سرو ابرکوه؛ نقش رسانه ها و جراید در تقویت و یا انحراف بنیان‌های فکری و باورهای اعتقادی آحاد جامعه بر کسی پوشیده نیست؛ چه این که اصحاب رسانه‌ از سویی در صورت برخورداری از تعهد و درایت کافی می توانند با استفاده از ابزار نوین و به کارگیری شیوه‌های خلاقانه انتقال پیام، باورهای مذهبی و اعتقادی مخاطبان به ویژه نسل تاثیرگذار جوان را عمق و جلا بخشند، و از سوی دیگر در صورت انحراف و آلودگی می‌توانند در پوشش خدعه‌هایی شیک، عمق باور و اعتقاد جامعه را نشانه روند.

در این میان، نقش نهادهای نظارتی از جمله هیئت‌ نظارت بر مطبوعات و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بسیار تعیین‌کننده و جهت‌بخش است؛ چه این‌که در صورت حمایت از رسانه‌های انقلابی و دلگرم‌نمودن آن‌ها می‌توانند بازدهی بیش از پیش این رسانه‌ها را موجب شوند و از سوی دیگر فرصت عرض اندام را رسانه‌های آسیب‌رسان به پایه‌های دینی و اعتقادی جامعه و ارکان نظام اسلامی سلب کنند.

 هنوز ابراز نگرانی رهبر معظم انقلاب از اوضاع فرهنگی در گوشمان طنین انداز است که فرمودند: «یک مسأله هم مسأله فرهنگ است؛ که آقایان هم حالا معلوم شد که نگرانى دارید، بنده هم نگرانم . مسأله فرهنگ، مسأله مهمى است. اساس این ایستادگى، این حرکت و در نهایت ان‌شاءالله پیروزى، بر حفظ فرهنگ اسلامى و انقلابى است و تقویت جناح فرهنگى مؤمن، تقویت این نهال هایى که روییده است در عرصه‌ فرهنگ ... اگر رخنه‌ای در فرهنگ ایجاد شود مثل مشکلات اقتصادی نیست که بتوان با سبد کالا و یارانه نقدی آن را رفع کرد!»

اما با این همه، در مواردی متعدد، عملکرد نهاد‌های ذی‌ربط از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنان نگران‌کننده است. چه این‌که در بسیاری موارد، از سویی نسبت به سوءتفاهم‌ها و شاید لغزش‌های سهوی رسانه‌ها و جریان‌های اصولگرا به شدت سخت‌گیر و مصداق «مته لای خشخاش» می‌شوند و از سوی دیگر در برابر جریان‌ها و رسانه‌های بدسابقه‌ای که گاه اعتقادات دینی و مذهبی را زیرسؤال برده‌اند، سیاست تساهل غیرمتعارف پیشه ساخته‌اند.

 مرور اجمالی قبح‌زدایی‌های صورت‌گرفته در تولیدات سینمایی و تئاترهای به نمایش درآمده، دادن مجوز به برخی ناشران پشتیبان فتنه و فیلم‌هایی که ارزش‌های اسلامی را نادیده گرفته‌اند، بها دادن به خوانندگان فتنه‌گر، و در عوض تنگ‌شدن عرصه بر رسانه‌ها و جناح فرهنگی مومن، که اخیراً شدت یافته است، واقعیت‌ این ادعا را به خوبی نشان می‌دهد .

متأسفانه در حالی که متصدیان مربوط ، در موارد متعدد، اقدام قاطعی در برابر افراد و رسانه‌های مساله‌دار نکرده‌اند، در مورد رسانه های متعلق به جریان ارزشی و دلسوز، رفتارهایی نامتناسب  از خود نشان داده‌اند و این برخورد دوگانه، نگرانی‌های متعددی را موجب شده است .

برخوردهای چکشی با رسانه‌ها و نشریات همسو با انقلاب و ارزش‌ها و حتی دوبار توقیف نشریه‌ای ارزشی چون «9دی» به مدیرمسئولی روحانی متعهدی چون حجت الاسلام حمید رسایی و ... به بهانه‌هایی متزلزل،از یک سو؛ و اغماض توجیه‌ناپذیر در برخورد با اهانت نشریاتی مانند «بهار» و «آسمان» و اخیرا «اعتماد» به مقدسات دینی از سوی دیگر، گواهی روشن بر این ادعاست .

  به راستی چگونه می‌توان نشریه‌ای انقلابی و دلسوز همچون 9 دی به مدیرمسئولی یک روحانی انقلابی و متعهد و امتحان داده در مسیر دفاع از آرمان امام(ره) و انقلاب را تنها به بهانه «شائبه» اهانت به بنیانگذار جمهوری اسلامی(!) برای دومین بار توقیف کرد؛ و در عین حال، از کنار توهین به مقدسات در روزنامه‌ای معلوم‌الحال متعلق به جریانی معلوم‌الحال‌تر به سادگی گذشت؟! به هر حال دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس؟!

نویسنده: علیرضا نیکومرام