به گزارش یزد آوا به نقل ازعصرسیاست؛ از توافق هسته ای ایران و کشورهای غربی و بوجود آمدن برجام هسته ای ماه ها می گذرد اما آنچه که قابل تامل بوده است نمود و ثمرات این توافق بوده است که برای قضاوت آن مردم بهترین شاخص ها دز این زمینه هستند.

علی رغم وعده های داده شده در خصوص دستاوردهای برجام و مباحثی که همه روزه برخی در راستای مشروعیت بخشی به این توافق صورت می دهند، در عمل این توافق از تاثیرگذاری بر اقتصاد ایران و خلق دستاوردها و گشایش های اقتصادی عاجز بوده و نتوانسته حداقل انتظارات را در این حوزه تامین کند.

این موضوع بارها و بارها توسط مسئولین و کارشناسان مورد تاکید قرار گرفته و از ادامه این روند هشدارهایی نیز داده شه است. اما آنچه که مهم است باید از همین حداقل ها نیز نهایت استفاده را برد و با اولویت سنجی زمینه های بهبود شراط اقتصادی و اجتماعی کشور ار فراهم کرد.

ضرورت اولویت سنجی موضوعی بود که رهبر انقلاب نیز در دیدار اخیر خود با اعضای هیئت به آن اشاره و تاکید کردند: « اولویّتها را باید رعایت کرد. خب، حالا من یک مثال بزنم، البتّه این مثال را به خود وزیر محترم هم به نظرم گفتم؛ فرض کنید ناوگان هوایی ما نوسازی بشود؛ خب، خیلی کار مهم و لازمی است امّا اولویّت است؟ آیا این اولویّت کشور است؟ فرض کنیم مثلاً سیصد هواپیما بخریم؛ این معلوم نیست اولویّت باشد. این باید بررسی بشود؛ من نظر کارشناسی نمیدهم، من تذکّر میدهم برای اینکه کار کارشناسی بشود؛ من تذکّر میدهم که اولویّتها باید رعایت بشود. این یکی از مسائل بسیار مهم است». 

با توجه و تعمق در کلام رهبر انقلاب می توان از عدم اولویت سنجی در برخی از بخش های اقتصادی کشور اطلاع یافت که نمود آن را می توان در موضوع خرید 300 هواپیما از دو شرکت ایرباس فرانسه و بوئینگ آمریکا، مشاهده کرد.

با اندک توجهی به آمار و میزان خسارات حمل و نقل جاده ای در ایران می توان از اولیتی اساسی یاد کرد که به نظر می رسد مورد غفلت قرار گرفته است.

ایران با 800/000 تصادف جاده ای در سال ( 1/5برابر میانگین جهانی) از حیث آمار در رتبه اول مرگبارترین حوادث جاده‌ای در جهان قرار دارد. تلفات سالیانه حوادث جاده ای ایران با یک جنگ تمام عیار برابری می کند. میانگین  تلفات سالیانه جاده ای در ایران معادل تلفات سقوط 60 هواپیمای مسافربری با 300 سرنشین ( بیش از 18000 نفر ) است. هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی تصادفات رانندگی در ایران حدود 8% تولید ناخالص داخلی است. هزینه مورد نظر تنها در سال 1390 در حدود 51/910 میلیارد تومان بوده است. البته هزینه درمانی سالانه 1/100 میلیارد تومانی افرادی که بر اثر تصادف مصدوم شده‌اند و هزینه 180 میلیون تومانی هر فرد کشته شده در تصادفات و هزینه 280 میلیون تومانی هر معلول بر اثر تصادف‌ های جاده‌ای هم باید در این آمارها محاسبه کرد.

با توجه با آنچه گفته شد به خوبی می توان از اولویت های اساسی در حوزه راه و شهرسازی کشور آگاهی یافت؛ اولویت هایی که با نادیده گرفته شدن توسط برخی از مسئولین اجرایی هزینه های مادی و معنوی گزافی چون فوت و جانباختن 13 نفر از سربازان وطن را هر از گاهی برای کشور به ارمغان آورده و ملتی را اندوهناک کرده است.

جان باختن سربازان وطن تنها یک حادثه نبود بلکه آن را باید واقعه ای دانست که از فاصله ای عمیق بین اولویت های کشور و اولویت های مسئولین پرده برداشت.

از سوی دیگر با توجه به سهم90 درصدی جاده های کشور در جابه جایی مسافر و حمل بار، می توان از اولویتی اساسی در این حوزه سخن گفت که نیازمند اقدام جدی و عجل است و روا نیست  دولت 52 میلیارد دلار یعنی حدود 18 برابر اعتبار مورد نیاز برای حوزه راهداری کشور را صرف خرید هواپیما از بوئینگ و ایرباس کند و ما شاهد مرگ سالانه 27 هزار نفر از هموطنان عزیزمان در جاده ها باشیم. تجدید نظر در این قراردادها و قرار گرفتن حوزه 90 درصدی حمل و نقل کشور در اولویت، بلاتردید خشنودی و رضایتمندی مردم از دولت یازدهم را در پی خواهد داشت.

نویسنده: برزو بیک پور