به گزارش سرو ابرکوه به نقل از یزد امـــــــــروز، بهمن 56، در روزنامه کیهان سرمقاله ای با نام «استعمار سرخ وسیاه» به چاپ رساند که درآن به شخصیت امام خمینی جسارت و امام را یک سید هندی وساحر معرفی و به روحانیت نیز که از جایگاه والایی در بین مردم برخوردار بود توهین های فراوانی شده بود.

 
دراین مقاله  که به قلم احمد مشیری مطلق نوشته شده یود از کشور کمونیستی شوروی سابق به  «استعمار سرخ» و اندیشه های امام به «استعمار سیاه» تعبیرشده بود.

چاپ این مقاله در حقیقت آتش انقلاب را شعله ور ساخت بطوری که در 19 دی ماه همان سال، گروهی از طلاب حوزه علمیه قم در اعتراض به چاپ این مقاله دست به تظاهرات زده  ومردم نیز با مشاهده این اعتراضات به آن ها پیوسته و تظاهرات عظیمی را به راه انداختند و رژیم، که تاب اعتراض مردم را نداشت، مردم قم را به خاک وخون کشید و این اعتراض آغازگر پیروزی انقلاب شد.

چهل روز بعد یعنی 29 بهمن 56، مردم تبریز جهت برپایی مراسم چهلم شهدای قم درمسجد بزرگ این شهر با درب بسته مسجد، که توسط رژیم قفل زده شده مواجه می شوند سپس مردم قفل راشکسته و وارد مسجد شده و مراسم را برگزار می کنند.

خبر شکسته شدن قفل مسجد بزرگ تبریز توسط مردم، رژیم را به وحشت انداخته و با حمله به مردم تبریز، کشتار ددمنشانه دیگری را رقم می زند.

در ایام نوروز سال 57 امام (ره) در بیانیه ای عید این سال را عزای عمومی اعلام و مرحوم شهید صدوقی نیز به تبعیت از امام دریزد عزای عمومی اعلام می کند.

یزدی ها که در دو حادثه قم و تبریز سکوت اختیار کرده اند، با مشاهده شعاربه « شهر مردگان خوش آمدید» برروی دیوار ورودی شهر، غیرتشان به جوش آمده و از اولین روز عید 57 تا روز دهم عید که منجر به کشتار وحشیانه دیگری از رژیم پهلوی می شود در مسجد حظیره تجمع کرده و با رهبری شهید صدوقی اعتراضاتی را نسبت به عملکرد رژیم انجام می دهند.

روز 9 فروردین مسجد روضه محمدیه مملو از جمعیت و رژیم یک ماشین نظامی پر از سرباز را جلوی مسجد مستقر می کند تا بتوانداعتراضات احتمالی را مهار کند.

مردم از مسجد بیرون آمده وتا نزدیک میدان امیرچقماق حرکت می کنند، سپس در اقدامی خودجوش شروع به شعار علیه شاه ورژیم کرده و برای اولین بار در یزد شعار «مرگ برشاه» طنین انداز ودر این روز 40نفر دستگیر می شوند.

صبح 10فروردین مطابق با  چهلمین روز شهدای تبریز مجلس یادبودی  در مسجد حظیره برپا می شود که آقایان فلسفی ،روحانی و راشد نیزدرآن حضور داشته و ابتدا جهت  ایراد سخنرانی از آقای فلسفی دعوت و ایشان به دلیل ممنوع المنبر بودن از سخنرانی اجتناب می کند سپس از آقای روحانی دعوت می شود که ایشان نیز امتناع می ورزد.

آقای راشد نیز در آن زمان ممنوع المنبر بوده اما به هرجهت برای ایراد سخنرانی متقاعد می شود، پس از سخنرانی راشد مردم به سمت چهارراه شهدا (امیرچقماق) حرکت و شعارهایی را علیه رژیم سر می دهند.

رژیم که از ساعت 8 صبح یک عده کماندو اعزامی از مرکز توپخانه اصفهان را در خیابان قیام (شاه) به فرماندهی سرگرد کیا مستقر کرده، شروع به تیراندازی می کند که در این حین گلوله ای  به سر رضا نامدار اصابت و شهید می شود.

مردم با دیدن این صحنه شهید را روی دست گرفته و به وسط میدان می آورند که دروسط میدان نیز شهریار مرادی  که از اردبیل آمده و میهمان برادردریزد می باشد و برای هم نوایی با انقلابیون در تظاهرات شرکت کرده به شهادت می رسد.

محمد حسین پارسائیان نیز که در این در گیری ها به شدت زخمی شده ، به بیمارستان فرخی (پهلوی) منتقل و نهایتا 11روز بعد به شهادت می رسد.

مهدی قدک فروشان نیزنوجوان چهرده ساله ای است که براثر اصابت باتوم سربازان رژیم  برسروی در این تظاهرات به شهادت می رسد.

رژیم که جنازه شهدا را در اختیار گرفته  از خانواده شهیدان نامدار، شهریاری و پارسائیان غرامت تیری که به شهدا شلیک شده را می گیرد و به خانواده شهید قدک فروشان نیز یک دست نوشته مبنی بر سقوط فرزندشان از بالای پشت بام اخذ و جنازه شهدا را شبانه و بدمن حضور خانواده هایشان دفن می کند.

محقق : جواد بهبود زاده

ادامه دارد ...

انتهای پیام/ع