به گزارش یزد آوا به نقل از آوای اقتصاد، سه سال از عمر دولت یازدهم می‌گذرد و روحانی در سال آخر ریاست جمهوری برای بدست آوردن دوره بعدی تمام تلاشش را می‌کند؛ در هفته دولت نیز مسئولین و مدیران دولتی با شیوه‌های گوناگونِ آمارسازی و دستاوردسازی سعی در ایجاد یک کارنامه موفق برای رئیس جمهور هستند.

یکی از دستاوردهایی که دولت یازدهم بر روی آن مانور می‌دهد و آن را از افتخارات خود می‌داند تک رقمی کردن نرخ تورم است. مانور تبلیغاتی دولت بر روی تورم تک رقمی در حالی است که روحانی، رئیس دولت یازدهم در ابتدای شروع کار خود آمارهای مرکز آمار کشور را رد کرد و مدعی بود که ملاک گرانی، جیب مردم است نه آمار و ارقام نهادهای دولتی و بعدها نیز دوباره تأکید کرد که «معیار سنجش تورم باز هم جیب مردم است و بنده همچنان قبول دارم که در زمینه گرانی، ارزانی و زندگی ملاک جیب مردم است».

بر اساس سخنان روحانی، جیب مردم ملاک و معیاری واقعی برای بررسی وضعیت اقتصادی جامعه است و از سویی دیگر شاخص بسیار خوبی برای بررسی سیاست‌های اقتصادی دولت نیز می‌باشد به عبارتی ملاک جیب مردم معیار دقیق‌تری برای سنجش میزان اثرگذاری کاهش تورم در زندگی مردم است.

در هفته دولت که مسئولین و روحانی به دنبال ارائه گزارش از عملکردهای خود هستند بهتر است با استناد به صحبت های خود رئیس جمهور وضعیت جیب مردم نیز بررسی شود که آیا جیب مردم تک رقمی شدن تورم _افتخار دولت یازدهم_ را تایید می‌کند یا خیر؟

هر چند آمارها خبر از کاهش و تک رقمی شدن نرخ تورم می‌دهند اما طبق ملاک خود رئیس جمهور، وضعیت معیشتی مردم مناسب و قابل افتخار نیست. رکود بر تمام بخش‌های اقتصادی کشور سایه افکنده، بسیاری از مشاغل از بین رفته و بیکاری بویژه بیکاری جوانان در حال گسترش است و درصد قابل توجهی از مردم در تامین حداقل‌های زندگی دچار مشکل هستند و متاسفانه دولت مصرانه سیاست‌های انقباضی خود را که مسبب تشدید رکود در اقتصاد است را پیگیری می‌‌کند.

شرایطی در اقتصاد کشور حاکم است که نان، برنج، میوه، شکر، بنزین، مرغ، آب و برق و لبنیات به‌عنوان روزمره‌ترین کالاها و خدمات مصرفی با هزینه گزافی به دست خانواده ایرانی می‌رسد و با توجه به گرانی‌های که هر چند وقت یکبار اتفاق می‌افتد سفره‌های مردم روز به روز کوچکتر می‌شود و در واقع مردم تک رقمی شدن تورم را در زندگی خود احساس نمی‌کنند.

آمار رشد اقتصادی، تک رقمی شدن تورم و سایر آماری‌های ارائه شده از سوی دولت با واقعیت‌های میدانی تفاوت فاحشی دارد؛ مقایسه وضع معیشت مردم و بهای کالاها و خدماتی که مردم دریافت می‌کنند با آمار و ارقام اعلامی در تناقض است. این همان معیار جیب مردم است که روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود بر آن تاکید کرده است. بر همین اساس روحانی باید امروز به مردم پاسخ دهد که آیا هنوز هم ملاک جیب مردم است؟ آیا آمارهایی که مایه افتخار دولت است را متناسب با حال و روز مردم می‌داند؟

دولت یازدهم سه سال عمر خود را با توجیه مسائل، مشکلات و اتهام زدن به دیگران، از دولت قبل گرفته تا منتقدان گذرانده است اما این روزها دیگر بهانه‌های دولت در جامعه پذیرفتنی نیست و دولتمردان باید بدانند که آمارسازی، دستاوردسازی و تمسک به عملیات روانی یک استراتژی سوخته است که در بین مردم و جامعه شناخت شده است و مردم با واقعیت‌های جامعه زندگی می کنند و آمارها و سخنان دولتی‌ها را در زندگی خود حس نمی‌کنند.

انتهای پیام/