به گزارش سرو ابرکوه؛ با آغاز حمله عراق به ایران آمریکا در بیانیه ای اعلام بی طرفی نمود و خود را از از هر گونه اتهامی مبرا کرد امام خمینی(ره) اما دیدگاه متفاوتی داشت و در همان روزهای اولیه جنگ صدام را عامل آمریکا خواند.


دست آمریکا از آستین صدام بیرون زد


آمریکا تا زمانی که ماشین جنگی عراق روند رو به جلو داشت و پیروزی بدست می آورد سعی داشت چهره بی طرف خود را حفظ کند اگرچه مانع شدن آمریکا از رسیدگی به شکایت های ایران در شورای امنیت مشکوک به نظر می رسید ولی موضع رسمی آمریکا عدم دخالت در جنگ بود.


با به گل نشستن ماشین جنگ عراق و متوقف شدن آن و از طرفی پیشروی نیروهای ایرانی در جنگ که منجر به آزادسازی خرمشهر شده بود به ناگاه رویکرد آمریکا در جنگ متفاوت شد. 


آمریکا قبل از تجاوز عراق به ایران سعی کرده بود از طریق کودتا، فعال کردن و تحریک گروهک های جدایی طلب که غائله هایی همچون خلق عرب و بلوچ و مساله استقلال کردستان و نفوذ در میان برخی گروه ها و سیاسیون داخلی جمهوری اسلامی را سرنگون کند اما در همه این موارد با شکست مواجه شده بود و اینبار پس از تجاوز عراق به ایران قصد نداشت یک شکست بین المللی دیگر را تجربه کند و بیش از پیش اعتبارش در میان سایر کشورها زیر سوال برود در ابتدا با شروع انتقاد رسانه ای به رژیم عراق سعی کرد همانطور که موضع رسمی گرفته بود خود را بی طرف نشان دهد ولی در سفر طارق عزیز به پاریس به دستور صدام اطلاعات حمایت آمریکا از عراق که منجر به آغاز جنگ شده بود در اختیار نشریه فیگارو قرار گرفت و دست آمریکا از آستین صدام بیرون زد.


فیگارو در اینباره نوشت: «جریان جنگ ایران و عراق در واقع از ژوئن گذشته (تیر 1359) زمانی آغاز شد که برژینسکی به اردن سفر کرد و در مرز دو کشور اردن و عراق با شخص صدام ملاقات کرد و قول داد که از صدام حسین کاملاً حمایت نماید و این امر را تفهیم کرد که آمریکا با آروزی عراق درباره شط العرب (اروند رود) و احتمالاً برقراری یک جمهوری عربستان در این منطقه مخالفت نخواهد کرد.»


در واقع صدام حسین به آمریکا که می خواست خود را از جنگ و شکست صدام کنار بکشید بدل زد و با انتشار این خبر در فیگارو اولا اعتراض خود را به سیاست رفیق نیمه راه بودن آمریکا نشان داد و دوما باعث شد آمریکا نتواند خود پای خود را بیرون از مهلکه بکشد.


آغاز حمایت های رسمی از عراق


حالا آمریکا شریک عراق محسوب می شد و شکست عراق به تعبیری شکست آمریکا در برابر ایران محسوب می شد، بنابراین آمریکا به صورت علنی وارد معرکه جنگ شد.


دولت آمریکا در فوریه سال 1982 پس از پیروزی های ایران برای اینکه بتواند به عراق امکانات بیشتری بدهد و حمایت بیشتری از رژیم بعثی کند در اقدامی ناباورانه عراق را که از سال 1972 در لیست کشورهای حامی تروریسم قرار داشت بدون مشورت از این لیست خارج کرد به این ترتیب کمک های آمریکا و سایر کشورهای هم پیمان با آمریکا به عراق از این پس بدون مشکل قانونی و به صورت علنی صورت می گرفت و عراق می توانست بدون دردسر سلاح های آمریکایی را خریدار نماید.


براي جلوگيري از شكست عراق و سقوط صدام حسين، دولت ريگان و سپس جرج بوش تصميم گرفتند به كمك صدام  بشتابند. تصميم رسمي توسط راهنماي شوراي امنيت ملي آمریكا در26 نوامبر 1983 گرفته شد. در بخشي از سند سري كه در اختيار عموم قرار گرفته آمده است: «آمريكا براي آنكه عراق شكست نخورد، تمام توان و امكانات لازم و قانوني خود را به كار خواهد گرفت» آمريكا كمك هاي گسترده خود به ر‍‍ژيم بغداد را چنين توجيه كرد: «هر شكست مهم عراق، در واقع يك شكست استراتژيك غرب است» .


