سرو ابرکوه؛

اخیرا یکی از معاونان استاندار یزد در یادداشتی نوشته است: «چالش پشت چالش ونقد پشت نقد روزهای خوبی که همه به دنبال آن بودند نقد وانتقاد بدون لکنت ،آزادی پس از بیان واز همه زیباتر پذیرفتن کاستی ها و رفع عیوب ،آمدن فرهنگ عذرخواهی در دولتمردان، نبودن خط قرمز در کابینه و خود را خانه نشین نکردن، خوب چه کسی مدعی است که بی اشتباه است کدام انسانی به جز اولیا خداوند ازغفلت واشتباه مصون است .مهم پذیرفتن واصلاح است واما دولتی که پاسخگو است ومی پذیرد آنچه باید بپذیرد وبازار نقد را داغ داغ کرده است به جرم های نکرده نسوزانیم.»

جان کلام معاون محترم این است که دولت یازدهم بسیار نقدپذیر است و همه می‌توانند بدون لکنت زبان از آن انتقاد کنند و خط قرمزی برای برخورد با تخلفات در دولت وجود ندارد و ... .

اما آیا واقعیت هم به همین غلظتی است که معاون محترم استاندار بدان اشاره کرده‌اند؟ تاملی منصفانه و فارغ از حب و بغض‌‌های سطحی سیاسی واقعیت را به گونه‌ای دیگر نشان می‌دهد. برای نمونه کافی است تا نوع برخورد دولتمردان به ویژه رئیس‌جمهور محترم را در قبال منتقدان روند و محتوای مذاکرات هسته‌ای و فرجام آن مورد بررسی قرار داد. آیا درشت‌گویی‌های آن‌چنانی-به تصریح یا تلویح- خطاب به منتقدان هسته‌ای را می‌توان دال بر انتقادپذیری دولت  و داغ‌‌داغ شدن بازار نقد دانست؟! بزدل و بیسواد و بی‌شناسنامه خواندن منتقدان چه؟!

راستی این چه سطح انتقادپذیری است که نشریه تاثیرگذار و پرمخاطبی چون 9دی، در مدت تقریبی سه سال، چهار مرتبه توقیف می‌شود؟!! دقت کنید: چهار مرتبه توقیف در دوران سه ساله دولت یازدهم!! این نشانه نقدپذیری دولت است یا دست‌یازدیدن به ابزارهای گوناگون برای اسکات منتقدان؟! جالب تر این که نشریه 9 دی در هر سه مورد توقیف اولی، پس از ارسال پرونده به دادگاه با حکم دادگاه جمهوری اسلامی ایران، «تبرئه» شده است. و این یعنی عمق فاجعه. فاجعه از این رو که بهانه‌ها برای توقیف این نشریه انقلابی منتقد، فاقد وجه بوده است! و جالب‌تر از همه این که علیرغم سه بار تبرئه شدن این نشریه توسط دادگاه- که معنای ضمنی آن، محکوم شدن رویکرد دولت یا دستکم نمایندگان دولت در هیئت نظارت بر مطبوعات است- برای چهارمین بار اقدام به توقیف این نشریه می‌شود!! توقیفی که به احتمال قوی بار دیگر توسط دادگاه صالحه باطل شود!

توقیف سایت انقلابی و منتقد جهان‌نیوز که با رویکرد استدلالی و مستند، به نقد قصور و تقصیرهای دولت به ویژه در موضوع هسته‌ای و برجام می‌پرداخت، نمونه‌ای عینی‌تر از میزان شرح صدر و انتقادپذیری دولت یازدهم را از ورای شعارهای شیک و اتوکشیده نشان‌ می‌دهد.

معاون محترم در بخشی از یادداشت اندک خود، گریزی تلویحی به دولت پیشین هم داشته ‌و کوشیده است دولت یازدهم را انتقادپذیرتر از آن جلوه دهد. اما واقعیت این است که دولت سابق علیرغم همه قصور و تقصیرهای کوچک و بزرگ در عرصه گوناگون اما در زمینه نقدپذیری و برخورد توام با سعه صدر با منتقدان کارنامه درخشان‌تری نسبت به دولت کنونی دارد. این ادعا را می‌توان با مقایسه رویکرد و مواضع رئیسان جمهور کنونی و سابق به ارزیابی نشست. در این باره گفتنی‌ها فراوان است. 

نویسنده: فاطمه فائزی