یزد آوا؛ قال الله الحكيم: إنی كلما دعوتهم لتغفر لهم جعلوا أصابعهم فی آذانهم واستغشوا ثيابهم و أصروا و استكبروا استكبارا(نوح آيه7)

و هرچه آنان را به مغفرت و آمرزش تو خواندم، انگشت(جهل و عناد) بر گوش نهادند و جامه بر رخسار افكندند (تا مرا نبينند و سخنم را نشنوند) و بر كفر اصرار لِجاج ورزيدند و سخت راه تكبر و نخوت پيمودند.

از نگاه غربی‌ها مذاكرات هسته‌ای و تكرار ديدارهای سياسی بين مقامات ايرانی و آمريكايی به تدريج به رویه‌ای عادی تبديل می‌شود و از حساسیت‌ها نسبت به سوابق دشمنی و جنايات آمريكا می‌کاهد.

يكي از مؤلفه‌های جريان غرب‌گرا در ايران كه البته بسيار هم شتاب‌زده عمل می‌کند و عمل او هم بسيار واضح و روشن است، اين است كه قصد دارند با اجراي  اين توافق (كه هزینه‌های گزافی بر گرده ملت سوار خواهد كرد) انتخابات آينده را نيز همچون دو سال قبل برنده باشند.

اما چگونه؟

شعار رفع تحريم می‌دهند، شعار عبور از ركود می‌دهند، شعار بهره‌مندی از مواهب ارتباط و تعامل با دنيا می‌دهند، اما همه این‌ها وعده‌های توخالی است كه در وقت خودش ملت خواهند فهميد كه فقط نيت كار سياسی بوده است ولا غیر.

البته ممكن است پس از اجرای توافق‌نامه گشايشی جزئی آن هم در آستانه انتخابات روی دهد اما اين نيز به نفع جريان سازش در عرصه عمومی جامعه بروز و ظهور پيدا خواهد كرد و مانور تبليغاتی خواهد شد بر ضد رقيب، مثل آن چيزی كه در سال 92 اتفاق افتاد و شعار اين داده شد كه چرخ اقتصاد بايد بچرخد و........ اما نه چرخ اقتصادي درست چرخيد و چرخ هسته‌ای هم كه از چرخش باز ايستاد.

در هفته‌ها و ماه‌های گذشته حرف و حدیث‌های زيادی در مورد برجام گفته شد، از مباحث فنی گرفته تا اتصال اين مذاكرات به جريانات صدر اسلام (صلح حديبيه، گفتگوی زبير با امام علی علیه‌السلام و....)

دلسوزان نظام نيز تذكراتی می‌دادند اما انگار گوش شنوايی نبود و به فرموده قرآن اين اشخاص انگشتان خود را در گوش‌هایشان فرو برده بودند تا صدای حق را تعمداً نشنوند (جعلوا أصابعهم فی آذانهم) و وقتی با آنها صحبت می‌شد يا بسيار عصبانی می‌شدند و باز بنا به فرمايش قرآن (واستغشوا ثيابهم) لباس‌هایشان را به دور خود می‌پیچند و در هر محفل و انجمنی، منتقدان به ملاقات‌های اتفاقی را مورد استهزاء و تمسخر و حتي تهديد قرار می‌دادند.

مثلاً شخصي گفت من در مورد اتفاقات مجلس و رسيدگی به متن برجام بعداً حرف‌هایی دارم!!!!!

ديگري گفت: من منتقدان به ديدارهاي اتفاقی را با شيطان بزرگ به خدا واگذار می‌کنم!!!!!

شايد اينها به دنبال تعبير خواب آشفته شخصی هستند كه می‌گوید امام(ره) در اواخر عمر شريفش از مواضع انقلابيش كوتاه آمد و گفت بايد شعار مرگ بر آمريكا حذف شود(شايد!!!!!)

اما ديدبان انقلاب نظرش چيز ديگری است.

(بارها فرمودند مذاكره خوب است، ما اهل مذاکره‌ایم)

اما مذاكره برد- برد نه اينكه بردارند و ببرند!!!

اما چرا آقايان مذاكراتی را كه قبلاً آمريكا التماس می‌کرد تا نماینده‌ای در آن داشته باشد و ما قبول نمی‌کردیم را دوجانبه كردند و ديگر اعضا فقط نظاره‌گر شدند؟

دليلش را امام و مقتدايمان در جمع دريادلان سپاه اسلام بيان فرمودند: «اينان يا سهل انگارند يا سهل انديش- برخی بی خیال‌اند منافع ملی از بين برود- برخی هم بی‌خیال نيستند اما سهل انگارند، با این‌گونه اندیشه‌ها نمی‌شود به مصالح كشور رسيد»

پس بايد گوش شنوايی باشد تا ندای علي زمان را بشنود. مسئله نفوذ جدي است باز می‌فرمایند:«مذاكره با آمريكا ممنوع است به خاطر ضررهای بی‌شماری كه دارد و منفعتی كه اصلاً ندارد و اين را نمی‌فهمند، مشكل كنونی كشور به خاطر افراد بی‌خیال و بعضاً سهل انديش كه البته كم هستند اما فعال، می‌نویسند، می‌گویند و تكرار می‌کنند».

