یزدآوا؛ دو نوع نگاه به مسئولیت و مقام وجود دارد. برخی مسئولیت و پست را بار سنگینی بر دوش خود می‌دانند و آن را امانتی می‌پندارند که بر عهده‌ی آن‌ها نهاده شده است و همواره دغدغه‌ی این را دارند که بتوانند از این امانت به خوبی محافظت کنند. اما از طرفی هم افرادی سمت و مقام را بیش از آنکه مسئولیت و وظیفه‌ بدانند؛ فرصتی می‌پندارند که می‌توان به واسطه‌ی آن به لذایذ و بهره‌هایی دست یافت.

بسته به نوع نگاه افراد به مسئولیت‌ها، عملکرد آن‌ها هم متفاوت است. گروه اول چون پست و جایگاه خود را  امانت می‌دانند و در قبال آن احساس تکلیف می‌کنند؛ همواره سعی می‌کنند وظیفه‌شان را به درستی انجام دهند و این نگرانی را دارند که مبادا در انجام وظایف‌شان کوتاهی کنند. گروه دوم اما بیش از آنکه نگران انجام وظایف‌شان باشند، به دنبال بهره‌برداری شخصی از پستی که در آن قرار گرفته‌اند، هستند.

کسانی که برای خود حقوق‌های نجومی قرار می‌دهند، از مصادیق بارز گروه دوم محسوب می‌شوند. این‌ها کسانی هستند که نه تنها مقام و جایگاهی را که در آن قرار گرفته‌اند، امانت نمی‌دانند و برای خود در قبال این مسئولیت جایگاه پاسخگویی قائل نیستند، بلکه این مقام را فرصتی می‌دانند که باید آن را مغتنم شمرده  و نهایت بهره‌برداری را برای خود و اطرافیانشان انجام دهند. همین امر موجب می‌شود که آن‌ها برای خود حقوق‌های چند ده میلیونی و بعضا چند صد میلیونی اختصاص دهند و حتی حق اوقات فراغت فرزندانشان را هم از بیت‌المال بگیرند!

اگر در کشور شاهد فقر و فاصله‌ی طبقاتی هستیم و بیکاری به شکل نگران کننده‌ای وجود دارد، این نتیجه‌ی ناکارآمدی نظام و نتوانستن مسئولین نیست، بلکه ماحصل نخواستن برخی از مسئولین است. یعنی اینکه برای بخشی از مسئولین کشور، مسائلی چون کارتن‌خوابی و حاشیه‌نشینی و به طور کلی زندگی اقشار پایین دست موضوعیتی ندارد و در اولویت‌های آن‌ها محلی از اعراب ندارد.

در استان هم مسئولین محترم -که ان‌شاالله جزء گروه دوم نیستند و مسئولیت و مقام‌شان را فرصتی برای بهره‌برداری شخصی نمی‌دانند- شایسته است گزارشی از اوضاع حاشیه‌نشنی و مشکلات اقشار پایین دست استان ارائه دهند و به مردم اعلام کنند که در طول مدت مسئولیت‌شان نسبت به این اقشار چه اقدام مؤثری را انجام داده‌اند؟ آیا اصلا از وضعیت حاشیه‌نشینی و کم و کیف آن در استان اطلاع درستی دارند و آیا برای بهبود آن‌ها تا کنون اقدامی انجام داده‌اند؟ آیا واقعا اقشار پایین‌دست و کسانی که حتی برای تهیه ابتدایی‌ترین نیازهای خود با مشکل مواجه هستند، مورد توجه مسئولین هستند و در برنامه‌ریزی‌های آن‌ها، این گروه جایگاهی دارند؟

یا اینکه مسائل سیاسی و بازی‌های جناحی موجب شده که این مسئله به کلی از یاد برود و آقایان به قدری سرگرم موضوعات دیگر شوند که اطلاعی از پدیده‌های اینچنینی نداشته باشند؟ اینکه از مسئولین استان در سطوح مختلف بخواهیم گزارشی از عملکرد خود در این زمینه به مردم ارائه دهند، یقینا انتظار زیادی نیست.

نکته قابل توجه اینکه، مسئولین محترم استان با انجام این پیشنهاد و با اطلاع‌رسانی دقیق از عملکردشان در این زمینه، می‌توانند حساب خود را از برخی مسئولان کلان دولتی که متهم به بی لیاقتی در این حوزه هستند و یقینا جزء دسته دوم محسوب می‌شوند، جدا کنند و اجازه ندهند آن‌ها هم جزء گروه دوم محسوب شوند!

ارسلان پورذهبی

منیع: یزدرسا