فائزه هاشمي در ادامه سخنان ساختار شکنانه خود اخيراً در محفل مهدي خزعلي اعلام کرده است«حکومت ديني نباشد بهتر است، با حکومت ديني موافق نيستم، حکومت ديني ارزشها را از بين مي برد و ...»

 

اين سخنان از فائزه غير منتظره نيست. اما شايد قبل از اينکه اعتقاداتش باشد، فرار رو به جلو براي عدم پاسخگويي پدر و خانواده نسبت به مشکلاتي است که خود محور اصلي آن در سي و هفت سال گذشته بوده اند. بايد از فائزه تشکر کرد که با مرزبندي حداکثري با نظام، فضا را براي قضاوت مهياتر مي کند زيرا سخنان وي نقد حاکمان و عملکرد آنان نيست بلکه نفي کليت نظام ديني است که معني واقعي آن ايستادن مقابل امام است. اما در آن روي سکه بايد بپذيريم که اين اپوزيسيون بازي به معني اعتراف به تلف شدن عمر پدر در مسير بيهوده هم هست.

آيت اله هاشمي هميشه يکي از سه ستون اصلي انقلاب و نظام بوده است و اگر فائزه به عبور از حکومت ديني رسيده است و با صراحت با آن مخالفت مي کند، سهم پدر را در آنچه «اشتباه» مي خواند چقدر مي داند؟

 

اگر نظام ديني بد است و بايد از آن عبور کرد، هاشمي در آن چه مي کند؟ تکليف فائزه سالهاست روشن است اما اگر هاشمي با اين پلشت گويي و پلشت خواهي موافق نيست و قدرت کنترل هم ندارند، لااقل مي تواند ابراز برائت کند. با صراحت بگويد اين حرف فائزه خلاف تلاش 60 ساله بنده است. بگويد اگر مشکلاتي در نظام جديد وجود دارد من هم در آن شريک هستم و راه حل آن نيز پاک کردن صورت مسئله نيست.