به گزارش یزد آوا، دکتر روحانی از همان دوران تبلیغات انتخاباتی شعارهای زیبایی مطرح کرد و تلاش برای تحقق‌ آن‌ها را وعده داد. از جمله شعارهای وی فراهم ساختن زمینه‌های نقد منصفانه و احترام به انتقاد و منتقدان بود. اما با روی کار آمدن دولت یازدهم، دیری نپایید که این شعار به انحای گوناگون رنگ باخت. نمونه‌های آن را می‌توان در نوع ادبیات رئیس‌جمهور به طور خاص در مواجهه با منتقدان ردیابی کرد‎؛ به‌ویژه آن‌جا که با ادبیاتی‌ خشم‌آلود، کسانی را کم‌سواد، فاقد شناسنامه، افراطی، تغذیه‌شونده از مراکز خاص و ... خواند و آنان را به جهنم حواله کرد.

 ادبیات تند رئیس‌جمهور در مواجهه با منتقدان چنان بود که بعضا واکنش بزرگان دینی را به دنبال داشت؛ چنان‌که در یکی از آن نمونه‌ها حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی از مراجع تقلید طی سخنانی در جمع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی تصریح کرد: «نباید مسؤولین انتقادکنندگان را مورد حمله قرار دهند و از آن تعبیرات استفاده کنند.»

طبیعی است وقتی بالاترین مقام دولت، برخوردی نامهربانانه با منتقدان پیشه می‌کند، زیردستان نیز رویکردی مشابه وی در پیش می‌گیرند و به مصداق «اگر ز باغ رعیت ملک خورد سیبی/ برآورند غلامان او درخت از بیخ»، منتقدان را آماج هجمه‌های خویش قرار می‌دهند و می‌کوشند تا با تمسک به ادنی بهانه‌ای اشخاص و رسانه‌های منتقد را در تنگناهای پیچ در پیچ قرار دهند و عرصه را بر آن‌ها هرچه بیش‌تر تنگ‌ کنند؛ هرچند واقعیت برخی هجمه‌های خویش را زیر لعاب بند و تبصره‌های قانونی پنهان سازند.

توقیف چندباره هفته‌نامه انتقادی 9دی به مدیرمسؤولی حجت‌الاسلام حمید رسایی را می‌توان مصداقی روشن از ادعای فوق‌الذکر دانست. جای شگفتی است دولتمردانی که با شعارهای زیبای نقدپذیری و ... سکان قدرت را به دست گرفته‌اند، این‌گونه مصر به توقیف نشریه‌ای منتقد و انقلابی هستند‎؛ به‌گونه‌ای که در مدت تنها سه سال از فعالیت دولت یازدهم، چهار بار رأی به توقیف نشریه منتقد خود می‌دهند! جالب‌تر از اصرار شگفت‌آور دولتمردان بر توقیف نشریه منتقد، تبرئه چهارباره این نشریه منتقد پس از بررسی پرونده‌اش در دادگاه صالحه است؛ تبرئه‌ای که به خوبی پرده از اغراض سیاسی در توقیف آن برمی‌دارد. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

نکته مهم در این میان، زمینه‌های موجود برای سوءاستفاده احتمالی از اختیارات قانونی برای إعمال سلایق و تشدید فشارهای غیرقانونی بر رسانه‌های منتقد از سویی و آسیب‌های فراوان ناشی از  توقیف چندماهه یک رسانه منتقد است. وقتی دادگاه صالحه در چهار نوبت، حکم به تبرئه - وبه تعبیری بی‌اساس بودن رای دولتمردان معتقد به توقیف فلان نشریه منتقد- می‌دهد، به‌واقع با بیانی رسا اعلام می‌کند که توقیف، فاقد مستندات قانونی بوده است.حال این‌که طبق قوانین موجود، چه کسی مسؤول جبران خسارت‌های وارد به نشریه است؛ الله اعلم!

نویسنده: مرتضی میبدی

یزدرسا