به گزارش یزد آوا به نقل از یزدرسا؛  یکی از ابزارهای جدی مدیریت اقتصادی یک کشور سیاست‌های اقتصادی است که البته ابزارهای دیگری نیز وجود دارد. مثلا سیاست های فرهنگی و یا دیپلماتیک یک کشور در قدرت اقتصادی آن موثر است. اما مهمترین سیاست‌ها، همان سیاست‌های اقتصادی‌اند که چهار دسته دارند و سیاست های پولی، مالی، درآمدی و تجاری را شامل می‌شوند.

در چند سال اخیر متاسفانه این سیاست‌ها به سمت اقتصادی مقاومتی حرکت نکرده‌اند و این سیاست‌ها آنگونه که باید، تقویت کننده ارکان اقتصاد مقاومتی نیستند. به عنوان مثال در سیاست‌های حوزه پولی، حجم پول به شدت افزایش پیدا می‌کند اما سیاست‌های پولی ما نتوانسته این پول‌ها را به سمت تولید جهت بدهد تا باعث تقویت تولید شود. سیاست‌های مالی ما در بُعد مخارج دولت به سمت مخارج عمرانی نرفته است در صورتی که آنچه به تولید کمک می‌کند مخارج عمرانی است.

این سیاست‌ها بجای اینکه صرف پشتیبانی از تولید و یا عمران شود بیشتر به سمت مخارج جاری و بعضاً خرج‌های غیر ضروری و پرداخت حقوق‌های بزرگ به مدیران دولتی شده است که مقدار قابل توجهی نیز می‌باشد. سیاست‌های تجاری ما با واردات مقابله و یا صادرات ما را نیز تقویت نکرده است. الان صحبت از این است که تراز ما در واردات و صادرات مثبت شده است اما باید گفت صادرات و واردات ما در سال‌های گذشته هر دو منفی بوده است اما وارداتمان منفی تر بوده است. اکنون واردات ما ۲۲ درصد و صادرات ما ۱۶ درصد کم شده است که این اقتصاد مقاومتی نیست.

دولت  محترم ،دو دور وارد برنامه ریزی اقتصاد مقاومتی شده است. دور اول برنامه ریزی اقتصادی تحت نظارت شورای اقتصاد انجام شد که برای ۱۹ دستگاه برنامه‌های اقتصاد مقاومتی تنظیم و یک سری هدفگذاری انجام گردید و حدود ۶۵۰ پروژه را معرفی کردند منتها بخش زیادی از این برنامه‌ها اصولا اقتصاد مقاومتی نبودند وبخشی از آن، همان برنامه‌های معمول وزارتخانه ها بوده و از همه بدتر بخشی از آن اصلا ضد اقتصاد مقاومتی بودند. دور دوم بعد از هفته دولت سال گذشته شروع شد که رهبری عزیز فرمودند که باید یک ستاد فرماندهی شکل بگیرد.

با تشکیل این ستاد ۱۲ برنامه ملی اقتصاد مقاومتی مطرح شد و ذیل آن چندین طرح مطرح گردید و ذیل این طرح‌ها چندصد پروژه طراحی شد که این جریان همچنان ادامه دارد و هنوز پروژه‌ها قطعی نشده است. اما در آن لیست اولیه که از پروژه‌ها تهیه گردیده است، انحراف از اقتصاد مقاومتی وجود دارد و همچنین عناوین پروژه‌ها در حالی که باید عملیاتی باشند بعضاً از خود سیاست‌های کلی هم کلی‌تر بوده و خیلی از آنها ، باز برنامه‌های جاری دستگاه های اجرایی هستند.

لذا برای کارآمدی یک برنامه باید به جوانب اصلی حتما توجه شود و اولویت‌بندی‌ها هم رعایت شود. محورهای اقتصاد مقاومتی یکی سیاست های ۲۴ گانه ابلاغی توسط رهبر انقلاب است و دیگری مجموعه‌ای از اقدامات اساسی در اقتصاد مقاومتی است که رهبری عزیز ،امسال در حرم رضوی بر ده مورد آن تاکید ویژه داشتند. باید این را در نظر بگیریم که ما چهار جبهه علمی، فرهنگی، سیاسی و اجرایی داریم که در هریک از این جبهه‌ها دو گروه عمل‌کننده دولت(حاکمیت) و مردم وجود دارد. در ارتباط با یکی از این اقدامات ده گانه بطور مثال بحث اقتصاد دانش بنیان، برنامه ای که نوشته می شود باید مشتمل بر این هشت قسمت باشد. یعنی در هر چهار جبهه علمی، فرهنگی، سیاسی و اجرایی، نقش مردم و دولت مشخص باشد. هر کدام از این هشت قسم ممکن است چند برنامه احتیاج داشته باشند. معمولا برنامه‌هایی که نگاشته می‌شود چند خلا دارد.

یک خلا این است که همه این چهار جبهه در نظر گرفته نمی‌شود. یعنی حرفی را می‌خواهیم به اجرا برسانیم که پیش از آن فرهنگ‌سازی آن اتفاق نیفتاده است و یا نظریه آن در دانشگاه‌ها و توسط نخبگان در بُعد علمی کامل نشده است. لذا قانون‌گذاری بدون در نظر گرفتن فرهنگ محال است. قانون تنها ۵ درصد انحراف را می‌تواند اصلاح کند و ۹۵ درصد اقدام از طریق فرهنگ‌سازی باید انجام شود. این یک استاندارد بین المللی است و بر روی آن کار شده است. لذا یکی از اشکالات این است که هر چهار جبهه با هم دیده نمی‌شود. حال این برنامه‌هایی که در این جدول بزرگ تنظیم می‌شود باید اهداف و زمانبندی مشخص داشته باشد، نظام نظارتی و منابع آن مشخص باشد تا آن برنامه بتواند به سرانجام برسد.

مهران فاطمی