های قدرت ملت خود را نادیده می‌گیرند و ناگاه ضربه‌هایی سنگین به غرور و کرامتشان می‌زنند.

 28 مرداد ثابت کرد که ایالات متحده به دلبسته به همراهی‌اش هم وقعی نمی‌نهد و با خنجر کودتا از پشت، او را از عرش نخست‌وزیری به چاه زندان انفرادی و تبعید و مرگ درغربت فرومی‌اندازد.

شیطان اساسا شایسته اعتماد و دل‌بستن نیست و کسانی که بر دیوار باج‌خواهان آمریکایی یادگاری می‌نویسند، مستحق ملامت‌های بی‌شمارند؛ چه این‌که زمامداران آمریکا بارها و بارها ذات شیطانی‌ خود را نشان داده‌اند؛ چه پیش از انقلاب اسلامی و چه پس از آن، چه در ارتباط با ایران و ایرانیان و چه در رابطه با دیگر کشورها و ملت‌ها.

پس از پیروزی انقلاب نیز ایالات متحده در بزنگاه‌های متعدد نشان داد که خوی شیطانی و استکباری‌ در تار و پودش تنیده شده است و به هیچ روی قابل اعتماد نیست. این مهم اگرچه بارها و بارها توسط دلسوزان متعهد و در راس آن‌ها امام امت(ره) و سپس مقام معظم رهبری گوشزد شده است؛ اما افسوس که برخی صاحبان تریبون و متصدیان ذی‌نفوذ نخواسته و یا نتوانسته‌اند از ساده‌انگاری و خوش‌بینی‌های سطحی‌نگرانه پرهیز کنند.

فراموش نکرده‌ایم که در دوران موسوم به اصلاحات، دولتمردان وقت سیاست به اصطلاح تنش‌زدایی پیشه کرده بودند و برای مذاکره و نزدیک شدن به ایالات متحده از هیچ اقدامی شدنی فروگذار نمی‌کردند، تا بدان جا که در نامه‌ای به ایالات متحده وعده داده بودند حمایت از گروه‌های جهادی چون حزب‌الله لبنان و حماس را پایان دهند؛ اما آمریکا پاداش آن همه شوق و ولع را با قراردادن نام ایران در لیست «محور شرارت» ادا کرد!

در دولت یازدهم هم علیرغم ولع خاص دولتمردان در نزدیک شدن به آمریکا و کوتاه‌آمدن‌های سنگین در برابر کاخ سفید -که در ماجرای هسته‌ای و توافق برجام عینیتی متمایز یافت- و حتی زیرپاگذاشتن برخی اصول نانوشته نظام از جمله در تماس تلفنی رئیس‌ دولت با رئیس جمهور آمریکا و «باهوش» و «مؤدب» خواندن وی، آمریکا ذره‌ای از خوی استکباری و باج‌خواهانه‌ خود صرف‌نظر نکرد. به عبارتی با هر قدم عقب‌نشینی دولت یازدهم، آمریکائیان گستاخانه ده‌ها قدم جلوتر آمدند و امتیاز‌دهی‌هایی سنگین‌تر از  دولت ایران مطالبه کردند.

بنابراین، برجام علیرغم همه هزینه‌‌های سنگینی که بر دوش نظام و ملت تحمیل کرد، یک دستاورد مهم برای کشور به دنبال داشت؛ دستاوردی که تحقق آن البته بدون تحمیل آن هزینه‌ های سنگین نیز میسر بود! و آن دستاورد هم چیزی جز اثبات قابل اعتماد نبودن شیطان بزرگ نبود. با این همه جای شگفتی است که کسانی همچنان در خلوت و جلوت از تعامل با آمریکا دم می‌زنند!

چه نیکو فرمود رهبر معظم انقلاب در 19 بهمن 91 که: «شصت سال است که از ۲۸ مرداد ۳۲ تا امروز در هر موردی که با آمریکایی‌ها مسئولین این کشور اعتماد کردند، ضربه خوردند... یک روزی مصدق به آمریکایی‌ها اعتماد کرد، به آن‌ها تکیه کرد، آن‌ها را دوست خود فرض کرد، ماجرای ۲۸ مرداد پیش آمد که محل کودتا در اختیار آمریکایی‌ها قرار گرفت و عامل کودتا با چمدان پُر پول آمد تهران و پول قسمت کرد بین اراذل و اوباش که کودتا را راه بیندازد؛ آمریکایی بود. تدبیر کار را خودشان هم اعتراف کردند، اقرار کردند. بعد هم حکومت ظالمانه‌ پهلوی را سال‌های متمادی بر این کشور مسلط کردند، ساواک تشکیل دادند، مبارزان را به زنجیر کشیدند، شکنجه کردند؛ این مال آن دوره است. بعد از انقلاب هم در برهه‌ای مسئولین کشور روی خوش‌بینی‌های خود به این‌ها اعتماد کردند، از آن طرف، سیاست دولت آمریکا، ایران را در محور شرارت قرار داد... هر جا به این‌ها اعتماد شد، این‌ها این جوری حرکت کردند.»

