یزد آوا؛ جناب سعیدحجاریان که اصلی‌ترین تئورسین جریان اصلاحات محسوب می‌شود در مصاحبه‌ای گفته است: «روحانی برای کاندیداتوری دوباره باید ناز کند؛ خیلی هم دلشان بخواهد که فردی مثل او دوباره در این شرایط حاضر باشد کاندیدا بشود و عنان کار را در دست بگیرد»! حجاریان در حالی بر مردم منت می‌گذارد و از موضعی طلبکارانه با مردم سخن می‌گوید که به شهادت بسیاری از کارشناسان و تحلیل‌گران، دولت یازدهم عملکرد قابل دفاعی نداشته و نتوانسته به وعده‌های خود عمل کند. این واقعیتی است که حتی حامیان دولت مانند صادق زیباکلام و چهره‌های برجسته‌ی اصلاح‌طلب چون محمدرضا تاجیک و ابراهیم اصغرزاده نیز بر آن اذعان داشته‌اند. در واقع اگر هم قرار است منتی بر مردم گذاشته شود و رئیس‌جمهوری بخواهد برای حضور دوباره در انتخابات ناز کند، این اقدام باید از سوی کسی باشد که حداقل در چهار ساله‎‌ی اول دولت خود عملکرد درخور و قابل دفاعی داشته باشد. این در حالی است که در آن شرایط هم منت گذاشتن بر مردم از سوی سیاسیون و مسئولین پذیرفتنی نیست.

این نوع مواجهه با مردم البته از مشخصه‌های جریان اصلاحات و کارگزاران است. چرا که در دیدگاه این جریان نه تنها مردم ولی‌نعمت مسئولان محسوب نمی‌شوند، بلکه این مدیران و مسئولان هستند که مردم باید قدردان آن‌ها باشند! نتیجه همین تفکر است که موجب شده در دولتی مدیرانش حقوق‌های ده رقمی دریافت کنند و رئیس‌جمهور و دیگر دولت‌مردان بعد از گذشت ماه‌ها، اراده‌ای برای برخورد با آن‌ها از خود نشان ندهند!

نتیجه همین تفکر است که موجب می‌شود رسانه‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت، دریافت‌های نجومی را حق مدیران دولت عنوان کنند و استعفای برخی از مدیران نجومی‌بگیر را نوعی فداکاری عنوان کنند! به عنوان مثال چند ماه قبل و در جریان بحث حقوق‌های نجومی یکی از نمایندگان عضو فراکسیون امید مجلس اینگونه نوشته بود: « این مدیران مجرب، سرمایه‌های انسانی نظام‌اند. قربانی کردن آن‌ها، نوعی سرمایه‌سوزی است».

در واقع در این تفکر نه تنها برخورد با مدیرانی که دریافت‌های نامشروع ده‌ها و صدها میلیونی داشته‌اند، موضوعیت ندارد بلکه به تعبیر جناب حجاریان «مردم خیلی هم دلشان بخواهد مدیرانی اینچنین داشته باشند»!

وحید سالار

یزد رسا