رای قاطع نمایندگان مبنی بر فقدان صلاحیت شخص پیشنهادی رئیس جمهور برای تصدی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، بار دیگر ضرورت تجدیدنظر جدی دولت محترم و شخص رئیس جمهور در برخی رویکردهایشان را مورد تاکید قرار داد.

مخالفت قاطع 180 نفر از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی با گزینه پیشنهادی رئیس جمهور در برابر تنها 79 موافق، نشان داد که مجلس محترم دقت فراوانی در سوابق و عملکرد مسؤولان و گزینه های پیشنهادی برای تصدی مسؤولیت های خطیر دارد و  جوسازی های آشنا و غیرآشنایان نیز نمی تواند در عزم نمایندگان برای انجام تکلیف شرعی و قانونی خود خللی ایجاد کند.

متاسفانه معلوم نیست دولت و رئیس جمهور محترم در حالی که از دلایل استیضاح و به تبع آن، رای عدم اعتماد نمایندگان به وزیر پیشین علوم، تحقیقات و فناوری آگاهند، چه اصراری دارند تا گزینه پیشنهادی بعدی شان نیز همسنخ  وزیر پیشین باشد!

البته مجلس با رای قاطع امروز نشان داد که بر خط قرمزها پافشاری می کند و می تواند فارغ از جوسازی ها به تکلیف خود جامه عمل بپوشاند و چه رسا گفته بود یکی از نمایندگان محترم تهران که: «اگر ده گزینه شبیه فرجی دانا هم به مجلس معرفی شود، باز هم مجلس رای اعتماد به آن ها نخواهد داد.»

هنوز سخنان آقای تابش- نماینده محترم اردکان- را از یاد نبرده ایم که ادعا کرده بود اقلیت پارلمان در کار دولت کارشکنی می کنند و لابد، 180 نماینده ای هم که امروز به وزیر پیشنهادی علوم رای اعتماد ندادند، در شمار اقلیت(!) مجلس و گروه کارشکنان جای می گیرند!

رئیس جمهور در حالی در جلسه امروز مجلس، سوابق انقلابی و صبغه علمی گزینه پیشنهادی را به رخ نمایندگان می کشید، که خود  نیک می داند سابقه انقلابی و مقالات متعدد علمی به هیچ روی برای تصدی مسؤولیت خطیری در تراز وزارت، کافی نیست؛ آن هم سابقه ای که فقط در گذشته وجود داشته و نشانی از آن در مواضع و رویکردهای بعدی وزیر پیشنهادی به چشم نمی خورد.

تاکید بیش از حد بر صبغه علمی گزینه پیشنهادی نیز، فاقد وجه می نماید؛ چه این که تعهد و تخصص به سان دو بال ضروری برای به پرواز درآوردن شاهین علم و فناوری در نظام است و طبیعی است مخدوش بودن بال تعهد، کافی است تا مجموعه را به ناکجاآبادها سوق دهد.

به نظر می رسد رئیس جمهور محترم باید پیام رای قاطع امروز نمایندگان به عدم صلاحیت گزینه پیشنهادی را درک کند و از پیشنهاد گزینه های مشابه آقایان نیلی منفرد، فرجی دانا و نیلی احمدآبادی بپرهیزد.

تنها در این صورت است که می توان به توفیق دولت در عرصه آموزش عالی دل بست و در غیر این صورت، حتی اگر به فرض بعید، دولت بتواند با تمسک به لطایف الحیلی برای گزینه موردنظرش رای اعتماد بگیرد، در مراحل بعدی نمی تواند شاهد توفیقات درخوری در حیطه آموزش عالی باشد. بی گمان انسان های صالح برای تصدی مسؤولیت خطیر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری  که تعهد و تخصص را توامان به همراه داشته باشند، فراوانند؛ تنها باید کمی دایره دیدمان را وسعت بخشیم و فراتر از هرچیز، مصالح عالی نظام و ملت را در نظر بگیریم.

   نویسنده: منیره میبدی