یزد آوا، در روزهای اخیر شاهد اقدامات مهم دولت در سطح کشور بودیم که با یک بایکوت رسانه ای همراه بود به گونه‌ای که به ظاهر دولتی‌ها و نمایندگان مجلس نیز از آن اظهار بی اطلاعی می‌کردند.

نکته جالب توجه این که مسئولین کشوری در ارتباط با این اقدامات دولت هر کدام اظهارات متفاوت و متناقضی داشتند؛ به عنوان مثال در خصوص افزایش قیمت حامل‌های انرژی در ابتدا وزیر نفت از عدم تغییر قیمت بنزین تا پایان سال خبر داد و در ادامه سایر مسئولین دولت نیز سخنانی ضد و نقیض در این رابطه داشتند و افکار عمومی را در هاله‌ای از ابهام و بی‌اطلاعی فروبردند؛ تا این که پس از گذشت 4 روز، تک نرخی شدن بنزین و افزایش قیمت حامل‌های انرژی از سوی دولت تایید شد.

حذف بخشی از یارانه بگیران نیز از دیگر اقدامات دولت بود که آن هم بدون اطلاع‌رسانی دقیق انجام گرفت.

از دیگر شاهکارهای دولت، واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی به بهانه‌هایی همچون ارزان‌تر بودن خرید خدمات آموزشی از بخش خصوصی و سوء استفاده از فارغ التحصیلان بیکار دانشگاهی که به کمتر از حداقل دستمزد نیز راضی اند بود.

دیر زمانی از بیان ضرورت و فواید هدفمندی یارانه‌ها و دم زدن از عدالت اجتماعی و حمایت از قشر ضعیف نمی‌گذرد و اکنون با تک نرخی شدن قیمت سوخت علنا کسانی که سوخت بیشتری مصرف می‌کنند یارانه بیشتری دریافت می‌کنند و کسانی که مصرف کمتر دارند یارانه کمتری می‌گیرند و این یعنی تو دهنی زدن به عدالت اجتماعی و حمایت بیشتر از کسانی که مصرف بیشتری دارند.

هدف از هدفمندی و سهمیه بندی سوخت برای حمایت از کم مصرف‌ها و صرفه جویی در سوخت بود که با تک نرخی شدن آن زحمات گذشته به باد رفت.

شیب ملایم!!

هر چند که بعضی از مسئولین این افزایش قیمت بنزین را قانونی قلمداد می‌کنند اما بر اساس قانون بودجه سال 94 دولت می‌تواند قیمت بنزین را تا 5درصد افزایش دهد و نه 43 درصد!!! که شاید این نشانه شیب ملایم در افزایش قیمت‌ها باشد!!

سیاه‌نمایی‌هایی برای فشار بر مردم و رهبری

با کاهش قیمت نفت و کسری بودجه سال 94 دولت به دنبال راهکارهایی برای جبران این کسری بودجه است و از این رو دولت  کاهش تعداد یارانه بگیران و افزایش قیمت حامل‌های انرژی را انتخاب کرده است.

شاید بد نباشد به دولت یادآوری کنیم از راهکارهای جبران کسری بودجه می‌تواند به کاهش هزینه‌های غیرضروری دستگاه‌های دولتی، جلوگیری از اختلاس‌ها ودزدی‌های میلیادی، رانت‌خواری‌هایی که برای همه مشخص‌شده، مهمانی‌ها وسفرهایی با هزینه‌های گزاف و دستاوردهایی ناچیز، همایش‌هایی غیرضروری و تبلیغاتی، اختصاص بودجه به احزاب و رسانه‌های به ظاهر مستقل و هزاران مورد دیگر باشد.

از طرف دیگر کارشناسان بر این باورند که همه این سیاه‌نمایی‌های اقتصادی و زاری‌های نداریم نداریم همه در جهت فشار بر مردم و رهبری برای پذیرش هر توافقی است.

مردمی که در 36 سال گذشته همیشه در صحنه و حامی دولت‌ها بودند جایش نیست در سال همدلی و همزبانی، مسئولین با چنین اقداماتی بی‌اعتمادی مردم را سبب شوند.

عدم اطلاع رسانی دولت در زمینه‌های مختلف همچون مسائل مهم و سرنوشت‌ساز مذاکرات هسته‌ای، حذف یارانه‌بگیران، افزایش ناگهانی قیمت‌ حامل‌های انرژی و بسیاری از دیگر تصمیمات دولت همه حاکی از این است که دولتیان از آگاهی مردم واهمه دارند؟