تجربه ثابت کرده اگر دانشگاه‌ها و مراکز علمی در هر کشور، هماره بر مسیر آرمان‌های ناب انسانی و اخلاقی قرار گیرند، می‌تواند تحولاتی شگرف را موجب شوند و در صورت حرکت در مسیری بر خلاف فطرت انسانی، پیامدهایی گاه بس جبران‌ناپذیر را در پی خواهند داشت.

کافی است به دانشمندانی اندیشید که با اختراعات و اکتشافات مفید خود، گاه مسیر زندگی آدمیان را دگرگون ساخته و جامعه بشری را به اندازه قرن‌ها به سوی پیشرفت و بهروزی به پیش رانده‌اند و در سوی دیگر به کسانی نگریست که با دورماندن از فضای اخلاق و تعهد و تهذیب، مستقیم یا مستقیم جنایت‌های سنگینی را رقم زده‌اند.

بی‌گمان جمهوری اسلامی ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست.

از یک سو از دل دانشگاه‌ها انسان‌هایی به شدت متعهد و عرفانی سربرآورده اند و با خدمات و درافشانی‌های خویش، همچون ستاره‌هایی درخشان، در سپهر دانش ایران درخشیده اند.

فرهیختگانی که امثال شهید شهریاری، شهید احمدی روشن و هزترتن هزار جوان متعهد دیگر، جلوه‌هایی ناب از آن‌ها به شمار می‌آيند.

و از سوی دیگر، کسانی که هرچند در فضای علم و دانش حضور داشته اند؛ اما به دلیل سطحی‌نگری و ضعف بینش یا فقدان تعهد و پایبندی به تعالیم دینی، نه تنها گامی درراستای خدمت به جامعه و ملت برنداشته‌اند؛ بلکه چه بسا ضربه‌ها و گاه خیانت‌هایی جبران‌ناپذیر را در حق نظام اسلامی برآمده از خون‌های شهدا روا داشته‌اند.

بی‌سبب نیست که دشمنان بخش عمده‌ای از توان خود را مصروف نفوذ مستقیم و غیرمستقیم در میان دانشجویان کرده‌اند و در سال‌های پس از انقلاب کوشیده اند تا دانشگاه را از مسیر پیشرفت های علمی و خدمت به نظام اسلامی بازدارند.

غائله 78 نمونه‌ای از پیامد سیاست‌زدگی مورد خواست دشمنان نظام بود که با تحریک‌ احساسات برخی سطحی‌نگران ظاهربین رخ داد... و از این نمونه‌ها کم نیست.

بی‌جهت نیست که مقام معظم رهبری همواره بر ضرورت سیاسی بودن دانشجو و نفی سیاست‌زدگی و سیاسست‌بازی در دانشگاه‌ها تأکید کرده‌اند.

متاسفانه در دوران دولت یازدهم، فضای دانشگاه‌ها پس از آرامش نسبی در دوران دولت‌ نهم و دهم دوباره جولانگاه برخی احزاب سیاسی‌کار شده است و دانشجویان بی‌گناه و مکان مقدس دانشگاه، ناخواسته قربانی خواست‌های جناح‌های سیاسی می‌شوند.

جای تأسف است در حالی که بزرگان و دلسوزان نظام بر ضرورت حفظ آرامش در دانشگاه‌ها تأکید می‌کنند، دانشگاه یزد بدون تأمل در سوابق شخصی چون علی مطهری زمینه حضور وی در دانشگاه و بیان حرف‌های میان‌تهی را فراهم می‌سازد.

این در حالی است که اندکی تأمل در مواضع اخیر این شخص در برخی از دانشگاه های کشور و ایجاد تنش در بین دانشجویان، نشان می‌دهد که سخنان وی بیش از آن‌که خدمت به نظام و ملت مسلمان به شمار آید، آسیاب بدخواهان نظام را به رونق در‌آورده و موجب حاشیه‌سازی و تفرقه‌افکنی میان دانشجویان و جامعه می‌شود.

قبل از حضور این حامی فتنه ، حدود 30 تن از نمایندگان تشکل های دانشجویی در ملاقاتی با رئیس محترم دانشگاه یزد سوابق سخنرانی های اخیر علی مطهری و تنش زا بودن حضور و مواضع وی و تضاد با گفته های مکرر استاندار یزد مبنی بر حفظ «آرامش»  و همچنین فرمایشات قبلی جناب دکتر اولیاء مبنی بر لزوم عدم سیاست زدگی محیط دانشگاه را به ایشان یادآور شدند.

در این میان ریاست محترم دانشگاه فرموده اند که بنده نیز با این حرکت و سیاست زده کردن جو دانشگاه همچون مواضع قبلی ام مخالفم !، محیط دانشگاه باید علمی بماند.

اما شواهد و شنیده های موثق حاکیست ، ظاهراً مسئولین ارشد سیاسی استان دست از سر دانشگاه نیز برنداشته و با اعمال فشار از طریق انتصاب «غ ع س» استاندار اسبق یزد ـ با مدرک کارشناسی ارشد و بدون عضویت در هیئت علمی دانشگاه ـ به عنوان مشاور تحمیلی خود به ریاست دانشگاه یزد، موضوع را به هیئت سه نفره با محوریت وی کشانده اند!

توجیه این مشاور حامی حزب منحله و غیرقانونی مشارکت نیز از عجایب است که:  « اگر مطهری در دانشگاه یزد سخنرانی نکند و سخنرانی وی لغو شود، ایشان از دایره نظام خارج شده !! لذا به هر قیمت که شده باید سخنرانی کند»!

معلوم نیست چگونه در حالی که برخی عناصر متعهد و امتحان داده برای حضور در دانشگاه‌ها با موانع و کارشکنی‌های متعدد روبرو می‌شوند، شخصی چون علی مطهری با آن مواضع دشمن‌شاد‌کن چگونه از این دانشگاه به آن دانشگاه می‌رود و با سخنان کلیشه‌ای خود موجب حاشیه‌سازی و انحراف اذهان از واقعیات جامعه می‌شود.

حال آنکه در استان دارالعباده یزد مردم ما مکرر در مکرر شاهد سخنرانی های عوام پسند برخی مسئولان هستند که از «آرامش» سخن به میان آورده و درعمل ، خود بر طبل مخالف نواخته و بانی تشنج زایی در استان می شوند! و خط قرمز نظام که همانا به فرمایش مقام عظمای ولایت «فتنه و فتنه گران » است نادیده انگارند. آیا این اقدامات ، در تضاد با فرمایشات و مواضع رهبر فرزانه انقلاب در خصوص «فتنه گران» نیست.

به راستی دانشجویان عزیز ما تا کی باید همانند «گوشت قربانی» به مذبح جناح‌های سیاسی و افراط و تفریط ها کشانده شوند؟!‌

مرصــاد بصـــیر