به گزارش یزد آوا، ما را این گمان نبود که قیمت گوجه در بعضی شهرها به 10 هزار تومان برسد! آری، اینجا جای دیگری است. اینجا سوءاستفاده می‌شود از نجابت مردم. گوجه هم مثل آب و هوا، مثل آلودگی هوا، مثل بنزین محصول عِرق و عرق کارگر ایرانی، مثل خیلی چیزهای دیگر!

اگر ما چند روز پیش در «وطن‌امروز» ناچار شدیم متاثر از این هوای آلوده، «سلام خانم ابتکار» را به تیتر یک خود بیاوریم، این بار مانده‌ایم به که سلام کنیم!  به وزیر کشاورزی، به که، به چه؟ علی‌الظاهر از پیوند گوجه و سیاست گریزی نیست.

گوجه همان است که پرتاب آن بر صورت سیاستمداران، در بسیاری از فرهنگ‌ها - درست یا نادرست - به روشی از اعتراض بدل شده، اینجا اما در شماری از شهرهای کشور تا 10 هزار تومان هم بالا کشیده، باز دولت تدبیر، ترجیح می‌دهد خودش را به ندیدن بزند. 

یا اینکه حدت کند در گرفتن وقت نمایندگان ملت در سیاسی‌کارانه‌ترین معرفی‌های وزیر علوم به مجلس در طول تاریخ انقلاب! به نظر می‌رسد بعضی‌ها آنقدر خود را درگیرکدخدا و مذاکره با شیطان بزرگ کرده‌اند که دیگر کمتر می‌توانند این مسائل را ببینند. گویی کلاس دولت پایین می‌آید اگر درباره دغدغه‌های معیشتی ملت از جمله قیمت این روزهای گوجه پاسخگو باشد یا لااقل به «تدبیر و امید» سخن بگوید. شگفتا‌! رسانه‌های همسو با دولت نیز به قوه مجریه رفته‌اند.

اگر در دولت‌های سابق و اسبق، قیمت گوجه و مساله سیب‌زمینی باعث می‌شد «شارلاتانیسم مطبوعاتی» اساس جمهوری اسلامی را مورد سوال قرار دهد و فریاد«وا همه چیزا» سر بدهد، امروز اما انگار نه انگار!

اینک بهتر می‌توان قضاوت کرد که رسانه‌های دوم‌خردادی آیا درد مردم را دارند یا فی‌الواقع مصداق «فی قلوبهم مرض» مرض دارند؟! از نظر دولت محترم، شاید همین که گوجه‌فرنگی عاقبت هر جا یک قیمتی برای خودش دارد، بهتر از عدم قیمت است!!

به هر حال، زیاد که چشمت به دهان دشمن باشد، یادت می‌رود مردم آبادی خود را هم ببینی. چه خنده‌دار! با پول یارانه در بعضی شهرها فقط می‌توان چهار کیلو و پانصد و پنجاه گرم گوجه فرنگی خرید!!

آقایان! اشتباه نکنید! من در شما این توان را می‌بینم که بردارید و مدعی شوید قیمت گوجه هم تقصیر بنزین داخلی بود یا اینکه اصلاً بیندازید گردن پارازیت یا غنی‌سازی 20 درصد!