به گزارش یزد آوا به نقل از یزد رسا؛ هرسال از دوم شهریور تا هشتم شهریور، هفته‌ای که به یاد پاسداشت مقام دولتمردان شهید، رجایی و باهنر، به نام «هفته دولت» نام‌گذاری شده است.

دولتمردانی که در بدترین شرایط کشور، مردانه ایستادند و در این راه خود را فدای اسلام و انقلاب کردند؛ مردانی که در راستای تحقق بخشیدن به اهداف نظام مقدس اسلامی و ملت از هیچ تلاشی فروگذار نکرده و خود را صرف خدمت واقعی به مردم کردند.

مردم ایران نیک به یاد دارند که خادمان واقعی اشان در راستای خدمت به آن‌ها چه مجاهدت‌ها کردند و در این راه برای حفظ نظام و عدم تسلیم در برابر قدرت‌های مستکبر جهان، «سرخود بر باد دادند»؛ مردمی که هنوز بعد از ده‌ها سال، به امید بازگشتن بویی از رجایی و باهنرشان درر رفتار دولتمردان هستند؛ دولتمردانی که درد ملت را بدانند و غمخوار ملت باشند.

ولی گردش روزگار، ما را به دورانی رسانده است که انگیزه «خدمت صادقانه و بی‌منت» در هزارتوی سیاست گم‌شده و خدمت صادقانه به ملت، دیگر خدمت به ملت نام نمی‌گیرد؛ بلکه امروزه منافع جناحی در برابر منافع ملی قد عَلَم کرده و خدمت به محرومان را به آرزویی بدل کرده است که «رجایی» و «باهنر» دیگری لازم است.

از نکات عجیب و زجرآور دوره ما، «سیاست‌بازی» و تخریب رقیب تشکیل می‌دهد دوره‌ای که برای اثبات فعالیت‌های اندک خود، حتماً لگدی را نثار دیگری می‌کنند! به دیگر صورت امروزه «خدمت» جای خود را به «اظهار لطف» داده و دولتمردان از سر لطف نیم‌نگاهی به مردم می‌اندازند!

متأسفانه این حقیقت دوران ماست که برای قد عَلَم کردن و مطرح‌شدن، باید دیگری را تخریب کنند تا خود را از اشتباهات و اهمال‌کاری‌ها نجات دهند! ... آری! این رسم روزگار ماست... .

یکی از نکات رنج‌آوری که مردم ما را رنج می‌دهد، «کسب وجهه مصنوعی» با تخریب دولت قبلی است و با این کار خود را از زیر بار پاسخگویی به ملت خارج کرده و به‌گونه‌ای رفتار کنند که گویی دولتمردان دائم به مردم لطف می‌کنند؛ نه خدمت!

این وضع کنونی و همین رفتارهاست که «رجایی» و «باهنر» مردمی را به اسطوره‌ بدل کرده است که کمتر کسی ذکر خیر این دو بزرگوار را با سوز و آه، در دل و ذهن نهفته دارد.

اینک در هفته دولت قرارگرفته‌ایم؛ هفته‌ای که طبق روال همه‌ساله، مسئولین دولتی عملکرد یک‌ساله خود را به مردم عرضه می‌کنند؛ اما طی دو سال اخیر، با شرایط پیش‌آمده، «گزارش خدمت»، جای خود را به «گزارش توجیه عدم خدمت» داده است.

دولتی که به‌رغم توصیه‌های مکرر رهبر فرزانه انقلاب، همه هم و غم خود را در سیاست خارجی خلاصه کرده، اکنون پس از دو سال که خدمت‌رسانی به مردم در عرصه‌های مختلف را معطل گذاشته است. لذا بر همین اساس است که آقایان برای ارائه گزارش خدمت به مردم چیزی در چنته ندارند.

برای فرار از اهمال‌کاری‌ها، راهی بهتر از «دست پیش گرفتن» برای «پس نیفتادن» نیست؛ دستی که ابتدا با سیاه نمایی دوران گذشته کثیف می‌شود سپس به توجیه وضع کنونی بپردازد تا کم‌توجه‌ی برای خدمت صادقانه و بی‌منت به مردم را توجیه کرده و از مردم را هم بدهکار این خدمات جلوه دهند.

دولتی که بیش از 2 سال از عمر خود را صرف مذاکره با «کدخدا» کرده و به نظر کارشناسان امر، هنوز نتیجه‌ای قطعی کسب نکرده است چه گزارشی از خدمات عمرانی برای عرضه به ملت دارد؟!

می‌خواهد گزارش چه خدماتی را به ملت بدهد؟!

