سرو ابرکوه این بار افرادی را برای مصاحبه انتخاب کرد که متفاوت از دیگران هستند؛ کودکان و نوجوانانی که با دل های پاک و دست های کوچک خود، به دور از همه زرق و برق ها و هیاهوی دنیای آدم بزرگ ها، تمام دارائی خود را به کودکانی پیشکش کردند که از غم دوری پدر همیشه چشمانشان از اشک خیس و دل هایشان از غصه لبریز است.

کودکی که قلّک کوچکش را آورده و یا آن یکی که دستمزد کار کردنش در مزرعه را پس انداز کرده است، برای هدیه کردن آن به مددجویان نیازمند، چه هدفی دارد جز اینکه می خواهد با قلبی مهربان و خالی از کینه سهمی در شادی دیگران داشته باشد.

سید مجتبی موسی 13 ساله اولین خیّر نهمین جشن گلریزان اظهار کرد: امشب به خاطر کمک به بچه هایی که پدارنشان به خاطر نداشتن پول و جرائم غیر عمد در زندان هستند، پس انداز خودم را که 200 هزار تومان بود، هدیه کردم.

موسوی ادامه داد: خوشحالم از اینکه من هم توانستم امشب در شادی آن بچه ها شریک باشم و دعا می کنم زندانیان نیازمند هر چه زودتر آزاد شوند.

محمد مهدی احمدی پور یکی دیگر از خیرین ضمن معرفی خود گفت: من کلاس سوم هستم و 9 سال دارم؛ بعد از تعطیلی مدرسه برای کمک به پدرم به مزرعه می رفتم و در چیدن زردآلو کمک می کردم. حقوقی که از این کار گرفتم 200 هزار تومان بود که آن را امشب برای آزاد شدن زندانیان پرداخت کردم.

خیّر کوچک بعدی صوفیا معماریان 10 ساله بود که بیان کرد: بخاطر اینکه سال های قبل پس انداز زیادی نداشتم، امسال اولین بار است که در جشن کمک به زندانیان بی گناه شرکت کردم. من 500 هزار تومان داشتم که نصف آن را خودم پس انداز کرده بودم و نصف دیگه هم عیدی هایی بود که امسال گرفتم و همه پولم را به جشن گلریزان کمک کردم.

معماریان در پاسخ خبرنگار به این سوال که چرا همه پس انداز خود را به زندانیان هدیه کردی، تصریح کرد: همان طور که من دوست دارم پدر و مادرم همیشه کنارم باشند، دلم می خواهد همه بچه های دیگه هم در کنار پدر و مادر خود زندگی کنند؛ به خاطر همین کمک کردم تا زندانیان بی گناه زودتر آزاد بشوند.

صوفیا در پایان با زبان کودکانه، به دوستان خود توصیه ای کرد و گفت: "شما اگه پس اندازی دارید و خوتون نیاز ندارید، لطفاً به نیازمندان و یا زندانیان بی گناه کمک کنید؛ چون ممکنه آنها بچه هایی هم سن و سال ما و یا کوچک تر از ما داشته باشند که دوست دارند پدر و مادر همیشه کنارشان باشند."

محمد امید خصوصی 9 ساله در حاشیه جشن گلریزان اذعان کرد: من پول هایی که در روز تولدم کادو گرفتم و حقوقی که از کار کردن در مغازه پدرم گرفتم امشب برای جشن گلریزان آورده ام. من 200 هزار تومان بیشتر نداشتم، اما امیدوارم بقیه مردم هم کمک کنند تا همه بچه ها در کنار پدرهایشان باشند.

سید حسین مهاجری که بهترین جایزه خود را برای کمک به زندانیان هدیه کرده است، ابراز کرد: من 14 سال دارم و از اینکه توانستم قدم کوچکی بردارم خیلی خوشحال هستم و به بقیه دوستان خودم و سایر جوانان توصیه می کنم آنان نیز در چنین کارهایی شرکت کنند تا همه بچه ها مانند ما در کنار پدر، لبخند بر روی لب هایشان باشد.

سید حسین ادامه داد: سال گذشته بهترین جایزه ای که گرفتم، 200 هزار تومان جایزه روزه گرفتن بود که آن را با افتخار به جشن گلریزان هدیه دادم.

مطهره و قلّکش
و اما کوچک ترین خیّر جشن گلریزان ابرکوه، مطهره سه ساله بود؛ مطهره در حالی که قلّک کوچک خود را در بغل داشت آمد، تا او هم سهمی در این اقدام خداپسندانه داشته باشد.

انتهای پیام/م.ف