سروابرکوه؛ 16  آذر امسال دانشگاه تهران میزبان فائزه هاشمی، دانشگاه شهید بهشتی میزبان رضا خاتمی و علی مطهری، دانشگاه علامه میزبان مهرعلیزاده و نجفی بود. رسول منتجب‌نیا به دانشگاه قم رفت. توفیقی در دانشگاه علوم پزشکی ارومیه سخنرانی کرد. معین در کاشان و حسین مرعشی در تبریز به بیان نظرات خود پرداختند.
اصلاح طلبان پیش از این و در دوره احمدی نژاد مدام از نداشتن تریبونی برای فریاد نظرات خود انتقاد می کردند. اکنون و در حالی که دانشگاه به حیات خلوت عناصر اصلاح طلب تبدیل شده است باز هم مظلوم نمایی آن ها تمامی ندارد و مدام از حق خود برای انتقاد سخن می گویند. اما براستی این همه هیاهو برای چیست؟
علی یونسی وزیر اطلاعات دولت اصلاحات و دستیار رئیس جمهور دولت تدبیر در مصاحبه ای گفت: «اختیارات رئیس‌جمهور خیلی هم زیاد است همه و یا ٩٠ درصد امور اجرایی کشور دست رییس جمهور است که خیلی زیاد و سنگین هم هست .»
اصلاح طلبانی که تا کنون در تخریب و سیاه نمایی علیه دولت قبل، تعریف و تمجید از سیاست خارجی دولت تدبیر، حمایت از سیاست های مالی و توجیه گرانی و آزادسازی قیمت ها در کنار دولت بوده اند از این واقعیت که 90 درصد امور کشور ( و علی القاعده 90 درصد مشکلات کشور) به دولت باز می گردد بی خبر هستند؟ پس چرا تبدیل به مجیزگوی دولت شده اند؟
چرا دولت اعتدال که بخش بزرگی از آن را مسئولان اصلاح طلب و یا وامداران اصلاحات در دست دارند، از نقد فراری اند؟ چرا با اندک انتقادی رسانه ها، روزنامه ها و تریبون ها برای حمله علیه منتقدین بسیج می شوند؟
وضع غریبی است! دولتی ها می گویند باید از نقد استقبال شود، اصلاح طلبان هم انتقاد را حق خود می دانند ولی از دولت هیچ انتقادی نمی کنند! پس هدف از این همه ستایش نقد و مقام منتقد و پافشاری بر حق انتقاد چیست؟ مدعیانی که هر بار برای مقاصد خود دستاویزی جسته اند، این بار حق نقد را مستمسک حمله به چه فرد یا نهاد و ارگانی خواهند کرد؟
فراموش نکنیم فرد هتاکی چون سعید حجاریان پیش از آنکه افرادی نظیر فاضل میبدی فتوا به حلیت نقد ائمه اطهار بدهند، این حق را برای خود قائل بوده است و در راستای همین حق هم گفت: «عملکرد ائمه بعد از عاشورا عقلانی شد!». حال قرار است عقلانیت کدام حرکت زیر سوال برود؟
هنوز فراموش نکرده ایم ابراهیم اصغرزاده می گفت: «حتی علیه خدا هم می توان تظاهرات کرد.» اصلاح طلبان این بار با مانور بر حق انتقاد می خواهند چه کسی را به چالش بکشانند؟ علیه چه فرد یا گروهی تظاهرات به راه بیاندازند؟ این بار چه آشوبی در راه است؟!

جعفر امینی پور