به گزارش یزد آوا، شفاف‌سازی عملکردها و اوضاع دستگاه‌های مختلف، عاملی است که موجب جلب اعتماد افکار عمومی نسبت به آن‌ها می‌شود. با توجه به اینکه دولت بیش از 90 درصد ظرفیت اجرایی کشور را در اختیار دارد و در هزینه‌ها بسط ید زیادی دارد، شفافیت عملکرد و هزینه‌های آن از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.

هرچند رئیس جمهور و دولت‌مردان در شعارهای خود به این مسئله تاکید کرده‌اند و در آخرین مورد، آقای روحانی در صفحه توئیتر خود نوشته بود: «دولت حاضر است با تشکیل سامانه‌ای، تمام دخل وخرج و حساب‌هایش را روشن کند.» اما آنچه تاکنون در عمل از آن‌ها شاهد بوده‌ایم، چیزی غیر از این بوده است. در واقع نگاهی به عملکرد دولت در حوزه شفاف‌سازی، کارنامه‌ی خوبی را از آن‌ها نمی‌بینیم. به عنوان نمونه می‌توان به عملکرد دولت در برخی حوزه‌ها اشاره کرد:

1-توافق هسته‌ای و برجام که آیینه‌ی اصلی عملکرد دولت یازدهم محسوب می‌شود و بیشترین هزینه و انرژی دولت در این حوزه متمرکز بوده، از جمله مواردی است که دولتی‌ها بر پنهان نگه داشتن جوانب آن از مردم تاکید داشته‌اند. به عنوان مثال در جریان توافق ژنو وزیر امور خارجه اظهار داشته بود: «یکی از شرایط توفیق مذاکرات بین‌المللی حفظ ماهیت محرمانه آن‌هاست.» این در حالی است که علی اکبر صالحی نیز در کمیسیون ویژه برجام، بر وجود سند محرمانه مربوط به برجام اذعان کرده بود. همچنین در جریان بحث فکت شیت ایرانی و آمریکایی، شاهد بودیم که دولتی‌ها از یک سو فکت شیت آمریکایی را انکار می‌کردند و از سویی هم هیچ‌گاه یک فکت شیت ایرانی منتشر نشد!

2-در قراردادهای نفتی موسوم به IPC نیز شاهد بودیم که بر محرمانه بودن این قراردادها تاکید می‌شد تا جایی که وزیر نفت به طور علنی تاکید کرده بود که قراردادها محرمانه است!

3-بحث کرسنت و جریمه‌ای که ایران به واسطه آن متحمل شده و هزینه هنگفتی که از کشور به هدر رفته، از دیگر مواردی بود که دولتی‌ها تلاش کردند کسی در رابطه با آن اطلاع‌رسانی نکند تا جایی که وزیر ارشاد گفته بود: «نه مسئولان و نه روزنامه‌ها حق ندارند در این زمینه صبحت کنند.»

4-در رابطه با لیست امول وزرا باید بدانیم که دو وزیر دولت لیست اموال خود را به قوه قضائیه ارائه نداده‌اند!

5- دولتی‌ها در رابطه با شفاف شدن حقوق‌ها برای مردم به طور علنی مخالفت کردند به طوری که نماینده دولت در مجلس اظهار داشته بود: «دولت معتقد است در هیچ جای دنیا حقوق و مزایای کارکنان مورد نظارت عموم مردم قرار ندارد.»

6-قرداد کارگروه تامین پولی موسوم به FATF نیز از جمله مواردی بود که دولت‌مردان بر محرمانه بودن آن تاکید می‌کردند و حاضر نشدند مفاد آن را برای مردم منتشر کنند.

7-علاوه بر آنچه گفته شد، دولتی‌ها در قراردادهای دیگری چون قرارداد با بوئینگ، قرارداد با ایرباس، قرارداد با پژو و... نیز از محرمانه بودن آن‌ها سخن گفتند. به طوری که دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی گفته بود: «مباحث مالی که در قرارداد بوئینگ آمده محرمانه است و نمی‌توان اعلام کرد.» و وزیر صنعت و معدن نیز گفته بود: «نعمت‌زاده: قرارداد با پژو محرمانه است.»

8- تلاش‌های دولت برای پنهان نگه داشتن آمارهایی چون نرخ بیکاری نیز از دیگر مواردی است که روحیه ضدشفافیت دولتی‌ها را نشان می‌دهد.

به طور کلی آنچه واضح است اینکه دولت فعلی نه تنها علاقه‌ای به شفافیت ندارد، که حتی در بسیاری از حوزه ها سعی کرده است به طور محرمانه و با پنهان نگه داشتن واقعیت‌ها از مردم، اهداف خود را پیش ببرد.

انتهای پیام/

یزد رسا