به گزارش یزد آوا به نقل از دانا، با آنکه آمریکا و متحدان غربی‌اش مسئله استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سوریه را بهانه آغاز هجمه‌های روانی علیه این کشورخاورمیانه قرار داده‌اند، نگاهی به گذشته نه چندان دور و رجوع به ساده‌ترین قواعد استدلال منطقی نشان می‌دهد ژست انسان‌دوستانه غرب، همانند گذشته، جز نقابی برای تأمین منافع راهبردی این کشورها نیست.

به واقع، لفاظی‌های جنگ در سوریه نه به ادعاهای استفاده از سلاح‌های شیمیایی در منطقه غوطه‌الشرقیه و ژست‌ انسان‌دوستانه‌ای که غرب در پس آن قرار گرفته مربوط می‌شود و نه هدفی منحصر و محدود به سوریه دارد.

در مقوله سلاح‌های شیمیایی، مقامات آمریکایی تعهدشان به حفظ جان انسان‌ها را بهانه جنگ‌طلبی قرار می‌دهند.  آنها در اظهارات چند روز گذشته خود بارها ضمن مطرح کردن ادعاها درباره اینکه «بشار اسد» از سلاح‌های کشتار جمعی در سوریه استفاده کرده است با لحنی طلبکارانه از مسئولیتشان در قبال «تاریخ»، «بشریت» و «وجدان جمعی انسان‌ها» سخن رانده‌اند.

به عنوان مثال، «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا در بیانیه‌ای که روز جمعه، 7 شهریور درباره سوریه قرائت کرد، 5 بار از لفظ تاریخ، و مسئولیت آمریکا در قبال آن گفت:

• «از آنجا که ناملایمت‌های قبلی در تاریخ وقتی به وجود آمدند که جرائم ناگفتنی در محدوده قدرت ما برای پیشگیری از آنها قرار داشتند، به ما هشدار داده شده که مبادا وسوسه شویم به گونه‌ای دیگر فکر کنیم. تاریخ پر از رهبرانی است که درباره اجتناب از انفعال، بی‌تفاوتی و به خصوص سکوت، وقتی که اینها بیشترین اهمیت را داشته‌اند، هشدار داده‌اند. انتخاب‌های ما در آن برهه از تاریخ پیامدهای زیادی داشت و انتخاب‌های امروز ما هم پیامدهای زیادی دارد.»
• «نخست‌وزیر استرالیا گفت نمی‌خواهد تاریخ این موضوع را ثبت کند که ما هم در این اهمال‌کاری نقش داشته‌ایم.»
• «خستگی ما را از مسئولیتمان معاف نمی‌کند و اگر ما بر استفاده شهوترانانه یک دیکتاتور از سلاح‌های کشتار جمعی، علی‌رغم تمام هشدارهای قبلی چشم ببندیم، تاریخ درباره ما قضاوت سختی خواهد کرد.»  

و تاریخ، اولین کلید واژه برای یادآوری این نکته است که اتهام‌زنی دولت آمریکا به دولت سوریه بر اساس ادعاهای اثبات‌نشده، اهدافی غیر از آنچه ادعا می‌شود، دارد.

دولت آمریکا استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی را «خط قرمز» خود در موازین رفتار بین‌المللی‌اش می‌داند، اما تاریخ، چراغی است که نشان می‌دهد قلمی که همواره این خط قرمزبا آن ترسیم شده نه از جنس اخلاق و پایبندی به قواعد انسانیت ـ چنانکه مقامات آمریکایی ادعا می‌کنند ـ بلکه از جنس منفعت و مصلحت بوده است. واشنگتن آنجا که منفعت ایجاب کند حاضر است خط قرمزها را با خون بکشد.

در همین راستا، بحث از سلاح‌های کشتار جمعی و مسئولیت تاریخی در قبال بشریت که به میان می‌آید، واشنگتن باید نه لحنی طلبکار که موضعی بدهکار و پاسخگو داشته باشد.

منطق حکم می‌کند مقامات کشوری که تنها کشور استفاده کننده از جنگ‌افزارهای هسته‌ای در شهرهای هیروشیما و ناکازاکی بوده‌اند بیش از آنکه نگران افکار عمومی آیندگان باشند پاسخگوی قضاوت‌هایی باشند که تاریخ درباره این فاجعه بشری با بیش از 220 هزار کشته انجام داده است.

«جان کری» سکوت در قبال آنچه به زعم وی استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سوریه بوده است را جایز نمی‌داند اما او وزیر خارجه کشوری است که طبق اسناد از طبقه‌بندی خارج شده سازمان سیا به صدام، دیکتاتور سابق عراق، کمک کرد از تسلیحات شیمیایی علیه  غیرنظامیان بی‌گناه ایرانی در جنگ ایران و عراق استفاده کند؛ و تاریخ چنان که آقای کری نگران است، همواره قضاوت می‌کند: رجوع به انسانیت، نوعدستی و اخلاق تا کنون نقابی برای پنهان کردن سیاست‌های جنگ‌طلبانه و زیاده‌خواهانه واشنگتن بوده‌اند و هیچ نشانه‌ای از عزمی برای تغییر این روند مشاهده نمی‌شود.

