به گزارش سرو ابرکوه به نقل از یزدرسا؛ آسیب‌های نخاعی از تلخ‌ترین و پرعارضه‌ترین اتفاقاتی است که می‌تواند برای شخصی اتفاق بیفتد. چراکه دامنه تبعات آن با ناتوانی‌های حرکتی وسیعی که ایجاد می‌کند جنبه‌های اجتماعی و اقتصادی نیز برای بیمار خواهد داشت؛ اما این نقطه پایان برای معلولان ضایعه نخاعی نیست؛ آن‌ها می‌توانند با بهره‌گیری از توانمندی‌ها و کسب مهارت به مردم خدمت‌رسانی کرده و همچنان عضو مؤثری برای جامعه باشند.

مهناز ابوالحسنی، متأهل و دارای یک فرزند است. وی متولد اصفهان است و ازآنجایی‌که با یکی از اقوام یزدی‌شان ازدواج می‌کند، ساکن این شهر می‌شود.

ابوالحسنی که دارای لیسانس بهداشت حرفه‌ای است، درست 5 سال بعد از ازدواج و حدود 12 سال پیش براثر تصادف دچار ضایعه نخاعی می‌شود. او اکنون باوجوداینکه دچار ضایعه نخاعی شده و با ویلچر حرکت می‌کند، مدیرعامل موسسه طلوع خوش‌ خدمت است که به گفته خود او در موسسه سرویس‌دهی تمام مدارس استثنایی استان را بر عهده دارند.

اما فعالیت‌های این بانوی 39 ساله صرفاً در حوزه ایاب و ذهاب معلولان منحصر نمی‌شود و درصدد کمک‌رسانی‌های مختلف به این قشر از جامعه است. در ادامه با او بیشتر آشنا می‌شویم:

از چگونگی و هدف از راه‌اندازی موسسه طلوع خوش خدمت بگویید.

در ابتدا که دچار ضایعه نخاعی شدم خیلی برایم سخت بود و ازآنجایی‌که برای جابجا شدن به دو نفر حامی احتیاج داشتم، به خاطر معلولیت خیلی اوقات از منزل بیرون نمی‌رفتم، در برنامه‌هایی که دعوت می‌شدم تا جایی که امکان داشت نمی‌رفتم. دکتر نمی‌رفتم تا فشاری به اطرافیانم نیاید.

روحیه‌ام داشت به تحلیل می‌رفت و برای تقویت روحیه به فکر راه‌اندازی کسب‌وکار افتادم. به‌اتفاق چند تن از دوستان با تحقیق و مشورتی که داشتیم به این نتیجه رسیدیم که ایاب و ذهاب معلولان خیلی مشکل است و معضل بزرگی برای آنان به‌حساب می‌آید؛ ازاین‌رو باهدف ایجاد اشتغال اقدام به راه‌اندازی موسسه کردیم.

«موسسه طلوع خوش خدمت» درزمینهٔ ایاب و ذهاب معلولین فعالیت می‌کند تا معلولان با اتومبیل مناسب‌سازی شده در شهر تردد کنند و برای سوار یا پیاده شدن مشکلات کمتری داشته باشند. همچنین سرویس‌دهی همه مدارس استثنایی تحت پوشش موسسه ما هست.

از مشکلات راه‌اندازی موسسه بگویم که سرمایه اولیه‌ای نداشتیم و چون همه معلول بودیم برای گرفتن مجوزهای لازم با مشکلات زیادی روبرو بودیم، اما الآن تقریباً روال عادی را طی می‌کند. البته از سال آینده باید کار را گسترش دهیم چراکه پتانسیل کاریمان بیشتر از توانایی‌مان هست.

چه مدت از تأسیس موسسه می‌گذرد و در حال حاضر چند نفر در آن شاغل هستند؟

بیش از 2 سال است که فعالیت خود را شروع کرده‌ایم و چهار نفر خانم که همه دچار ضایعه نخاعی هستیم و یکی از همکاران هم مرد در موسسه مشغولیم.

راه‌اندازی موسسه چه تأثیری بر روحیه‌تان داشته است؟

این کار درگیری و مشغله فکری زیادی دارد و باعث شده تا اعتمادبه‌نفسم بالا رود. در کنار شغلم با خانواده‌های استثنایی آشنا شدیم و مشکلاتشان را برایمان گفته‌اند این خود دغدغه‌ای هست که سعی داریم در حل مشکلاتشان در کنارشان باشیم.

در این رابطه بیشتر توضیح می‌دهید؟

افراد معلول جدای از مشکلات جسمی با مشکلات دیگری ازجمله مشکلات خانوادگی، بد سرپرستی، بی‌سرپرستی، وضعیت مالی نابسامان هم‌ دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

در کنار کارمان برای مرتفع کردن مشکلات معلولان در جستجوی خیر هستیم و سعی می‌کنیم به هر طریقی که بتوانیم به این قشر جامعه کمک کنیم. درواقع رایزنی برای جذب خیر هم فعالیت جنبی موسسه ما به‌حساب می‌آید.

تاکنون از سوی نهادهای دولتی حمایتی هم از شما شده است؟

شهرداری و شورای شهر قبلی با ما همکاری داشتند و یک ون را به‌صورت مناسب‌سازی شده در اختیار ما قرار دادند که با استفاده از آن به معلولان مدرسه ضرابی که معلولان جسمی و حرکتی هستند، خدمت می‌کنیم.

البته هنوز با شورای فعلی رایزنی نکرده‌ایم. استانداری علیرغم رفت‌وآمد و پیگیری‌هایی که داشته‌ایم، همکاری آن‌چنانی با ما نداشته‌اند.

از مشکلات موجود بر سر راهتان بگویید.

دوست دارم بیشتر از مشکلات جامعه معلولان بگویم. موسسه ما با مدارس معلولان در ارتباط است و از نزدیک شاهد مشکلات آنان هستیم. آن‌ها مشکلات مالی خیلی شدیدی دارند. وقتی معلولان برای گرفتن مجوزهای مختلف به ارگان‌ها مراجعه می‌کنند، به‌واسطه مشکلات جسمی که دارند، برایشان کاغذبازی راه می‌اندازند و به‌جای آنکه معلولان را یاری کنند، سنگ‌اندازی می‌کنند؛ معلولان با محدودیتی که دارند تا این بخواهند این موارد را رفع رجوع کنند باید با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم کنند.

البته زماني كه دريچه ديگري از نوع زندگي در مقابلم باز شد، به‌صورت عيني به بي‌عدالتي‌هاي موجود در مورد معلولان پي بردم.

انتهای پیام/