به گزارش سرو ابرکوه، در سال‌های اخیر ورود اجناس چینی به کشور و قبضه بازارهای ما به وسیله محصولات بی‌کیفیت این کشور آنچنان به چشم می‌آید که همه اقشار جامعه را متوجه این معضل کرده و مسئولان را به این فکر واداشته که باید اقداماتی را برای رفع این معضل و رونق محصولات داخلی اندیشید و عملی کرد. البته تا به امروز هم حرف‌های زیادی درباره ورود بیش از اندازه محصولات چینی به کشور گفته شده‌اند و این امر به حساسیت جامعه نسبت به این معضل بر می‌گردد.

بنابراین گزارش، عرصه صنایع دستی نیز در خصوص ورود محصولات چینی بی‌کیفیت به بازار از سایر صنایع و بازارهایمان مستثنی نبوده و این در صورتی است که به گفته معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، چین و هند از رقیبان اصلی ما در عرصه صنایع دستی به حساب می‌آیند. بنابراین به نظر می‌رسد که ورود محصولات چینی بی‌کیفیت به بازار صنایع دستی کشورمان به نوعی به معنای میدان دادن به رقبا است.

شایان ذکر است معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی در این زمینه دست روی دست نگذاشته و به طور مثال اخیرا استاندار همدان بخشنامه‌ای را تنظیم کرده که براساس آن قرار بر این است که اجناس خارجی تا 15 خردادماه سال جاری از فروشگاه‌های صنایع دستی لالجین همدان که به عنوان شهر سفال کشور شناخته شده، جمع‌آوری شوند؛ ولی به نظر برخی از افراد چنین اقداماتی اگرچه خوب هستند اما تا زمانی که گمرک کشور مجوز واردات صنایع دستی را می‌دهد و سرچشمه باز است، جوابگوی مطالبات تولیدکنندگان داخلی نخواهد بود.

در اینجا باید گفت بر اساس دیده‌ها و شنیده‌ها، درست در زمانی که همه در فکر جمع‌آوری محصولات بی‌کیفیت چینی از بازار صنایع دستی کشورمان افتاده‌اند و کمر به خروج این بازار از قبضه این کشور بسته‌اند، برخی از کارگاه‌های سفال کشورمان محصولاتی را عرضه می‌کنند که با طرح‌های هندی و چینی ساخته شده‌اند.

این در صورتی است که ایران با فرهنگ و هنر غنی خود می‌تواند با حفظ اصالت خود کارهای خوبی را در عرصه صنایع دستی تولید کرده و در معرض دید مخاطبان قرار بدهد.

ما نیز به همین بهانه به سراغ برخی از مدیران کارگاه‌های سفال کشورمان رفتیم تا وضعیت فعلی سفال کشور را از آنها جویا شویم.

آمنه درگرفر، مدیر کارگاه سفال و سرامیک هستی و کارشناس هنر، صنایع دستی، سفال و سرامیک در خصوص وضعیت فعلی سفال کشورمان به خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: هم‌اکنون عرصه سفال کشورمان بی معنا شده و اصالت خودش را از دست داده است.

وی افزود: امروزه برخی از فعالان عرصه سفال ما با کپی کردن طرح‌های کشورهایی چون هند و چین، تقلید را در دستور کار خود قرار داده‌اند و محال است که افراد فعال در عرصه سفال از دیگران الگوبرداری نداشته باشند.  

مدیر کارگاه سفال و سرامیک هستی اظهار داشت: از معضلات دیگر صنعت سفال می‌توان به استفاده فعالان این عرصه از لعاب‌های سربی اشاره کرد. محصولاتی که با لعاب‌های سربی تولید می‌شوند، 30 درصد سرب دارند و محصولات ناسالمی به حساب می‌آیند.

درگرفر ادامه داد: ما در حال حاضر لعاب‌هایی چون لعاب قلیایی و لعاب سیلیکاتی را داریم که می‌توانند جایگزین مناسبی برای لعاب‌های سربی به حساب بیایند.

وی تصریح کرد: به نظر می‌رسد که امروزه صنایع دستی شبیه یک سیستم نسبتا خاموش شده و فعالان آن به دلیل آنکه مخاطب به دنبال طرح‌های سنتی است، به نوآوری فکر نمی‌کند.

این کارشناس هنر، صنایع دستی، سفال و سرامیک افزود: امیدوارم که مردم صنایع دستی را بشناسند و ذائقه‌شان به نوعی تغییر پیدا کند که راه را برای نوآوری و عرضه کارهای تازه باز کنند.

درگرفر در بخش پایانی سخنانش با ابراز نارضایتی نسبت به نحوه حمایت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از فعالان عرصه صنایع دستی خاطرنشان کرد: معاونت صنایع دستی این سازمان جوابگوی مطالبات اکثر فعالان عرصه صنایع دستی نیست؛ به طور مثال همیشه نمایشگاه‌هایش را با حضور تعداد مشخصی از هنرمندان برگزار می‌کند. 

در نتیجه باید گفت: امروزه فعالان هنر سفال‌سازی ما با تقلید از طرح محصولات چینی و هندی نه تنها بازار محصولاتشان را از قبضه محصولات بی‌کیفیت چینی خارج نکرده‌اند بلکه به نوعی خودشان تبدیل به وسیله‌ای برای رواج هر چه بیشتر این محصولات شده‌اند و به اصطلاح بازار را دو دستی تقدیم رقبایشان کرده‌اند.

انتهای پیام/

باشگاه خبرنگاران جوان