نبود عرصه برای ارائه آثار؛ بزرگترین مشکل هنرمندان یزدی/مسئولین بیشتر در جمع هنرمندان باشند
به گزارش یزد آوا، علی نیکوکار در سال 1366 در محله سیدگلسرخ یزد و در یک خانواده نظامی به دنیا آمد. وی سال‌های نوجوانی را به‌واسطه شغل نظامی پدر در آبادان سپری کرد.
علی که از دوران کودکی علاقه بسیار زیادی به فضای هنر و خیال داشت به دلیل بهره‌مندی از استعدادهای هنری همواره مورد تجلیل و تحسین اطرافیانش قرار می‌گرفت به‌طوری‌که در سن 10 سالگی بچه‌های محله رو دور خود جمع کرده و برای آن‌ها داستان‌های بداهه و تخیلی تعریف می‌کرد.
علی به دلیل علاقه وافر به مقوله هنر؛ دانشگاه هنر را برای تحصیلات آکادمیک برگزید و ابتدا در رشته کاردانی عکاسی و سپس در رشته کارشناسی تدوین سینما فارغ‌التحصیل شد. وی توانست با ساخت فیلم مستند موتور شماره یک در جشنواره امید در سال جاری موفق به دریافت جایزه بهترین کارگردانی بخش تلویزیونی شود.
گفتگوی یزدرسا؛ با این هنرمند و فیلم‌ساز جوان، خوش‌اخلاق و خوش آتیه یزدی را در زیر بخوانید
لطفاً بفرمائید چگونه وارد عرصه فیلم‌سازی شدید؟
از دوران دبیرستان به انیمیشن رایانه‌ای علاقه‌مند شدم ودرحالی که در آن زمان منابع آموزشی کمی در این زمینه وجود داشت و خبری از اینترنت پرسرعت و کلاس‌های آموزشی تخصصی نبود، به دلیل علاقه زیادم کار با نرم‌افزارهای انیمیشن‌سازی رو شروع کردم و این شروع برای من بسیار مهم بود.
اولین اثر شما چه زمانی ساخته شد؟
بنده اولین انیمیشن کوتاه خودم را در سال 1382 ساختم و بعدازآن تصمیم گرفتم به‌صورت جدی و به‌عنوان یک شغل وارد این عرصه بشوم. در دوران خدمت سربازی نیز فیلم‌سازی رو تجربه کردم و تا امروز تنها شغل و علاقه من فیلم و انیمیشن است.
تاکنون چه آثاری ساخته‌اید و چه افتخاراتی در این زمینه کسب کردید؟
تاکنون حدود 20 انیمیشن کوتاه، 10 فیلم داستانی و مستند و ده‌ها فیلم تبلیغاتی و صنعتی ساختم که اکثراً در تلویزیون یا جشنواره‌ها پخش‌شده است. انیمیشن‌های «راه بهشت، زادگاه زندگی، جنگ جهانی سوم»، فیلم‌های داستانی «هوای ماندن، یک آرزوی قشنگ، قرار و غفلت» و مستندهای «باروری ابرها، معدن اورانیوم، موتور شماره یک» که این فیلم‌ها در جشنواره‌های رشد، امید، رویش، عمار، مقاومت، پویانمایی تهران، موج کیش، منطقه‌ای اروند، آفتاب، صنعتی و ... شرکت کرده و مقام برتر را کسب کردند.
به نظر شما مسئولان تا چه اندازه از این حرفه حمایت می‌کنند؟
با توجه به گسترده شدن شبکه‌های اجتماعی و نقش کلیدی فیلم‌های کوتاه در فرهنگ‌عامه مردم، خوشبختانه مسئولین نسبت به سال‌های گذشته اهمیت بیشتری برای این حوزه قائل شدند و این اتفاق خوبی است. هرچند درزمینهٔ مسائل مالی به دلیل محدودیت بودجه سازمان‌ها و تهیه‌کنندگان با مشکلات فراوانی دست‌وپنجه نرم می‌کنیم.
