بافق نیوز، مردمان دارالعباده به وجود شخصیت های برجسته یزدی یا یزدی تبار همچون آیت‌الله العظمی حائری (بنیانگذار حوزه علمیه قم)، شهید آیت‌الله صدوقی، آیت‌الله خاتمی، آیت‌الله مصباح یزدی، آیت‌الله اعرافی، سرلشکر جعفری(فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی)، سرلشکر سید حسن فیروزآبادی(رئیس ستاد کل نیروهای مسلح) و امثال این خوبان مباهات می کنند. دراین میان، شخصیت‌های دیگری نیز هستند که هم‌استانی مردمان دارالعباده به شمار می‌آيند؛ اما به دلیل عملکرد ناصوابشان نمی‌توانند مایه افتخار مردمان این خطه باشند و از جمله آن‌ها رئیس‌جمهور اسبق است.

البته کم نیستند کسانی که همچنان به رئیس دولت های هفتم و هشتم ارادت دارند و وجود او را مایه افتخار خود و استان می‌دانند؛ اما بی‌گمان بخش اعظمی از این عده کسانی هستند که به دلایل گوناگون همچون دور بودن از فضای رسانه‌ها و ناگفتنی‌ها، از واقعیت‌های پشت پرده و اقدامات غیرقابل دفاع خاتمی دردوران ریاست جمهوری و نیز فتنه 88 اطلاع درستی ندارند و تنها سیادت، والد مهذّب و هم‌استانی بودن او را مدنظر قرار می‌دهند.

به عبارت دیگر، چنان‌چه این عده هم به درستی از مواضع و اقدامات غیرقابل دفاع خاتمی در دوران ریاست جمهوری، انبوه اهانت‌ها به نظام و ولایت فقیه و مبانی دینی در دوران موسوم به اصلاحات در سایه سیاست تساهل و تسامح وزیر ارشاد فراری مورد حمایت خاتمی، و عملکرد ناجوانمردانه خاتمی وگروه به اصطلاح «مجمع روحانیون مبارز» دردوران فتنه 88 آگاه شوند، عرق دینی و ملی‌شان را برهرگونه احساسات سطحی ترجیح می‌دهند و حتی کم‌ترین شائبه توهین به ارزش‌های دینی و ملی را هم برنمی تابند.

متاسفانه عملکرد خاتمی و برخی دوستان سیاست‌زده وی در دوران فتنه 88 چنان بود که قلب رهبری را به درد آورد، کشور را به لبه پرتگاه برد و دشمنان را به شدت امیدوار ساخت. در اثر عملکرد ناجوانمردانه دوستان خاتمی، دشمنان که مبهوت حضور چهل میلیونی مردم در انتخابات باشکوه ریاست جمهوری شده بودند، فرصت را برای ضربه زدن به نظام و رهبری مناسب دیدند و پس از آن بود که تحریم‌های غیرانسانی و به تعبیر خودشان فلج‌کننده را بر مردمان ایران زمین تحمیل کردند؛ تحریم‌هایی که با نگاهی به فتنه‌انگیزی فتنه‌گران 88، آن را یک لبه از قیچی قطع کننده پیوند میان امت و امام امت می پنداشتند.

پس از ناکامی مدعیان اصلاحات در فتنه 88 و طرد شدن آن‌ها از سوی نظام، برخی رسانه‌ها کوشیده‌اند تا از هر فرصتی برای منزوی نشدن سران آنان و بازگشتشان به چرخه حاکمیت استفاده کنند؛ اما این گونه شگردها تاکنون ره به جایی نبرده است و بی‌گمان نخستین شرط لازم- هرچند غیرکافی- برای عادی شدن احتمالی مناسبات، عذرخواهی رسمی از پیشگاه ملت و نظام خواهد بود؛ اقدامی که برایشان بسیار گران آمده و از همین رو می‌کوشند تا با شیوه‌های دیگری بدون عذرخواهی رسمی از ملت، به دامان نظام برگردند.

در آخرین نمونه از این‌گونه تلاش‌ها، آقای خاتمی به بهانه عمل جراحی مقام معظم رهبری در نامه ای به معظم له به درستی تصریح کرد «خبر عمل جراحی موفقیت‌آمیز انجام شده موجب مسرت اقشار مختلف در خارج و داخل کشور به ویژه ملت بزرگ ایران گردید» اما توضیح نداد وقتی به اذعان خودشان، موفقیت آمیز بودن یک عمل جراحی بسیارساده معظم له، «موجب مسرت اقشار مختلف در خارج و داخل کشور به ویژه ملت بزرگ ایران» می‌شود، چگونه انتظار دارند مردم، ناجوانمردی‌های دوران فتنه و بی اعتنایی آشکار به آن‌ همه توصیه‌های معظم‌له برای پرهیز از اردوکشی خیابانی و ...، و در نتیجه جراحت‌های قلب رهبرشان را برتابند و به عاملان آن روی خوش نشان دهند!

بعید به نظر می‌رسد آقای خاتمی و دیگر همراهان ارشد وی با «نامه درمانی» و امثال آن، بتوانند امکان بازگشت به نظام را را پیدا کنند؛ چه این‌که جرم مشارکت و یا سکوت تاییدآمیز در فتنه 88، چنان سنگین است که جبران آن تنها در سایه عذرخواهی رسمی و تلاش عملی برای زدودن آثار ناگوار آن قابل تصور است ولاغیر. 

مرور پاسخ شهید رجایی به نامه تبریک رئیس جمهور وقت فرانسه و مقایسه آن با برخی رخدادهای مشابه، واقعیت های جالبی را نشان می دهد:

«شما آقای میتران در زمانی برای این‌جانب پیام تبریک می فرستید و آرزوی موفقیت می کنید که سیاست دولت شما کشور فرانسه را به صورت مرکز ثقل و کانون امن و مطمئن عوامل ضد انقلاب اسلامی ایران در آورده است و من در شگفتم که چگونه ممکن است بین گفتار و عمل یک انسان تا این اندازه تناقض و تضاد وجود داشته باشد. شما در پیام خود برای این‌جانب آرزوی موفقیت می کنید اما در همان حال به بهانه حمایت از آزادی به جنایتکارانی مثل بنی صدر و رجوی که دست‌هایشان به خون ده‌ها هموطن بی‌گناه آغشته است پناه می دهید تا به کمک امپریالیسم و صهیونیسم جهانی علیه انقلاب ملت ایران توطئه کنند... به کشور عراق کمک تسلیحاتی می کنید و هواپیمای میراژ می دهید و در همان حال هم برای این‌جانب آرزوی موفقیت می کنید و از این دو مطمئنا یکی دروغ است.»