بنابراین، اولین اصل واضح این است که دولتمردان آمریکایی به حکم یک گرایش ذاتی ـ تاریخی مشکلی با استفاده از استفاده از تسلیحات کشتار جمعی و کشتار غیرنظامیان که ندارند هیچ، به اقتضای منافع، خود به این کار مبادرت هم می‌کنند. بنابراین، بهانه جنگ‌افروزی برای دفاع از جان انسانها از همان ابتدا پروژه‌ای نخ‌نما به نظر می‌رسد.

دومین اصل مرتبط با این اصل است که آنها به راحتی دست به تحریف واقعیت‌ها می‌زنند.

شباهت ادعاها درباره دولت سوریه به قدری به تحریف واقعیت‌ها در بحث تسلیحات شیمیایی عراق (که بهانه جنگ عراق در سال 2003 شد اما بعدها کاملاً واهی از آب درآمد) زیاد است که مقامات آمریکا در چند نوبت مجبور شده‌اند تأکید کنند تجربه ارزیابی‌های اطلاعاتی کاملاً نادرست در عراق را تکرار نمی‌کنند. جان کری در سخنرانی چند روز پیش به صراحت گفت: «تجربه عراق تکرار نمی‌شود.»

صدها هزار نفر در بمباران‌های اتمی هیروشیما و ناکازاکی جان باختند و هزاران نفر به آسیب‌های دیگر مبتلا شدند

بمباران‌های هیروشیما و ناکازاکی تنها موارد استفاده از جنگ‌افزارهای هسته‌ای هستند

با این حال، حقیقتی که در جبهه مقابل ارزیابی‌های اطلاعاتی ادعا شده واشنگتن در سوریه خودنمایی می‌کند و حتی رسانه‌های غربی هم در چندین گزارش به آن اشاره کرده‌اند این است که دولت در حال پیروزی بشار اسد به حکم ساده‌ترین قواعد منطقی نیازی به استفاده از سلاح‌های شیمیایی نداشته است. ادعاهای استفاده از این سلاح‌ها در حالی مطرح شد که نیروهای بشار اسد در نبرد با معارضان مسلح پیروزی‌های چشمگیری در القصیر، حمص و حلب به دست آورده بودند.

روزنامه دیلی‌تلگراف در گزارشی در تاریخ 5 شهریور در همین باره می‌نویسد: «چرا رژیم بشار اسد باید دست به چنین کاری بزند؟ سوریه حتماً می‌داند که با استفاده از سلاح‌های شیمیایی تمام حمایت‌های بین‌المللی را از دست خواهد داد و غرب را به پاسخ نظامی ترغیب خواهد کرد.»

این روزنامه می‌افزاید: «مهم‌تر از آن، اسد که در حال پیروزی در جنگ بود چرا باید در آستانه پیروز شدن، اقدام به استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی می‌کرد؟ در واقع، این تنها شورشی‌ها بودند که می‌توانستند با استفاده از سلاح‌های شیمیایی به چیزی دست پیدا کنند؛ چون این کار عرصه نبرد را به سطح بین‌المللی می‌کشاند که آنها از مدتها قبل به دنبال آن بوده‌اند.»

آیا منافع آمریکا از خط قرمزهایی که با خون می‌کشد در درون مرزهای سوریه تعریف می‌شود؟ پاسخ طبیعتاً منفی است.

ژست انسان‌دوستانه واشنگتن برای حمایت از غیرنظامیان در مقابل تسلیحات شیمیایی در حالی صورت می‌گیرد که طبق اسناد سیا آمریکا به صدام در حمله شیمیایی حلبچه و سردشت کمک کرده است.

5000 غیرنظامی در حمله شیمیایی حلبچه کشته شدند

جان کری، وزیر خارجه آمریکا می‌گوید: «موضوع سلاح‌های شیمیایی در فراسوی مرزهای سوریه مهم است. این موضوع به ایران مربوط می‌شود که اکنون اگر ما اقدام نظامی نکنیم جسورتر می‌شود تا به سلاح‌های اتمی دست پیدا کند. این موضوع به حزب‌الله و کره شمالی و هر گروه دیگری که ممکن است بخواهند فکر استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی را در سر بپرورانند، مربوط می‌شود.»

با این تفاصیل، سوال دیگری که در اینجا می‌توان پرسید این است که بهانه واقعی لفاظی‌های جنگ‌طلبانه علیه سوریه چیست؟ تسلیحات شیمیایی سوریه یا پیام به ایران؟

رابرت فیسک، تحلیلگر باسابقه مسائل خاورمیانه که از مخالفان دولت بشار اسد هم هست، درباره دلایل تلاش غرب برای آغاز جنگ در سوریه می‌نویسد:

«ارتش خشن بشار اسد در حال پیروزی بر شورشیانی است که ما مخفیانه آن‌ها را مسلح کردیم. ارتش سوریه با کمک حزب‌الله (متحد ایران در لبنان) در «قصیر» بر شورشی‌ها به پیروزی رسید و احتمالا در آستانه شکست دادن مخالفان در شمال «حمص» نیز قرار دارد. ایران سخت در تلاش است تا از دولت سوریه محافظت کند. بنابراین پیروزی بشار اسد، پیروزی ایران است. و غرب هم نمی‌تواند پیروزی ایران را تحمل کند. »