يكي از راه‌های نفوذ كه معمولاً بی سر و صدا اتفاق می‌افتد و شايد سال‌ها به طول  انجامد تغيير در نحوه نگرش مسئولان بلندپایه نظام است و ذائقه دينی مردم را تغيير دهند. اين مطلب را هم در كنگره شهدای چهارمحال و بختياري فرمودند و هم در جمع برادران نيروي دريايی سپاه.

براي تغيير نگرش در تفكرات مسئولين می‌توان به دو نمونه كوتاه اشاره داشت؛ آقا فرمودند هيچ كس مأذون نيست كه بازرسان را به مکان‌های نظامی راه بدهد، اما حرف آقا زمين ماند و آمانو و تعدادی كه همه از دانش آموختگان سيا بودند از پارچين كه يك مكان نظامی است بازرسی به عمل آوردند.

مورد ديگر در مورد محور مقاومت است به طور نمونه كشتی ايرانی براي کمک‌رسانی به مردم ستمديده يمن عازم است اما با تماس برخی خواص كه البته رسانه‌های غربی اسم آن شخص را می‌آورند، از مسير اصلی خارج و به جيبوتی می‌رود؛ اين دو نمونه بود كه می‌توان بيان كرد.

يكي ديگر از راه‌های تغيير نگرش اين است كه ما دم از خروج ركود می‌زنیم اما چهار وزير دولت يازدهم به رئيس‌شان نامه می‌نویسند كه اقتصاد را درياب كه اگر به همين صورت ادامه پيدا كند اقتصاد مملكت لطمه خواهد خورد!! و البته معلوم نيست كه اين نامه هم جزو سناريوی از پيش تعيين شده برای فشار بيشتر به نظام برای اجرای برجام نباشد.

در هر صورت چه از پيش تعيين شده باشد يا اينكه واقعيت جامعه را گفته باشند بايد مواظب بود كه حرف امام و مقتدا زمين نماند.

اين جريان كه در سال‌های قبل نيز توفيقاتی داشت، كمر راست كرده است برای يك تابوشکنی بزرگ و آن اين است كه قصد دارند خون هزاران شهيد را به راحتی آب خوردنز فراموش كنند و دستشان را در دست شيطان بزرگ قرار دهند تا شايد به تكه نانی برسند.

اين جريان خزنده قبل از انقلاب اسلامي نيز بوده‌اند و الان نيز هستند و هميشه مروج تفكرات غلط خود در جامعه دينی بوده‌اند تا دشمنی با دشمنی كه بيش از 60 سال سابقه دارد را به صورت يك دعوای اتفاقی و يا برداشت‌های متفاوت از حقوق بشر و امثال ذلك قلمداد كنند و با يك ميانجی قضيه را حل كنند.

اما راهبر انقلاب با چشمانی تيز جريان را دنبال می‌کند و هشدار می‌دهد:

«دشمن را نبايد فراموش كرد... دشمن در عرصه اقتصاد به معناي واقعي برنامه‌ریزی كرد- اهل اطلاع متوجه بودند دشمن چه كاري دارد می‌کند. دشمن كيست؟ آمريكا و چند كشور دنبال رو آمريكا هستند. اينها مال امروز نيست»(29/11/93 ديدار با مردم غيور آذربايجان شرقی)

جالب اين است كه علاج واقعه را نيز بيان می‌کنند تا مدعيان دروغين حلال مشكلات مردم آدرس غلط ندهند. می‌فرمایند:

«خب، دشمن، دشمنی می‌کند، آيا ما از دشمن توقعی داريم؟ ابداً !»

«علاج چيست؟ علاج اين است كه يك ملت در درون خود تلاشی بكند، كاري بكند كه ضربه دشمن كه حتمی است اثر نگذارد يا كم اثر بگذارد» (29/11/93 ديدار با مردم غيور آذربايجان شرقی)

پس مشكلات ما راه‌حل درون‌گرای دارد نه برون‌گرا

اين وظيفه ملت را سنگين می‌کند كه در اين اوضاع سنگين و تاریخ‌ساز گوش به فرمان ولی امر مسلمين جهان بدهند و خواب آشفته دشمنان نظام و دين را كه برخی با چراغ سبزهای خود آن را قابل تعبير نشان داده‌اند، غیرقابل تعبير كنند كه البته ملت بيدار است و انشاء الله اين اتفاق هرگز رخ نخواهد داد.

مريد پير مغانم ز من مرنج ای شيخ      چرا كه وعده تو كردی او بجا آورد

والسلام علی من التبع الهدی

نویسنده: یوسف کریمی