به گزارش یزد آوا به نقل از یزدرسا؛ نگاهی به انتخابات‌ها در دوره‌های مختلف نشان می‌دهد که در هیچ دوره‌ای آراء رئیس‌جمهور مستقر تا این میزان متزلزل نبوده و هیچ‌گاه با این قوت از رئیس‌جمهور تک دوره‌ای سخن گفته نمی‌شد. اما ناکارآمدی دولت یازدهم شرایطی را به وجود آورده که موجب شده تا بسیاری از مردم از تک دوره‌ای شدن ریاست جمهوری حسن روحانی بگویند.

در حالی که در جریان مذاکرات هسته‌ای در دولت یازدهم و برجام، نظام و مردم هزینه‌های زیادی را متحمل شدند و دولت آقای روحانی با دادن امتیازهای فراوان به طرف غربی و با وجود اینکه طرف ایرانی حتی قبل از موعد، به وعده‌های خود به طور تام عمل کرد؛ اما در این مدت و به ویژه در ماه‌های اخیر به کرات شاهد عهدشکنی‌های طرف غربی بودیم و آمریکایی‌ها نه تنها خصومت‌شان نسبت به ایران را کاهش ندادند که گستاخی بیش ازپیش خود را علنا به رخ کشیدند.

در چنین شرایطی و با وجود آنکه دولت ایالات متحده در ماه‌ها اخیر مکرر به برجام لگد زده و بر اساس بندهای مختلف متن برجام، آن را نقض کرده؛ اما تاکنون شاهد اقدام درخور و قاطعی از سوی دولت آقای روحانی نبوده‌ایم. نه تنها اقدام قاطعی انجام نشده که حتی حضرات -علیرغم اینکه خودشان هم نتوانسته‌اند عهدشکنی‌های طرف آمریکایی را انکار کنند-، سعی کرده‌اند این همه بدعهدی را حتی توجیه کنند!

دولت وحامیان وی در جریان مذاکرات هسته‌ای بارها وعده لغوه بالمره همه تحریم‌ها را به مردم داده بودند، به طوری که رئیس‌جمهور در فرودین 94 گفته بود: «طبق این توافق همه تحریم‌ها چه مالی، اقتصادی و بانکی در همان روز اجرای توافق لغو خواهد شد.» روحانی حتی پا را از این هم فراتر گذاشته بود و امضای توافق را منوط به اجرای برجام دانسته بود: «هیچ توافقی امضا نمی‌شود مگر آنکه در همان روز، تمام تحریم‌ها علیه ایران برداشته شود.» اما امروز بجای پاسخ به وعده‌هایی که به مردم داده بودند، آن‌ها را به غیب حواله می‌دهند و از «اگر»ها و اینکه «اگر برجام نبود، فلان می‌شد و بهمان می‌شد» سخن می‌گویند.

عملکرد دولت یازدهم در این چهار سال اوضاع اسفناکی را بر کشور حاکم کرده است. بسیاری از شاخص‌های اقتصادی بیانگر رکود گسترده در اجزای مختلف اقتصاد است. افزایش نقدینگی، افزایش ضریب جینی نسبت به گذشته حتی در روستاها، کاهش تأسف‌بار رشد علمی کشور، کاهش صادرات غیرنفتی کشور در سال‌های اخیر، تقلیل سرمایه خارجی وارد شده به کشور در مقایسه با سال‌های قبل از دولت یازدهم و... از جمله واقعیت های تلخ این چهار سال اخیر است.

افزون بر این، افزایش چشمگیر اختلاف و شکاف طبقاتی در 3 سال اول دولت روحانی و زدن رکورد نرخ بیکاری توسط دولت یازدهم، تعطیلی یا نیمه تعطیل شدن بسیاری از کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی، گرانی دلار و کاهش ارزش پول ملی، 3 برابر شدن هزینه‌های جاری دولت و... هم از جمله پیامدهای دولت حسن روحانی است.

همه آنچه بیان شد و موارد بسیار دیگری که ذکر آن‌ها مجالی دیگر می‌طلبد، واقعیت‌هایی تلخی هستند که دولت یازدهم در کشور ایجاد کرده و شرایطی را بر کشور حاکم کرده که قربانی اصلی آن مردم هستند. در شرایطی که ایده اصلی دولت در اداره کشور که مذاکره با آمریکا بود با شکست همراه شد و دولت یازدهم عملا دیگر حرفی برای گفتن ندارد؛ اقدام در شأن ملت این است که رئیس‌جمهور روحانی به خاطر قربانی کردن منافع ملی به پای منافع فردی و حزبی از مردم عذرخواهی کند و میدان را به افراد کارآمد واگذار کند. اما از آنجایی که چنین انتظاری از سوی کسی که چهار سال منافع مردم را قربانی منافع جناحی و سیاسی خود کرد، نمی‌تواند انتظار منطقی باشد؛ امید مردم ایران به این است که صندوق رأی عاملی باشد برای پایان کار حسن روحانی و پایان خسارت به کشور و مردم.

انتهای پیام/