اخبار مربوط به فعالیت های هسته ای ایران در رسانه‌های غرب و القای ساخت سلاح هسته‌ای در ایران نشات گرفته از درخواست جدید آژانس برای بازدید از پارچین بوده است. پارچین یک منطقه نظامی در شرق تهران می باشد که تنها منحصر به فعالیتهای نظامی و تجهیزات نظامی است و سابق بر این نیز بارها  مورد بازدید ناظران آژانس قرار گرفته است و خروجی خاصی مبنی بر وجود فعالیت‌های هسته‌ای بدست نیامد. داستان‌سازی در مورد تأسیسات نظامی ایران در پارچین (جنوب شرقی تهران) در سپتامبر 2004 (25 شهريور 1383) از سوی سايت مؤسسه علوم و امنيت بين‌الملل (‌ISIS) با انتشار تصاویری آغاز شد. این سایت با تفاسيري از عكس‌ها، ساختمان‌ها و مناطق آنجا ادعا کرد که آزمايش‌هاي مواد منفجره قوي و تأسيسات تحقيقات و آزمايش هسته‌اي براي آزمايش جنگ‌افزار هسته‌اي در آنجا انجام شده است. همچنين در اين تحليل، از وجود تجهيزات عكسبرداري سريع و Flash Xray و ساير تجهيزات نام برده شد. این تحلیل ساختگی بلافاصله بازتابی وسیع پبدا کرد و در تمام نشريات و وسايل ارتباطي جمعي غرب تکرار شد. به دنبال این گزارش، اولی هاينونن که در آن وقت معاون امور پادمان آژانس بود، با اشاره به مقاله ISIS برای "‌بررسي فقدان مواد و فعاليت‌هاي اظهار نشده" و شناسايي تجهيزات كليدي اشاره شده در اتهامات امريكا و نمونه برداري محيطي، درخواست بازرسي از پارچين را کرد. سرانجام بازرسان در تاريخ 24/10/83 (چهاردهم ژانويه 2005) از محل‌هايي كه خودشان تعيين كرده بودند، از پارچين بازديد كامل و نمونه‌برداري کردند. وقتي بازديد انجام شد، بازرسان مشاهده كردند كه ساختمان V شكل كه به قول آنها مشابه ساختمان آزمايش هاي هسته اي انگلستان بود، يك ساختمان اداري بيش نبود! و محل هايي كه به عنوان تست هسته اي تشخيص داده بودند، در حقيقت انبار و يا ساختمان نيمه كاره و يا محل توليد باطري معمولي با ولتاژ پائين و در مواردی سرویس بهداشتی بود. تعدادي زيادي نمونه برداري نیز انجام شد كه بعداً مشخص شد نشان دهنده هیچ آلودگی نیست و به همین علت آژانس پرونده پارچین را بسته اعلام کرد. آژانس در گزارش خود درباره بازديد از پارچین چنين نوشت: «آژانس در اين بازديد (ژانويه 2005 از پارچين) پنج ساختمان را انتخاب كرد. آژانس توانست آزادانه به ساختمان ها و اطراف آنها دسترسي پيدا كند و همچنين اجازه يافت از آنها نمونه برداي كند. نتايج اين نمونه برداري وجود مواد هسته اي را نشان نداد و آژانس اثري از تجهيزات يا مواد چند منظوره در اماكني كه مورد بازديد قرار داد، مشاهده نكرد». پس از بازديد اول پارچين، آژانس برخلاف قولي كه داده بود، مجدداً در 7/2/2005 درخواست بازديد دوم از پارچين را مطرح كرد. ایران ضمن اعتراض‌هايي كه به آژانس كرد، سرانجام با توجه به خواهش البرادعي مبني بر اينكه "من با يك بازديد نمي توانم جامعه جهاني را قانع كنم" به شرط اينكه پرونده پارچين براي هميشه بسته شود، با بازديد دوم از هر محلي كه آژانس تعيين مي كند، موافقت کرد. بر این اساس، آقاي هاينونن قول داد كه اگر نتيجه بازديد دوم نيز همانند بار اول باشد، پرونده پارچين براي هميشه بسته خواهد شد. نهايتاً در تاريخ 10/8/84 (1 نوامبر 2005) آقاي فردريك کلود از روي نقشه و عكس هاي ماهواره اي كه خودش برداشته