به گزارش یزد آوا؛ عباس رافعی کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه فیلم سینمایی «آوازهای سرزمین من» فرم شرکت در سی و سومین جشنواره فیلم فجر را پر کرده است، درباره روند ساخت این فیلم گفت: با بالا گرفتن حمله تروریست ها و گروه های تکفیری در منطقه، امور بین الملل سازمان صدا و سیما قصد داشت فیلمی درباره حوادث منطقه بسازد که با سفارش چنین فیلمی به امیرحسین شریفی به عنوان تهیه‌کننده و کمک های بنیاد سینمایی فارابی، نقطه آغازین ساخت چنین فیلمی کلید خورد. در همان زمان اتفاقی در یکی از شهرستان های سوریه با عنوان «ربله» رخ داده بود و داستان واقعی این شهر الهام بخش سناریو ما شد و تصمیم گرفتیم سناریویی براساس این داستان واقعی بنویسیم.
وی ادامه داد: در شهرستان ربله و در آستانه ازدواج ۲ خانواده، داعش به این شهرستان حمله می کند و زن ها را می دزدد و عروس هم یکی از این دزدیده شده ها است. با استفاده از این اتفاق فیلمنامه ای نوشته شد درباره دختر و پسری که قصد ازدواج دارند و پسر برای خرید مراسم عروسی از شهرستان خارج می شود که همزمان تروریست ها به این شهرستان حمله می کنند و زن ها را می ربایند. سعی کردیم به این داستان موقعیت دراماتیک بدهیم به همین دلیل این مرد به جستجوی عروس گمشده خود می رود.
کارگردان فیلم سینمایی «فصل فراموشی فریبا» بیان کرد: با توجه به اینکه داستان فیلم چنین فضای عاشقانه ای را در درون خود دارد، سعی کردیم به وسیله روایت دانای کل در موقعیت های مختلف قرار بگیریم. به این معنا که نشان دهیم زنان ربوده شده در چه وضعیتی قرار دارند، شهر در چه شرایطی است و داماد جوان برای پیدا کردن عروس خود چه تلاشی می کند. این روایت دانای کل بهانه ای شد تا موقعیت گروه های تروریستی در منطقه و بی پناه بودن مردم عادی در مقابل حملات این گروه های تروریستی هم به تصویر کشیده شود.
وی بیان کرد: در این فیلم سینمایی سعی کردیم کمی جهان شمول تر فکر کنیم و وضعیت آوارگان و مردم بی دفاع و آسیب پذیر و از سوی دیگر تجهیز گروه های تروریستی توسط کشورهای غربی را به تصویر بکشیم. باید نشان دهیم این گروه ها بهترین و مدرن ترین سلاح ها را در دست دارند و به همین دلیل به راحتی می توانند شهر موصل را تصرف و بسیاری از پادگان های نظامی را خلع سلاح کنند.
کارگردان فیلم سینمایی «ملاقات» با اشاره به اینکه پیش از این ۲ فیلم «تولدی دیگر» در لبنان و فیلم «بیگانگان» را در سوریه ساخته و تجربه همکاری سینمایی با این کشورها را داشته است، توضیح داد: آشنایی من با منطقه و عوامل اجرایی سینمایی و تلویزیونی و بازیگران باعث شد در هنگام تولید هیچ مشکلی نداشته باشیم اما تنها مشکلی که گریبان گیر ما در طول ساخت این فیلم بود و باعث شد بخشی از فیلمبرداری در ایران انجام شود، این بود که ما می خواستیم پایگاه و مقر گروه های داعش را بازسازی کنیم و حرکت کاروان های آنها را نشان دهیم که گفتند در لبنان و سوریه امنیت کافی برای بازسازی این بخش ها وجود ندارد به همین دلیل این بخش ها را در لوکیشنی در رباط کریم در اطراف تهران بازسازی و فیلمبرداری کردیم.
وی در پاسخ به اینکه چرا از بازیگر ایرانی در این فیلم استفاده نشده است، بیان کرد: نمی توانستیم در این فیلم از بازیگر ایرانی استفاده کنیم زیرا به باورپذیری درام ما خدشه وارد می شد. یعنی زمانی که یک فیلم عربی و به زبان عربی و در یک لوکیشن عربی می سازیم، نمی توانیم از یک بازیگر ایرانی برای نقش استفاده کنیم، چرا که تماشاچی باور نمی کند و بیشتر بازیگر ایرانی را می‌بیند تا شخصیت داستانی را. ما حتی در فیلم های ایرانی سعی می کنیم به وسیله گریم برای بعضی از ستارگان و شخصیت های داستانی خود آشنایی زدایی کنیم یعنی زمانی که تماشاچی حامد بهداد را می بیند تنها این بازیگر را نبیند و بگوید چقدر بهداد این نقش را خوب بازی کرده است، بلکه شخصیت داستان را ببیند و به او واکنش نشان دهد.
رافعی گفت: زمانی که می خواهیم سوریه و شهرستان ربله را به تصویر کشیم باید همه چیز واقعی و مستند باشد، ما علاوه براینکه یک درام را خلق می کنیم در جهت مستندنمایی آن اثر کوشش می کنیم که خدشه ای به باورپذیری آن اثر وارد نشود. همچنین این فیلم به زبان عربی و زیرنویس فارسی در سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر به نمایش گذاشته می شود.
وی با اشاره به اینکه قهرمانان داستان قبل از ورود نیروهای تروریستی در منطقه در حال شادی و پایکوبی هستند و یک زندگی طبیعی و پر از شادی دارند، اما این زندگی شیرین ناگهان تلخ می شود، ادامه داد: امیدوارم این فیلم بتواند در کشورهای عربی نیز اکران شود، در واقع این فیلم جزو اولین فیلم هایی است که با موضوع داعش ساخته شده و می تواند در منطقه مورد استقبال قرار گیرد.
رافعی در پایان گفت: با توجه به اینکه ممکن است نشان دادن تصاویر خشونت آمیز گروه های تروریستی مانع نمایش «آوازهای سرزمین من» شود، وارد این حیطه نشدیم. سعی نکردیم در مقابل دوربین خشونت های اغراق‌آمیز این گروه را به تصویر کشیم و فقط در مورد این خشونت ها در فیلم صحبت می شود. البته بخشی از کشتارها در فیلم نشان داده می شود اما خشونت هایی مانند سربریدن ها در این فیلم به تصویر کشیده نشده است.