اینجاست که باید برای فرافکنی افکار عمومی از این فریب، تاکتیکی جدید به کار گرفته شود تا ذهن مردم را به هر ترتیب از وضع پیش‌آمده و اهمال‌کاری، دور کرد که یکی از اصلی‌ترین این ابزارها برپایی جشن‌هایی است که پیروزی آن هنوز قطعی نیست!

 لذا با ابلاغ‌های مکرر دولتی، برای به‌زانو درآوردن صنعت هسته‌ای کشور، مردم را به «جشن‌های مردمی»! دعوت می‌کنند.

جشن‌های دولت پایه با عنوان «ستاد مردمی» همانند همان «ستادهای مردمی» که در سفرهای رییس‌جمهور محترم به استان‌ها با ابلاغ دولتی و به‌زعم خام دولتمردان، در راستای کسب نفوذ برای دولت و 8 ساله کردن دولت یازدهم در سراسر کشور رشد قارچ گونه‌ای به خود گرفته، به‌گونه‌ای که هر تجمعی را باید نام «ستاد مردمی» نهاد؛ مردمی که در میان سیاست‌بازی‌ها تنها ضرر دیدگان اصلی‌اند.

مطلبی که بیش از همه برای مردم ما زجرآور است، ابلاغ‌های کشوری است که در راستای آن مسئولین شهرستان‌ها و استان‌ها باید دست‌به‌کار شده و اهمال‌کاری 2 ساله خود را توجیه کنند.

 توجه به متون این ابلاغیه‌ها از عمق فاجعه حکایت می‌کند ابلاغیه‌هایی که در اقدامی غیرمنطقی و غیرعقلانی در آن تأکید شده 2 سال نخستین عمر دولت یازدهم را با 2 سال پایانی دولت قبل مقایسه کنند!

در اینجا چند نکته حائز اهمیت است:

1.  با توجه به روحانی بودن شخص رئیس دولت و همچنین تأکید مکرر متون اسلامی و فقه اسلامی باید بر این نکته اخلاقی تأکید کرد که: کسب وجهه با تخریب دیگری، نه کار اخلاقی است و نه شرعی؛ ملت نیز هوشیارتر از آن هستند تفاوت «خدمت» را با «توجیه» و «سفسطه» متوجه نشوند.

2.  اگر هدف مقایسه بی غلّ و غش خدمت و ارائه گزارش به مردم است، چرا باید دو سال پایانی دولت دهم با دو سال آغازین دولت یازدهم مقایسه شود؟! بهتر نیست مقایسه کنندگان به‌جای مقایسه دو سال پایانی دولت نهم، دو سال آغازین دولت نهم را با دو سال نخستین دولت یازدهم مقایسه کنند؟!

3.  ملت هوشیار ما نیک می‌داند که آقایان تازه به مسئولیت رسیده، با سیاه نمایی دوران دولت قبل مسئولیت یافتند و خود را ناجی ایران معرفی کرده‌اند، پس چه شد؟!

2 سال از عمر دولت گذشت، اکنون ملت از ناجیان کشور انتظار دارد ولی چیزی برای عرضه نیست و اینجا است که فرق «خدمت صادقانه» و «سیاه‌بازی» و «سفسطه» و «فریب افکار عمومی» بیش‌ازپیش برای مردم نمایان می‌شود.

4. نکته قابل‌توجه دیگر تأکید بر این نکته است که دولت یازدهم عملاً در کشور، استان‌ها و شهرستان‌ها عملکرد قابل قبولی ارائه نکرده است و بسیاری از پروژه‌هایی که مسئولین دولتی سوژه تبلیغاتی خود قرار داده‌اند در دولت گذشته آغاز و پیشرفت داشته و در این دولت، صرفاً افتتاح‌شده است.

5. توجه بیش‌ازحد دولت یازدهم به مانورهای نمایشی، به‌ویژه در شبکه‌های مجازی و سایت‌ها و بیلبوردهای سطح شهرها برای کسب محبوبیت، از طرفی در افکار عمومی نتیجه معکوس داشته و از طرف دیگر باعث شده است عملاً بسیاری از هزینه‌ها و درآمدهای بخش‌های مهم کشور، به‌جای هزینه کرد برای خدمات عمرانی، اشتغال و تولید و ...، خرج چنین مراسم‌ها و برنامه‌های بی‌خاصیت شود؛ درصورتی‌که آقایان فراموش کرده‌اند که «خدمت صادقانه» رمز «محبوبیت» دولت‌هاست؛ نه «هیجان‌گرایی احساسی» و «سیاه نمایی» و سفسطه گری.

فیلم/ استقبال کاملاً مردمی در شیراز!

نویسنده: محمدرضا دهقان