به گزارش سروابرکوه، مجتبی عزیزی رئیس بنیاد فرهنگی قرآن و عترت امیرالمؤمنین(ع) در گفت‌وگو با خبرنگار سروابرکوه، در رابطه با معیارها و ملاک‌های لازم برای دریافت مجوز راه‌اندازی یک مرکز قرآنی، اظهار داشت: نهادهای متولی صدور مجوز مؤسسات قرآنی از اعطای مجوز به افراد کم‌تجربه و فاقد توان اجرایی، آموزشی و مالی به‌ منظور تأسیس و اداره چنین مؤسساتی خودداری کنند.

عزیزی در پاسخ به این سوال که آیا بحث مدیریت مؤسسات قرآنی نیازمند بازبینی و تدوین راهکارهایی برای افزایش توان مدیریتی است؟ عنوان کرد: با دقت در شاخصه‌های فعلی و نیم‌نگاهی به آنچه که از یک مؤسسه قرآنی موفق انتظار داریم، یقیناً بازنگری در موارد مذکور، کمک شایانی را به بهبود اوضاع فعلی خواهد داشت.

وی افزود: یکی از راهکارهای به روز کردن بحث‌های آموزشی مراکز سنتی، ارائه الگوی کارشناسی مبتنی بر شاخصه‌های یک فرایند اثر بخش آموزشی به مؤسسات، مکلف کردن آنها به اجرای دقیق الگوها، برگزاری دوره‌های بازآموزی و ضمن خدمت برای افزایش سطح مهارت‌های مدیران و متولیان مؤسسات است.

عضو جامعه قرآنی کشور بیان داشت: ارائه آموزش اثربخش با برگزاری کارگاه‌های آموزشی مختلف، برگزاری جلسات و گردهمایی‌ مدیران برای تبادل افکار و نظرات در تغییر نحوه مدیریت مدیران و ارتقای سطح توانمندی این گروه بوده و بازدید مدیران مؤسسات از مؤسسات موفق نیز می‌تواند ایجاده انگیزه در مدیران را به ‌دنبال داشته باشد.

این مدیر قرآنی در خصوص اثر ارتباط معلم و متربی در یادگیری اذعان داشت: برخورداری از دانش و بینش کافی، انگیزه قوی، روش تدریس کارآمد و ارائه مطالب به مخاطب، حسن سلیقه در اداره کلاس و برخورد عاطفی با قرآن‌آموزان، جذابیت در روش اداره کلاس، ارتباط با والدین قرآن‌آموزان و …. از جمله برنامه هایی که نقش موثری در یادگیری دارد.

مدیر نمونه مؤسسات قرآنی کشور با اشاره به دلایل گریز قرآن‌آموزان از ادامه آموزش، گفت: اولین قدم برای حضور قرآن‌آموز در یک مؤسسه قرآنی، آشنایی والدین با کارکرد آموزش‌های قرآنی است. قدم بعدی شرکت والدین و ایجاد جذابیت در کلاس‌های قرآن، بهره‌مندی از مربیان خوش‌ذوق و … جهت تصدی کلاس‌ها، معرفی قرآن‌آموزان موفق در مدرسه، مساجد و اجتماع است.

رئیس بنیاد فرهنگی قرآن و عترت امیرالمؤمنین(ع) ابرکوه تصریح کرد: ضعف مراکزی مثل وزارت آموزش و پرورش و صدا و سیما در ترویج این فرهنگ از دیگر مشکلات ماندگاری فراگیران در کلاس‌ها است. یک دانش‌آموز تقریباً در طول ۱۲ سال آموزش، ۶۵۰ ساعت خود را صرف آموزش‌های قرآنی می‌کند و تازه وقتی وارد دانشگاه می‌شود، متوجه می‌شود، هم با روخوانی و هم با ترجمه و مفاهیم ناآشناست.