آغاز روابط دیپلماتیک آمریکا و عراق


آمریکا برای آنکه حمایت خود از عراق را به جهانیان نشان دهد در اقدامی جالب به ناگاه در پیشنهادی این پیام را به عراق داد که به زودی روابط دیپلماتیک دو کشور آغاز خواهد شد. اما پیش از این صدام حسین باید موجودیت و حفظ امنیت اسرائیل را قبول می کرد که این کار را انجام داد و بلافاصله بلافاصله آریل شارون وزیر جنگ رژیم صهیونیستی اعلام کرد آنچه امروز از امنیت اسرائیل مهم تر است این امنیت عراق است.  


پس از این اقدام صدام در 17 دسامبر 1983 دونالد رامسفلد، فرستاده ویژه ریگان در خاور میانه وارد بغداد شد. وی نامه دست نوشته ای را برای صدام به همراه داشت: ریگان در این نامه از سر گیری روابط دیپلماتیک و گسترش ارتباط نظامی و تجاری با بغداد را پیشنهاد کرده بود.
 

سرانجام در 26 نوامبر 1984، روزی که روابط آمریکا و عراق رسماً برقرار شد، رونالد ریگان، طارق عزیز، وزیر امور خارجه عراق را به نشانه دوستی در کاخ سفید پذیرفت و رابطه دیپلماتیک این دو کشور به صورت رسمی آغاز شد.

 
 

اما این همه ماجرا نبود آمریکا برای آنکه به صدام روحیه ببخشد و ثابت کند که همواره پشت او ایستاده است در اقدامی صدام حسین را به شهروندی آمریکا پذیرفت. کلمن یانگ شهردار دیترویت صدام حسین را شهروند افتخاری آمریکا معرفی کرد و این کار برای جهانیان این معنی را داشت که ایران با یک شهروند آمریکایی در حال جنگیدن است و آمریکا از شهروند خود دفاع می کند!



                        

آمریکا تمام توان خود برای حمایت از صدام را به کار گرفت و در این راه از دادن وام های بلا عوض به عراق و ارسال تسلیحات مختلف به این کشور دریغ نکرد و حتی برای عراق این امکان را بوجود آورد که بدون دادن هزینه ای این اعتبار را داشته باشد تا بتواند از آمریکا گندم وارد کند و بعدها هزینه آن را بپردازد به این ترتیب در شرایطی که تولید نا خالص ملی عراق به صفر رسیده بود و صدام در استانه اعلام ورشکستگی بود با وام ها و کمک های آمریکا سرپا شد و به جنگ ادامه داد.


ادامه جنگ در چنین شرایطی بر اساس دکترین ریگان بود که اعتقاد داشت در منطقه خاورمیانه کشورهایی که انقلاب می کنند و یا امکان شورش آنها علیه آمریکا وجود دارد باید درگیر جنگ های بدون پیروز شوند و یا در آنها درگیری های داخلی ایجاد کرد.


فتح فاو و بحران استراژی آمریکا


آمریکا که سعی داشت در جنگ عراق با ایران تا آنجا که می تواند نقش مستقیم ایفا نکند با فتح فاو تمام نقشه هایش نقش بر آب شد. فتح فاو توسط ایران دکترین جنگ بدون پیروز آمریکا را زیر سوال می برد چرا که ایران موفق شده بود پیروز جنگ باشد و پیشروی کند و دوما متحدین آمریکا نظیر کویت و اردن در خطر قرار می گرفتند به این ترتیب آمریکا نقش بیشتری در جنگ ایفا نمود و با دادن اطلاعات نظامی و جاسوسی به عراق اطلاعات ذی قیمتی به رژیم بعثی داد تا بتواند ابتکار عمل را از ایران بگیرد و در گام دوم حضور خود را در منطقه پر رنگ تر کرد تا بتواند امنیت متحدین خود را تامین نماید.


به این ترتیب عملا آمریکا وارد جنگ با ایران شده بود و صدام به عروسک خیمه شب بازی آمریکا تبدیل شده بود.