استقبال مردم از آثار شما به چه میزان بوده است؟
ما در یزد استعدادهای هنری زیادی داریم این‌یک شعار نیست بلکه حقیقتاً در همه شاخه‌های هنری بچه‌های یزد باقدرت کار می‌کنند اما متأسفانه نبود فضا برای ارائه آثار و عدم امکان دیده شدن، باعث شده مردم از این‌همه شور و هیجان بی‌اطلاع باشند.
وضعیت فیلم‌سازی استان را چگونه ارزیابی می‌کنید و چه اقداماتی باید برای اعتلای این هنر در استان صورت گیرد؟
علی‌رغم اینکه فیلم‌سازان خوب زیادی در یزد داریم اما جایی برای حضور مردم در کنار این فیلم‌سازان وجود ندارد.در تهران یا شهرهای دیگر در اماکنی نظیر پارک‌ها، کافی‌شاپ‌ها یا اماکن عمومی دیگر پاتوقی‌هایی برای فیلم‌سازان و دیگر هنرمندان وجود داردکه دورهم جمع شده، کارها رو رصد می‌کنند و نسبت به کارهای هم جلسات نقد و بررسی و ایده پردازی دارند اما متأسفانه در یزد همه باهم قهرند! مردم، هنرمندان، سینماها، پارک‌ها و مسئولین.
جشنواره امید را چگونه ارزیابی می‌کنید و برگزاری این جشنواره‌ها چه کمکی به اعتلای فیلم‌سازی استان می‌کند؟
موضوع بحران همواره دغدغه مردم همه کشورها به‌ویژه کشور ماست و این دغدغه در این روزها که با حوادث زیادی درگیر هستیم بیشتر شده است جشنواره امید به لحاظ حمایت از این موضوع می‌تواند فضایی را برای آموزش و پیشگیری ایجاد کند. فیلم‌هایی که در این جشنواره اکران شدند نه‌فقط مردم، بلکه مسئولین و حتی خود فیلم‌سازان را نیز به فکر فروبرده است و زمانی که در مورد موضوعی فکر می‌شود به‌منزله حرکت روبه‌جلو در آن موضوع است.
موضوع مستند موتور شماره یک چیست و چرا این موضوع را انتخاب کردید؟
بنده در فیلم مستند «موتور شماره یک» به موضوع سوانح هوایی پرداختم چراکه سوانح هوایی یکی از دل‌خراش‌ترین حوادثی است که متأسفانه علت بروز آن در اغلب موارد عامل انسانی است و.اگر بخواهم نمونه‌ای از آن را نام ببرم باید به یکی از غیرانسانی‌ترین سوانح هوایی تاریخ یعنی شلیک موشک هدایت‌شونده از «ناو یواس‌اس وینسنس نیروی دریایی آمریکا» به پرواز شماره ۶۵۵ ایران ایر اشاره‌کنم که این هواپیمای مسافربری از بندرعباس به سمت دبی در حال پرواز بود و در آن جان ۲۹۰ تن از غیرنظامیان بی‌گناه ازجمله ۶۶ کودک گرفته شد.
به‌عنوان یک هنرمند چه انتظاری از مسئولین استان دارید؟
انتظار من از مسئولین این است که حضور بیشتری در جمع هنرمندان داشته باشند و برای دیدن آثار آن‌ها وقت بگذارند. مشکل بودجه همیشه بوده و هست اما گاهی یک مسئول با همفکری می‌تواند ایده‌های سازنده‌ای رو به یک فیلم‌ساز بدهد و از توان سازمانش برای کمک‌های معنوی به فیلم‌ساز استفاده کند.
به‌عنوان آخرین سؤال بفرمائید در حال حاضر مشغول به ساخت چه‌کاری هستید؟
در حال حاضر مشغول ساخت یک مستند بلند با موضوع «سلامت و چاقی» هستم که البته در این اثر قرار نیست افراد چاق رو متهم به پرخوری کنیم. بلکه در این فیلم انگشت اتهام به سمت جامعه و مردم لاغر دراز است و به بررسی عامل مهم روانی در این زمینه می‌پردازد عاملی که تابه‌حال در هیچ محفل پزشکی به آن پرداخته نشده است. این فیلم تا دو سال دیگر آماده اکران خواهد شد.
انتهای پیام/
مطالب مرتبط:
گفتگو
 | |
 | |
 | |
 | |
 | |
