سرو ابرکوه؛

صادق که اساس دین ازاو شد معمور / بودند ملایک پی امرش مامور
آخر ز جفا، ناصر احکام خدا / مسموم شد از ظلم و جفای منصور
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سبز آمدى، سرخ رفتى، حال آنکه سپید سپید زیستى و صداقت، تنها واژه‏اى است که برازنده نام توست. تو از زلالى آینه، هر آینه فراترى. در تو کرامت باران موج مى‏زند. با تلاوت قرآن هم آغوشى و دست‏هایت، مونس آسمان مدینه‏اند.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دل او را دل شب آزردند
از درو بام هجومش بردند
ریسمان چونکه به دستش بستند
غنچه هایش به حرم پژمردند
شهادت مظلومانه امام صادق تسلیت باد.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
شهادت امام صادق (ع)، مرد آسمانی مدینه، چشمه جود و سخاوت، کوه حلم و بردباری، تجسم اخلاص و صبر و دریای عمیق علوم لدنی بر پیروان آن حضرت تسلیت باد!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
امام صادق ع:
دوستان خدا آنانند که هنگامیکه مشاهده کنند،
حرامهای پروردگار را مردم حلال می شمارند،
مانند پلنگ زخم خورده غضبناک شوند.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ای ششم پیشوای اهل ولا
خلق را رهبری به دین هدی
پای تا سر خدانمایی تو
هم ز سر تا بپای صدق و صفا
زهر منصور زد شرر به دلت
آب شد پیکرت ز زهر جفا
خون شد از داغ تو دل شیعه
عالم از ماتم تو غرق عزا
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هرزمان رنگ جفا را می دید
کوچه و کرب و بلا را می دید
خانه اش چونکه در آتش می سوخت
خیمه ی آل عبا را می دید
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
امام صادق علیه السلام:
کسی که دوست دارد بداند آیا نمازش پذیرفته شده است یا آن را نپذیرفته اند،
با تامل بنگرد که آیا نمازش او را از فحشا و منکر باز داشته؟ پس به اندازه ای که او را بازداشته از او پذیرفته می شود.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

شیعیان رهبر ما را کشتند
صادق آل عبا را کشتند
نور چشم علی و فاطمه را
وارث کربوبلا را کشتند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بنال ای دل که در نای زمان، فریاد را کشتند
بهین آموز گار مکتب ارشاد را کشتند
اساتید جهان باید به سوگ علم بنشینند
که در دانشگه هستی، بزرگ استاد را کشتند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
الا ای لاله ی خوشبو، عزیز آل پیغمبر
که بهر دین و قرآنت چنین گردیده ای پرپر
شده زین غم، گل خاتم، مدینه غرق در ماتم
دوصد لعنت به آنکس باد که مسمومت نمود از زهر
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بار دیگر ظالمانه، خیل جلادان شبانه
با دو دست بسته بردند یک غریبی را ز خانه
بار دیگر دست گلچین در مدینه آتش افروخت
بار دیگر آشیانی در میان شعله ها سوخت
داغ یک دسته شقایق، بر دل خونین صادق
بار دیگر شد شکسته حرمت قرآن ناطق
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
زین ماتمى که چشم ملائک ز خون ترست
گویا عزاى صادق آل پیغمبرست
یا رب چه روى داده کزین سوگ جانگداز
خلقى پریش خاطر و دلها پر آذرست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دلم هواى بقیع دارد و غم صادق
عزا گرفته دل من ز ماتم صادق
دوباره بیرق مشکى به دست دل گیرم
زنم به سینه که آمد محرم صادق
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سلام من به مدینه ، به غربت صادق
سلام من به بقیع و به تربت صادق
سلام من به مدینه ، به آستان بقیع
سلام من به بقیع و کبوتران بقیع
سلام من به مزار مطهر صادق
که مثل ماه درخشد به آسمان بقیع
سلام من به تو ای ماه فاطمی بقیع
سلام من به تو ای یاس هاشمی بقیع
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مولا جان! قسم به بقیع! قسم به فجر! قسم به اولین سپیده عدالت، که معجزه مهدوی(علیه‏السلام) به وقوع خواهد پیوست و آستان کبریایی تو برای همیشه؛ در آغوش آرزومندان خواهد بود!
غم جانکاه تو را بر دل مجروح عاشقان تسلیت می‏گوییم.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

شهادت جانسوز رئیس مذهب شیعه امام جعفر صادق علیه السلام تسلیت باد.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
امشب شب شهادت صادق آل‌پیامبر است؛ شبی که خورشید مدینه دانش، چهره فروزانِ اهل بیت و وارثِ علومِ رسالت، در ظلمتکده دورانِ منصور، به خونِ دل نشست.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
65سال، عاشقانه زیستى و 34 سال را صادقانه امامت کردى تا پر پر دانه‏هاى نجابتت به انگور زهرآلود منصور آغشته شد.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اى ششمین ستاره تابناک امامت و ولایت، صادق آل محمد (صلى الله علیه و آله و سلّم)! نامت را با افتخار به دل‏هاى غریبمان مى‏سپاریم تا یادت آرام بخش ســ‌ــ ــینه‏هاى بى‏تابمان باشد.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ای ششم پیشوای اهل ولا
خلق را رهبری به دین هدی
پای تا سر خدانمایی تو
هم ز سر تا بپای صدق و صفا
زهر منصور زد شرر به دلت
آب شد پیکرت ز زهر جفا
خون شد از داغ تو دل شیعه
عالم از ماتم تو غرق عزا