مدیر عامل شرکت آب منطقه ای یزد در گفتکو با یزدآوا در خصوص امکان استفاده از آب‌های ژرف در استان یزد، گفت: آب های ژرف به منابع آبی گفته می‌شود که در لایه های عمیق محبوس شده اند و ارتباطی با سفره آب زیر زمینی که از طریق بارندگی یا اصطلاحا آب های تجدید پذیر تغذیه می‌شوند ندارند.

وی ادامه داد: عمق این منابع در کشورهای مختلف و متناسب با شرایط و منابع آب زیر زمینی و تکنولوژی بهره برداری، بسیار متفاوت است به طوری که در بعضی از کشورها مانند اندونزی و بنگلادش منابع آب واقع در عمق 150 متر، در الجزایر و تونس منابع آب با عمق 800 تا 1600 متر و در لیبی منابع آب با عمق 1200 متر به عنوان منابع آب ژرف شناخته می‌شوند و در ایران با توجه به وجود چاه های بهره برداری آبرفتی با عمق بیش از 400 متر، ظاهرا منابع آب با عمق بیش از 700 تا 1500 متر به عنوان منابع آب ژرف شناخته می شوند.

محمد مهدی جوادیان‌زاده اظهار داشت: در بیشتر جاهای دنیا به دلیل تحت فشار بودن این آب ها و اینکه در لایه های زیر زمین محبوس شده اند پس از حفر چاه تا آن اعماق، آب‌ها به صورت آرتزین تا نزدیک سطح زمین و گاهی تا سطح زمین به صورت طبیعی بالا می‌آیند و چنانچه به سطح زمین نرسند می بایست به وسیله پمپ آب به سطح زمین آورده شوند.

وی افزود: این آب ها با توجه به اینکه تجدیدپذیر نیستند یا دوره تجدید پذیری آن ها در چرخه آب بسیار طولانی است جزو ذخایر استراتژیک به شمار می‌روند و علاوه بر صرفه اقتصادی باید ضرر و زیانی که احتملا در اثر برداشت آن ها به طبیعت و منابع آب وارد می‌شود مد نظر قرار گرفته شود.

جوادیان‌زاده اذعان کرد: شناسایی آب هایی که در صورت وجود در اعماق بسیار زیاد قرار دارند، مستلزم بررسی ها و مطالعات گسترده ای است که هم نیاز به زمان زیادی دارد و هم هزینه های اکتشاف آب و همچنین حفر چاه های عمیق بسیار بالا است و بدون این بررسی ها نمی‌توان از استفاده این آب ها حرفی به میان آورد.

وی بیان داشت: در کشور ما تجربه ای از بهره برداری آب های ژرف که به نتیجه مطلوب رسیده باشد وجود ندارد. هرچند تجهیزات حفاری چاه های نفت در کشور کاملا پیشرفته است و پس از یافتن سفره های احتمالی دارای آب ژرف، مشکلی از نظر بهره برداری و استفاده از این گونه آب ها وجود نخواهد داشت.

این مدیر در پایان گفت: حدود 80 میلیارد متر مکعب آبی که سالیانه در کشور ما به مصرف می‌رسد تکیه بر منابع ناشناخته ای که احتمالا تجدید پذیر نبوده و در صورت وجود فقط می‌تواند بخش ناچیزی از نیاز ما به آب را آن هم با هزینه های زیاد برآورده نماید بیشتر به یک سراب شبیه است و ما باید بیشتر بر چگونگی برداشت های فعلی از آب های زیر زمینی و بهتر مصرف کردن آب های موجود تکیه کنیم.

انتهای پیام / ا.م