سرو ابرکوه؛ «اقتصاد مقاومتی» اگر با «اقدام و عمل» توأم شود، می‌تواند معجزه‌ها بیافریند و کشور را در ابعاد اقتصادی به طور خاص و به تبع ابعاد دیگر به طور عام، با جهش‌هایی بزرگ و گاه اعجاب‌انگیز به سوی پیشرفت و تعالی سوق دهد.

اقتصاد مقاومتی ابعاد گوناگونی دارد و برای تحقق آن، پیش‌شرط‌هایی لازم است که از آن جمله می‌توان اولویت دادن به «تولید داخلی» را مورد اشاره قرار داد؛ همان نکته‌ای که رهبر فرزانه انقلاب در دیدار اخیر کارگران با معظم‌له به آن اشاره کرده فرمودند: « تولید داخلی باید به‌عنوان امری مقدس شناخته و حمایت از آن، یک «وظیفه» تلقی شود.»

طبیعی است برای تحقق این خواست رهبری، ملت و دولت هر دو به سهم خود مسئولیت دارند. از یکسو دولتمردان موظفند با تدابیر کارشناسانه و علمی، به تقویت تولید داخلی و افزایش کیفیت محصولات بومی همت گمارند و از سوی دیگر آحاد جامعه، تعصب ویژه‌ای برای استفاده از کالاهای تولید داخل داشته باشند.

این مهم البته به معنای چشم فروبستن بر کیفیت پایین برخی اقلام داخلی نیست؛ بلکه بدین معناست که دولتمردان با تمام توان و فارغ از شعارهای جذاب،  از یک سو به حمایت از تولیدکنندگان داخلی بپردازند و با برداشتن موانع فراروی آنان، بسترساز تولید محصولاتی با کیفیت بالا و قیمت‌های مناسب باشند. همچنین از سوی دیگر، قاطعانه در برابر سوءاستفاده‌ برخی فرصت‌طلبان در این عرصه بایستند و اجازه ندهند کسانی با سوءاستفاده از شرایط بازار و ...، به تولید و توزیع کالاهای نامرغوب و اجحاف در حق مصرف‌کنندگان بپردازند.

نکته مهم دیگر در این باره، اولویت دادن نهادهای دولتی و دولتمردان به استفاده از کالاهای تولید داخل است. طبیعی است چنان‌چه دولتمردان در زندگی شخصی و دولتی خود به معنای واقعی ملتزم به استفاده از تولیدات داخلی باشند، نفوذ کلامشان در این راستا مضاعف می شود و در این صورت است که دعوتشان از دیگران برای استفاده از محصولات داخلی بر دل ها خواهد نشست و به مصداق « الناس علی دین ملوکهم» می‌توانند الگوهای مناسبی برای سوق دادن بیش از پیش جامعه به تولیدات داخلی باشند.

مسئولان محترم باید این فرمایش رهبری را نصب‌العین خود قرار دهند که وارد کردن اجناسی را که مشابه داخلی دارند، «مطلقاً ممنوع» دانسته‌اند و به یاد داشته باشند که: «در برخی فروشگاه‌های عمدتاً بزرگ و گاه وابسته به دستگاه‌های دولتی، همه‌ اجناس، خارجی است که این کارِ زشت، عملاً موجب بیکاری کارگر ایرانی و بهبود وضع کارگر خارجی می‌شود.»

در این باره گفتنی‌ها فراوان است.

نویسنده: فائزه شورکی