به گزارش سرو ابرکوه به نقل از آناج، «ما وارد صحنه و صفحه‌ی جدیدی شدیم و چه بخواهیم و چه نخواهیم زندگی پسابرجام با زندگی ماقبل برجام کاملاً متفاوت است.» این تازه‌ترین اظهار نظر حسن روحانی درباره‌ی آثار مثبت برجام است که در افتتاحیه‌ی نمایشگاه کتاب بیان شد. او آثار این موفقیت را در ملاقات‌های سران کشورها با خود دانست و اظهار داشت: «با وجود این‌که ابتدا در جریان مذاکرات هسته‌ای بوده‌ام، می‌بینم که مقامات خارجی که از بیرون به این صحنه نگاه می‌کردند زیبایی‌ها و ابعاد دقیقی را برداشت کرده‌اند.»

روحانی هم‌چنین خاطرنشان کرد: «دنیا امروز کاملاً به جمهوری اسلامی و تعهدات ایران اطمینان دارد. آنچه مهم است اعتماد جهانی است... ایران وقتی به کشوری وعده می‌دهد، تا ‌آخر روی وعده‌ی خود می‌ایستد.»

این قبیل صحبت‌های حسن روحانی را بیشتر می‌توان از منظر رفتار شاگردی تحلیل کرد که درسش را خوب نخوانده، تنبلی کرده و معلمش نمره‌ی قبولی به او نداده است و حالا می‌خواهد به هر بهانه‌ای که شده فرصت دیگری از او بگیرد و اعلام کند که من آن شاگرد گذشته نیستم و اصلا اعتقادی به گذشته ندارم و به عبارتی گویاتر «آن شاگردی که درسش را خوب نمی‌خواند و تنبلی می‌کرد، رفته است و کسی دیگر جای او آمده!»

شاگردی که دیگر به همه‌ی حرف‌های معلمش گوش می‌دهد و حالا از معلم می‌خواهد تا به او اعتماد کند!

در چنین وضعیتی که اموال و دارایی‌های ایران توسط آمریکایی‌ها دزدیده شده و پیش‌نویس طرحی ضد ایرانی در کنگره‌ی آمریکا مبنی بر ممنوعیت رزمایش‌های نظامی ایران در آب‌های خلیج فارس نوشته می‌شود، صحبت از ایستادگی ایران بر روی وعده‌هایش چندان معقول به نظر نمی‌رسد. یا آنکه روحانی حداقل با بیان این موضوع و سخن‌گفتن از امانت‌داری در اسلام، می‌بایست دولت‌مردان آمریکایی را مورد خطاب قرار می‌داد و به آنها می‌گفت که مرام جمهوری اسلامی این‌چنین است و شما نیز باید چنین باشید و در غیر این‌صورت رفتار ما نیز قاطع خواهد بود.

این‌ها بخشی از اسلام است که با عناوینی چون تعامل، لبخند، مدارا و به طور کلی «اسلام رحمانی» تبلیغ شده است، اما همه‌ی اسلام نیست. طبیعی است که ایران به همه‌ی وعده‌هایش عمل می‌کند اما چه ضمانتی برای تحقق وعده‌های آمریکایی‌ها وجود دارد؟ همان‌طور که تا کنون نیز ایران به تمامی نعهداتش طبق برجام عمل نموده اما طرف مقابل در انجام وظایفش امروز و فردا می‌کند.

روحانی همان‌طور که در صحبت‌هایش فضای پسابرجام را با کتاب، تفکر و فرهنگ عجین دانست، باید بار دیگر تاریخ سیاسی ایالات متحده و فرهنگ حاکم بر آن را مطالعه کند تا از سرنوشت کشورهایی که با لبخند به استقبال آمریکا رفتند، آگاهی یابد. سرنوشتی که به فروپاشی آن کشورها انجامید و حالا نوبت ایران است که در معرض این آزمایش قرار گیرد.

به نظر می‌آید حرف آن خبرنگار خارجی که اسفندماه سال گذشته به رئیس‌جمهور گفت که ظاهراً اثرات برجام فقط در خیابان‌های منتهی به پاستور دیده شده، درست بوده است، چرا که وضعیت معیشت، بیکاری و رکود هم‌چنان در بحران به سر می‌برد و روحانی، چشم به سرمایه‌گذاری‌های خارجی دوخته است.

انتهای پیام/ص