بود، چند جا را تعيين كرد و مورد بازرسي و نمونه برداري مجدد قرار گرفت. مجدداً همه ادعاها دروغ از آب درآمد و هیچ نشانه‌اي از مواد هسته ای یا فعالیت برای تولید سلاح هسته ای مشاهده نشد. هاينونن در حين بازديد خواهش كرد كه "به خاطر من اجازه بدهید دو نقطه ديگر را هم بازديد كنند" كه به آنها اجازه داده شد ولي اين دو نقطه شامل يك انبار كوچك و يك دستگاه توالت بود! در همين بازديد بود كه آقاي هاينونن ربط این تأسیسات را با پروژه ادعايي 111 مطرح كرد ولي ظاهراً خودش متوجه شد كه آن ادعا نيز كذب است. نتیجه این بازدید آن‌قدر افتضاح بود که پس از بازديد دوم، منافقين اعلام كردند ايران آژانس را فريب داده است ولي خانم مليسا فلمينگ سخنگوي وقت آژانس، حرف هاي آنها را فاقد اعتبار اعلام کرد. مدیرکل وقت آژانس نیز در پارارگراف 16 از گزارش مورخ 27/8/1384 خود نوشت: «ايران به آژانس درباره ساختمان هاي درخواست شده در منطقه مورد علاقه آژانس دسترسي داد و نمونه برداري انجام شد. آژانس هيچ فعاليت غيرمعمول در اين ساختمان ها مشاهده نكرد. ارزيابي نهايي منوط به آناليز نمونه هاي محيطي است». ( 87 /2005/ Gov) وی سپس در تاريخ 27 فوريه 2006 پس از منفي بودن نتيجه نمونه گیری ها در گزارشی دیگر نوشت: «در اول نوامبر 2005 به آژانس اجازه دسترسي به يك مركز نظامي در پارچين داده شد. چندين نمونه محيطي برداشته شد. آژانس هيچ فعاليت غير معمول در اين ساختمان ها مشاهده نکرد و در نتيجه آزمايش هاي محيطي هيچ‌گونه مواد هسته اي را نشان نداد». (Gov/2005/15, para 32) هانس بليکس رئيس‌ سابق ناظران آژانس و ناظران تسليحات هسته‌اي سازمان ملل در عراق نيز از تمرکز با پارچين اظهار شگفتي کرد و گفت ناظران قبلاً به آنجا رفته بودند. بليکس در گفت‌و‌گو با خبرگزاري الجزيره در اواخر ماه مارس گفت: «به نظر من هر کشوري نسبت به دسترسي بازرسان بين‌المللي به يکي از پايگاه‌هاي نظامي‌اش بي‌ميل است. مي‌توان گفت تا حدي ايرانيان نسبت به کشورهاي ديگر در اين زمينه‌ بازتر عمل کردند.» در واقع بلیکس می‌گوید ایران تا همین‌جا نیز بیش از انتظار و در مقایسه با سایر کشورها فراتر از رویه‌های جاری اجازه بازرسی و دسترسی به تأسیسات پارچین را داده و مشخص نیست، چرا باید این کار را ادامه دهد؟ اگر امروز ما شاهد این گونه درخواست‌ها از سوی آژانس هستیم، قطعاً پیش‌زمینه‌ای در فشارهای شدید صهیونیست‌ها و امریکایی‌ها در برآورد و اطلاع از پیشرفت‌های نظامی ایران دارد. امروز خود غرب و آژانس انرژی اتمی- که سر سپرده امریکا و صهیونیست است- به خوبی بر این مورد که ایران در راستای ساخت سلاح هسته ای قدمی بر نمی دارید، واقف می باشند. ترس صهیونیست ها از وجود فعالیت های پیشرفته نظامی آنها را براین داشته تا با بهانه هسته ای به اماکن نظامی ایران ورود نمایند و ارزیابی خوبی از تجهیزات نظامی ایران داشته باشند. از سوی دیگر اگر امروز ایران مخالف بازدید ناظران آژانس از پارچین می باشد این است که از نظر قانونی هیچ شخصیت حقوقی  بین‌المللی حق بازدید از اماکن نظامی را ندارد و اگر تا امروز نیز بازدیدهایی از این مکان به عمل آمده است، آوانس ایران به آژانس بوده است و الا چنین حقی در ذیل وظایف آژانس یا هر سازمان بین المللی‌ای تعریف نگردیده است.