به گزارش یزد آوا به نقل از راه دانا، دقیقاً دو ماه پس از آن که رییس جمهور در دانشگاه تهران بر لزوم احترام به اصل آزادی اندیشه و بیان در دانشگاه ها و نیز پرهیز جدی از رواج فرهنگ تملق گویی تاکید کرد، رییس یکی از معروف ترین دانشگاه های دولتی پایتخت (دانشگاه امیرکبیر) مانع از سخنرانی یکی از منتقدان پرآوازه دولت یازدهم شد؛ منتقدی که خود نماینده ولی فقیه در موسسه کیهان است و سال هاست که با قلم روان و در عین حال صریح خود در صفحه دوم روزنامه معروف همین موسسه، موجبات ناخشنودی بدخواهان ، کج اندیشان و غرض ورزان نسبت به انقلاب را فراهم آورده است.

ممانعت از سخنرانی حسین شریعتمداری آن هم در آستانه روز دانشجو بار دیگر تناقض گفتار و عمل دولتمردان را عیان ساخت و خود سنگ محکی بود برای سنجش عیار صداقتِ دولت راستگویان.



اگر حتی دولتمردان و مسئولان حالا به هر دلیل، از خاطر بُرده باشند اما به جهت نزدیکی زمانی سخنان دکتر روحانی و البته جستجوی کوتاهی در فضای مجازی می توان به بخشی از مهم ترین صحبت های رییس جمهور در مراسم نمادین آغاز سال تحصیلی دانشگاه ها دست یافت، آن جا که سکان دار دولت اعتدال بانگ برآورد و از سر خیرخواهی چنین گفت: «بیایید جو تملق را در دانشگاه به وجود نیاوریم. ما نباید نگران بیان دیدگاه‌های گوناگون از سوی اساتید دانشگاه باشیم».



وی همچنین اضافه کرد: «نقد دانشجویان همان‌قدر زیباست که حمایت آنان؛ مگر نقد حمایت نیست؟ نقد از دولت و دولتمردان نعمت بزرگی است که باید در برابر آن با کمال تواضع سر فرود آوریم و بدانیم نقد دلسوزانه و سازنده نه تنها برای دولت که برای کشور می‌تواند ثمرات بسیار ارزشمندی را به همراه داشته باشد.»



اتخاذ چنین رویه ای باعث شد که دفتر تحکیم وحدت با صدور نامه‌ای خطاب به رئیس جمهور به بسته شدن فضای نقد دانشجویی آن هم از سوی دولتی که به تبلیغ چهره‌ انتقاد‌پذیر خود می‌پردازد، به شدت زبان به انتقاد گشایند.

طبعاً همین هم می شود که بر اساس نظرسنجی های صورت گرفته از جمله  نظرسنجی اخیر برنامه «دیروز، امروز، فردا» 70 درصد مردم فضای سیاسی دانشگاه‌ها را مطلوب نمی دانند.



شاید به زعم دولتی ها، چهره ای چون شریعتمداری، منتقد منصفی نباشد و بر همین مبنا نیز نقد او سازنده و دلسوزانه ، اما حتی با وجود قبول چنین فرضی- که به هیچ وجه درست نیست- محروم کردن دانشجویان تشنه دریافت حقیقت از شنیدن دیدگاه های روزنامه نگاری که هیچ گاه روحیه انقلابی گری اش را به پُست های دنیوی و تعریف و تمجیدهای این و آن، نفروخته، ظلمی است ناروا به جنبش دانشجویی.



گرچه بنا بر نظر علی اکبر ترکان، شریعتمداری سمبل افراط است اما افراطی بودن یک روزنامه نگار بسیجی – البته با تعریف و نگاه این افراد-  بسی بهتر و شرافتمندانه تر از کسانی است که ادعایشان این است که ما بعد از سی و شش سال از پیروزی انقلاب اسلامی تنها در پختن قورمه سبزی و طبخ آبگوشت بُزباش توان رقابت با دنیای خارج را داریم!!



راستی یادمان نرفته عبارت جالب صادق زیبا کلام که اردیبهشت ماه سال 88 و تنها چند روز قبل از برپا کردن فتنه آن سال، در نامه به شیخ فتنه گر- مهدی کروبی- به صراحت گفت : «این حق من است که میان محمد قوچانی و آقای حسین شریعتمداری، انصافاً دومی را انتخاب کنم».



غرض از این نقل قول ، به هیچ وجه قیاس این و آن نیست بلکه اشاره به این حکمت شیرین ادب پارسی است که؛ " خوشتر آن باشد که سر دلبران، گفته آید در حدیث دیگران"

به هر صورت انتظاری که از دولت محترم می رود و خاصه جماعت دانشجو و دانشگاهی مطالبه گر آن هستند این که ورای شعار و ژست، با سعه صدر با منتقدان برخورد کرده و از بیان نقاط ضعف و عیوب خود از سوی این عده ، نه تنها واهمه نداشته که آن را هدیه ای ارزشمند و فرصتی گرانمایه برای خود بداند.



چه می شود کرد ، عادت نگارنده این بوده و هست که در بسیاری از وجیزه هایش ، گفتاری ناب از بزرگان بیاورد و چه چیزی بهتر که حُسن ختام این نوشتار، کلامی راهگشا از سکان دار عزیز و صبور انقلاب باشد: « بنده یک وقت عرض کردم دانشگاه‌ها باید سیاسی باشند و دانشجو باید سیاسی باشد. معنای حرف آن است که دانشجو باید قدرت تحلیل سیاسی داشته باشد تا جبهه‌بندی‌های دنیا را بشناسند تا بفهمد امروز دشمن کجاست و از کجا و با چه ابزاری حمله می‌کند.

این برای شما لازم است. اگر شما تلاش سیاسی، کار سیاسی، مطالعه سیاسی و مباحثه سیاسی نداشته باشید، این توانایی را پیدا نمی‌کنید. البته توجه داشته باشید که دشمن از همین امر استفاده نکند. دشمن با کمال هوشیاری ایستاده است. امیرالمؤمنین علیه الصلاه و السلام فرمود "و من نام لم ینم عنه "؛ مراقب باشید که اگر شما غفلت می‌کنید دشمن از شما غفلت نمی‌کند. دشمن با کمال هوشیاری مراقب است.»