و در جایی دیگر فرمود: «حادثه‌ای در کشور ما در سال ۱۳۳۲ اتّفاق افتاد -حادثه بیست‌وهشتم مرداد- که یکی از حوادثی است که ملّت ایران را با تجربه‌ها آمیخته می‌کند، مانع از خطا و اشتباه دیدِ او می‌شود؛ در این حادثه یک تجربه‌ بزرگ برای ملّت ایران به وجود آمد، این تجربه را هرگز نباید فراموش کرد؛ بله، از سال ۳۲ تا حالا شصت سال می‌گذرد. اوّلاً در خلال این شصت سال این قبیل حوادث تکرار شده است، ثانیاً حادثه‌ تاریخی وقتی حامل درس است، گذشت زمان تأثیری ندارد و باید از آن درس گرفت. حادثه از این قرار بود که دولت مصدّق که نفت را، منبع ثروت ملّی کشور را از چنگ انگلیسی‌ها و از دست انگلیسی‌ها با کمک افرادی که بودند -مرحوم آیت‌الله کاشانی و دیگران- توانست خارج کند، یک اشتباه تاریخی انجام داد و آن تکیه‌ به آمریکا بود. در مقابلِ دشمنی انگلیس‌ها، فکر کرد باید یک پشتیبانی در عرصه‌ بین‌المللی داشته باشد، این پشتیبان آن روز از نظر او آمریکا بود؛ به آمریکایی‌ها اعتماد کرد؛ امید او به آمریکایی‌ها بود. از این خوش‌بینی و ساده‌اندیشی، آمریکایی‌ها استفاده کردند، [کودتای‌] بیست‌وهشتم مرداد را به راه انداختند. یک مأمور آمریکایی با نام و نشان مشخّص که کاملاً مضبوط [است] و ما می‌شناسیم، می‌دانیم -اسمش هم در تاریخ هست- بلند شد آمد این‌جا؛ آمریکایی بود، رفت در سفارت انگلیس یا در سفارت یک کشور غربی یا شاید هم کانادا مستقر شد و پولی را که آورده بود تقسیم کرد، افرادی را با خودش همراه کرد؛ عناصر و عوامل داخلی خائن هم وجود داشتند؛ کودتای بیست‌وهشتم مرداد را راه انداخت و همه‌ زحماتی را که ملّت ایران در ظرف دو سه سال -دوران ملّی شدن صنعت نفت- کشیده بودند، بر باد داد. مصدّق را هم گرفتند، بردند زندانی کردند و محمّدرضای پهلوی را که از ایران فرار کرده بود، برگرداندند، به سلطنت نشاندند؛ و ۲۵ سال از سال ۳۲ تا سال ۵۷ این ملّت، زیر یوغ حکومت تحمیلی و وابسته‌ پهلوی به انواع خفّت‌ها، انواع فشارها، انواع سختی‌ها مبتلا شد؛ آمریکایی‌ها [این کار را] کردند. مستشاران نظامی‌شان ارتش ما را تصرّف کردند، عوامل اقتصادی‌شان سیاست‌های اقتصادی خود را پیش بردند؛ علاوه بر این‌ها –این‌ها کارهای ظاهری و مشهود بود- کارهای غیر مشهودی کردند که هنوز تحلیلگران ما متأسّفانه نرسیده‌اند که به حرکات غیر مشهودِ در جهت نابودی ثروت‌های معنوی و انسانی ملّت ایران که از طرف آمریکایی‌ها در ایران در این ۲۵ سال انجام گرفت، رسیدگی کنند؛ هنوز نتوانسته‌اند. این‌ها مسائلی است که جای تحقیق دارد و جای دنبال‌گیری دارد. ۲۵ سال اختناق، فشار بر ملّت ایران، ضایع کردن منابع انسانی این کشور، غارت منابع طبیعیِ این کشور، بدنام کردن ملّت ایران در میان ملّت‌های مسلمان در منطقه، کارهایی بود که آمریکایی‌ها در این مدّت کردند. چقدر انسان‌ها کشته شدند، چقدر انسان‌ها زندان رفتند، چقدر انسان‌ها شکنجه شدند، در داخل کشور چه سیاست‌های خائنانه‌ای علیه ملّت ایران انجام گرفت که همه در سایه‌ حضور آمریکایی‌ها و حضور دولت دست‌نشانده آمریکایی‌ها در ایران [بود] و به‌خاطر اعتمادی که آن روز، آن آقا از روی ساده‌اندیشی به آمریکا کرد.»

نویسنده: فائزه شورکی

پایان پیام/م