به گزارش سرو ابرکوه به نقل از فارس، ابرکوه را بی‌تردید می‌توان دیار درختان کهنسال نامید، منطقه‌ای که با وجود یکی از کهنسال‌ترین موجودات زنده دنیا یعنی همان سرو 4هزار و 500 ساله که البته عده‌ای آن را دارای سنی بیش از 8هزار سال می‌دانند، شهرتی جهانی به شهرستان ابرکوه داده است.

گرچه بیشترین شهرت درختان کهنسال مربوط به سرو معروف ابرکوه است اما در این شهرستان حدود 10 درخت کهنسال دیگر زندگی می‌کنند که عمر آنها از 800 تا هزار و 500 سال تخمین زده شده است.

اما سروی که در همسایگی سرو جهانی زندگی می‌کند، عمر و قدمتی حدود هزار و 500 ساله دارد اما مهجور مانده و مورد بی‌توجهی و بی‌مهری قرار گرفته است.

این درخت که از آن به عنوان «سرو دوم» یاد می‌شود، در یکی از خیابان‌های اصلی شهر ابرکوه قرار گرفته اما خانه‌ها و کوچه‌های اطراف آن مخروبه است و این زیستگاه مخروبه سبب شده تا عظمت این سرو به چشم نیاید.

* سرو 1500 ساله‌ای که در مخروبه‌ها زندگی می‌کند

این درخت در باغچه یک خانه قدیمی و در میان خانه‌های مخروبه قرار گرفته و محل قرارگیری آن در مرکز شهر و در فاصله حدود 200 متری خیابان اصلی شهر ابرکوه روبه‌روی امامزاده احمد است که تقریبأ در تمامی اوقات میزبان مردم شهرستان و مسافران عبوری است و این در حالی است که زائران این محل از وجود درختی کهنسال در نزدیکی این امامزاده هیچ اطلاعی ندارند و اگر کسی شاخه‌های این درخت را هم ببینند و توجهش جلب شود، امکان بازدید از این درخت فراهم نیست.

 .

.

حتی بیشتر مردم شهرستان نیز این درخت را نمی‌شناسند و از وجود آن اطلاعی ندارند.

بی‌اطلاعی از این درختان کهنسال به عنوان میراث‌های گران‌بها تا حدی است که وقتی چندی پیش یکی از درختان کهنسال ابرکوه در منطقه هارونی بر اثر طوفان از ریشه درآمد، هیچ مسئولی از هیچ کجای کشور، کوچک‌ترین واکنشی به این موضوع نشان نداد.

اما امید می‌رود حداقل سرو دوم ابرکوه از بلایا محفوظ بماند و بتوان با رسانه‌ای کردن آن، این درخت کهنسال را زیر چتر سرو 4هزار و 500 ساله‌ای قرار داد که البته خود او نیز چند سالی مورد توجه و مراقبت قرار گرفته است.

یک عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی یزد به عنوان یکی از کارشناسان خبره در مورد درختان دیر زیست در گفت‌وگو با خبرنگار فارس اظهار داشت: سرو دوم ابرکوه از جمله درختان کهنسالی است که سن تقریبی آن حدود هزار و 400 تا هزار و 500 سال تخمین زده می‌شود.

* سرو دوم ابرکوه نیازمند توجه

محمدهادی‌ راد افزود: ارتفاع این درخت دیرزیست حدود 20 متر، محیط تنه آن در زمان اندازه‌گیری شش و نیم متر، ارتفاع ناحیه تشکیل تاج آن شش متر و در زمان اندازه‌گیری، قطر تقریبی تاج 5.8 متر بوده است.

این کارشناس در تشریح وضعیت محل و نحوه آبیاری سرو دوم ابرکوه اظهار داشت: این درخت در باغچه منزل قدیمی در مرکز شهر ابرکوه واقع شده که در حال حاضر به وسیله آب شرب شهر و آب باران آبیاری می‌شود.

وی اظهار داشت: با وجود شرایط بسیار نامساعد محل استقرار درخت و آسیب‌های وارده از جمله بریده شدن برخی از شاخه‌ها، تاج درخت از رشد و سرسبزی خوبی برخوردار است.

 .

.

.

.

راد تاکید کرد: تنها در صورت اصلاح و بهسازی محل استقرار و آبیاری آن در شرایط مطلوب، شرایط درخت از وضع کنونی رو به بهبود خواهد رفت و باید اقدامات فوری برای حفظ این گونه ارزشمند صورت گیرد.

رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری ابرکوه نیز با بیان اینکه اداره منابع طبیعی تنها یک عضو از کمیته درختان کهنسال استان یزد است، اظهار داشت: در ابرکوه درختان کهنسال بسیاری وجود دارد که بسیاری از آنها هنوز شناسایی نشده‌اند.

محمد مهدی صادقی افزود: این اداره در شهرستان ابرکوه تلاش می‌کند که با کمک مردم این درخت‌ها شناسایی شوند که آخرین نمونه‌هایی که در این حیطه مورد شناسایی قرار گرفته‌اند، چند درخت بنه کهنسال در دهستان فراغه است.

مستأجر خانه‌ای که این درخت کهنسال در آن قرار دارد نیز اظهار داشت: به اندازه وسع خود برای شاداب ماندن این درخت تلاش می‌کنیم ولی این مسئله وظیفه مسئولان است.

* کم‌توجهی؛ آفت آثار فرهنگی و تاریخی

آثار ارزشمند ابرکوه که درختان کهنسال تنها بخشی از آنها را تشکیل می‌دهند مورد کم توجهی قرار گرفته‌اند و شاید یکی از علل آن، وجود تعداد زیاد آنها باشد.

مردم و مسئولان باید پا به پای یکدیگر حافظ میراث‌های ارزشمندی باشند که از نسل‌های دیگر برای آنان به جای مانده است و البته نمی‌توان نقش اساسی مسئولان در فرهنگ‌سازی و نگهداری از این آثار را نادیده انگاشت.

درختان کهنسالی که اکنون مورد توجه محققان و پژوهشگران و حتی گردشگران آن سوی دنیاست، روا نیست که در استان و کشور مورد کم‌لطفی و بی‌توجهی قرار گیرند زیرا گاهی یک مصوبه و یا یک برنامه‌ریزی کم‌هزینه می‌تواند درختان کهنسال را از خطرات دور نگاه دارد.

یزد که بیش از 50 درخت کهنسال نامی را در خود جای داده است، بیش از سایر استان‌ها به توجه مسئولان در این زمینه نیاز دارد.